Na een kort nachtje stonden we op tijd op: aankleden, koffers inpakken, ontbijten, de laatste blog online zetten, afscheid nemen van onze gastvrouw en op pad richting noord Argentinië. Nog drie dingen te doen: peso's scoren bij de bank, wat basisproviand en de tank volgooien. Toen dat klaar was reden we om 10.15 uur Mendoza uit over de RN40, de Ruta Quarenta.
En mensen, wat hebben we een mooie tocht gehad! Ons einddoel voor de dag was hotel El Viejo Molino in Chilecito. We hadden zo'n 575 km. voor de boeg.
Mendoza uitrijdend hadden we het vlakke land voor ons, met links van ons de Andes.
Lange tijd zagen we rondom ons droge rode aarde, met lage struikjes als enige beplanting. Regelmatig passeerden we grote touringcars, die in Argentinië het betaalbare alternatief voor vliegen vormen als je grote afstanden te overbruggen hebt.
Bij de overgang van de provincie Mendoza naar de provincie San Juan werden we tot stoppen gemaand door de politie. De kofferbak moest open (en gelijk ook maar weer dicht) en 15 peso's moesten betaald worden, waarna we door mochten. We lachen er maar om.
Wijngaarden werden afgewisseld met armoedige hutjes of grote "Dallas"-achtige estancia-poorten.
Zichtbare droogte volgde op oases met weelderige vegetatie.
Boven San José zagen we opeens een hockeyveld waar gespeeld werd. We zijn gestopt en hebben een deel van de wedstrijd staan kijken! Zo bijzonder: een stukje van jezelf in deze compleet andere wereld!
Hierna ging de RN40 een bergachtig gebied in met veel kronkelwegen: La Cienaga.
Met enige regelmaat hadden we te maken met politiecontrole. De meest hilarische vraag die we van een agent kregen toen we het raampje omlaag deden was:"Tiene fruta aborda?" ("Heeft u fruit bij u?") Toen we nee schudden mochten we doorrijden!
We verbaasden ons ook over de wielrenners in the middle of nowhere. En over loslopende paarden langs de weg, zonder een begeleider in de buurt! Wilde paarden??
Aan het eind van de rit ontdekten we de eerste cactussen langs de route. Dat veranderde het hele aanzicht van het landschap!
Aangekomen in Chilecito werden we zeer hartelijk ontvangen door de hoteleigenaar. We dachten lang de enige gasten te zijn, maar later kwam nog een familie binnen. Hij kookte heerlijk voor ons en nu liggen we te bedde omdat morgen weer een mooi traject wacht naar Cafayate.

Geschreven door Molenaars.on.tour