Zo, daar zijn we weer. Waar waren we ook al weer...
Intussen hebben Wellington weer achter ons gelaten en zitten we bij het Abel Tasman National Park.

De route naar Wellington was niet bijzonder. Onderweg zijn we nog in het plaatsje Wanganui gestopt, om daar even te wandelen en een koffie met wat lekkers te drinken.

Rond een uur of 4 kwamen we op de camping aan in Lower Hutt (15 min) van Wellington. Nadat we zeker waren van een plek, zijn we in Lower Hutt bij een supermarkt nog wat inkopen gaan doen. Op de weg er naar toe, reden we langs een strand wat wel erg aantrekkelijk was in de warme namiddag zon. Eerst inkopen doen en dan …
Dat is het mooie van een camper, je hebt alles bij. Dus zwembroek / bikini aan, knabbeltjes, wijn en bier koud het strand mee op. Op het eind nog even de pier opgelopen, waar de lokale jeugd vanaf aan het springen was.
De zon verloor zijn kracht en wij kregen honger, dus door naar de camping voor het avondritueel.

De volgende ochtend zijn we een stukje doorgereden van Lower- naar Upperhutt, want daar zijn de Rivendell opnames gemaakt voor de Lord of the Rings. Als herinnering staat daar nog een betonnen boog, die als doorgang in het Elvenrijk voorkwam. Na ook nog een korte wandeling te hebben gemaakt, kregen we zin om de stad in te gaan.

We hebben een camping (eigenlijk gewoon een parkeerplaats bij een motel) gevonden, waar tegenover een bus stopt die ons naar Wellington brengt. Nu even geen Bob meer spelen.
Deze dag en de volgende hebben we de stad verkend.
De Cable Car naar boven genomen voor het uitzicht en daarna veel in de haven en het uitgaanscentrum rondgelopen. Het Te Papa nationaal museum bezocht.
Met de camper de Marine Drive (route langs de kust) gereden op zoek naar (dwerg)pinguïns en zeehonden, die er helaas niet waren.
Ook nog tijd genomen om op een stads-strandje te liggen, waar we nog met een man uit Wellington hebben gepraat. Wij waren o.a. op zoek naar een goed restaurant waar we Beef Wellington konden eten. Toch eens wat lokaals proberen. Blijkt dit recept gewoon Engels te zijn. Oeps!
Maar uiteindelijk toch heerlijk gegeten in een restaurant die hij had geadviseerd.

Vandaag (vrijdag) moesten we weer verder, en hebben we het Noordereiland achter ons gelaten. Met een veerboot zijn we in 3,5 uur overgestoken van Wellington naar Picton.
In Picton aangekomen, moeten we nog een rit van 2,5 uur maken, om te komen waar we nu zijn, Marahau. Aan de rand van het Abel Tasman National Park. Niet op de camping die we gepland hadden, maar op Old MacDonalds Farm (I aaa, I aaa, Ohhh). Wat verder afgelegen, maar tussen veel groen en vlak bij een stromend beekje. Wat een rust (op een paar irritante vliegjes die voor mijn gezicht dansen).

Jullie zijn weer een beetje bij. Al hoe wel, je misschien toch op dit verhaal moet wachten, want mijn mobiel geeft “geen service”.

Liefs Nora & Jan

Geschreven door Jan.op.pad