Tssh… , dat was de kroonkurk die ik net van mijn biertje afdraai. Het is 18:30 en ben net aangekomen op een free campground aan het onderste puntje van Lake Pukaki. De zon is aan het ondergaan en ik heb hier een prachtig uitzicht op Mount Cook, met zijn besneeuwde top.

Ik schrijf nu in eenvoud. Vandaag is Nora vanuit Christchurch weer vertrokken naar Nederland, en ik ben gelijk doorgereden naar dit plekje. Gisteren (maandag) hebben we nog een geweldige ervaring mogen beleven.

Vanuit Abel Tasman zijn we bijna in één ruk doorgereden naar de plek waar we gaan overnachten, 15 minuten boven Kaikoura. De eerste 150 km hebben we over dezelfde weg terug moeten rijden, alleen ziet dit er (gelukkig) dan toch weer heel anders uit. Het was verder niet een bijzonder mooi route. Veel wijngaarden en aardig dor en droog, tot we aan de oostkust aankwamen. Hier weer het blauwe water, maar nu met een grijze kustlijn van rotsen. Prachtig (alweer ja)!
Deze kustlijn zijn we een stuk in zuidelijke richting afgezakt, tot we ineens moesten stoppen, vlak voor we bij de kampeerplaats waren. Haast niet te zien, maar op de rotsblokken zaten meerdere zeehonden verspreid. Deze lagen zich daar lekker op te warmen in de namiddag zon. Wij uit de camper. Fototoestel in de aanslag en samen enthousiast steeds langzamer dichterbij. Deze beesten bleven dus gewoon liggen voor onze fotoshoot.

Die avond hebben we met de achterklep open, vanuit ons bedje, naar de zee gekeken. Er waren nog een aantal surfers aan het dobberen, die zich af en toe op een redelijke golf mee lieten nemen. https://youtu.be/G728uRbAR1M Toen was het donker en waren we leeg geprikt. Wat een K-beesten. Onze enkels staan vol met bulten.
Slaap lekker.

Bzzzzzzzzzzzzzz, de wekker om 7uur. Vandaag moeten we om 8:30 in Kaikoura zijn om met dolfijnen te gaan zwemmen. Met een boot gaan we de zee op, om dolfijnen te spotten en mee te gaan zwemmen. Een aantal instructies ontvangen, maar belangrijkste is dat wij de dolfijnen moeten entertainen, door geluiden door je snorkel (lachen, klikken, piepen) te maken en met hun rondjes te draaien.
De primatourtjes zijn ingenomen, wetsuits en uitrusting aangetrokken en nu met de boot de zee op. De golven waren redelijke hoog. En dan ineens “dolphins”. We zien een hele groep dolfijnen zwemmen en boven het water uitspringen. We gaan te water…. https://youtu.be/ebo_0y7040c
Met je duikbril naar beneden kijkend zie je ineens uit de diepte een dolfijn op je afkomen. Ze gaan naast je zwemmen en dagen je uit om te spelen. Hoe harder jij rondjes draait en maffe geluiden maakt, hoe langer ze bij je blijven en meedoen. https://youtu.be/Ic-iUDBYvYE
Pfoeii, wat is dat vermoeiend en af en toe wat zout water binnen krijgen en dan begint ineens toch je maag een beetje raar te voelen. Ja hoor, daar gaat je ontbijtje …. zeeziek dus. Gelukkig niet de enige. Er waren zeker 10 van de 12 mensen zeeziek. Maar ondanks dat, was dit een GEWELDIGE ervaring. Zo mooi om mee te maken.

Na dit avontuur, gaat de rit verder naar Christchurch. Daar hebben we een Bed & Breakfast geboekt bij mensen. Waar we met wat andere reizigers in een huis zaten. Hier kan Nora op haar gemak de koffer inpakken en op het gemak voorbereiden op de terugreis.
We kregen te horen dat Christchurch weer in het nieuws was, met weer een aardbeving. Van deze beving hebben wij niets gemerkt. Wel is het centrum nog steeds één groten bouwput van de beving van 5 jaar geleden. Wat een impact zeg!
Ik sprak vanavond, hier bij het meer, een paar reizigers die het meegemaakt hadden. Heel apart moet dat geweest zijn. Verder viel de schade gelukkig mee.

Vandaag was het 31 graden en scheen de zon weer lekker. Alleen de verwachtingen voor morgen zijn niet goed, een hele dag regen en wind. Ik wilde eigenlijk een wandeling bij Mount Cook gaan doen. Mmmmmm

Fingers crossed!!

Geschreven door Jan.op.pad