Gisteren zijn we met de watertaxi op een strand iets noordelijker van Marahau afgezet. Vanuit hier zouden we een wandeling van een 2,5 uur door de bossen naar een andere baai maken en daar lekker nog een paar uur op het strand liggen, om weer door de watertaxi opgepikt te worden.
Maar dit liep wat anders …

Op de weg naar onze drop-off punt zijn we nog langs een eiland gevaren waar we zeehonden hebben kunnen spotten. Eindelijk!
We waren iets later dan gepland en toen de watertaxi in de baai stopte. Wij stapten uit om aan onze wandeling te beginnen. Gelijk op zoek gegaan naar de wandelroute, maar er stond een wandelroute naar onze drop-off baai (????) Waren we er dan niet? Nee dus, één halte te vroeg (grrrr).
Nu was de kortste route 30 min, alleen met laag tij te wandelen. De andere route was 4 uur + de eigenlijke wandeling (geen optie dus). Het water was al over zijn laagste punt en kwam weer omhoog. Wat zullen we doen …

Op zoek naar avontuur … we gaan ervoor. Bij het strand aangekomen, stond deze al onder water. Een ander stelletje had de route net gelopen en vertelde dat ze, op het diepste punt, tot hun middel in het water kwamen.
Nog steeds op zoek naar avontuur … we gaan toch door. Het ging goed, maar toen we op een derde waren, werd de stroming wel sterk en steeg het water al tot onze middel. De wandelschoenen om onze nek gebonden, tassen boven het water uit houden, kwam de twijfel net als het water, toch wel erg opzetten. Ik geef niet graag op, maar tegen de natuur kun je het niet opnemen.
RECHTSOMKEER!!

Weer terug bij af. Uiteindelijke na een half uur in de zon op een wit strand, waarvan de weerkaatsing van het licht prikt in je ogen, konden we met de volgende watertaxi naar onze eindbestemming varen. De wandeling is dus niet doorgegaan. Maar daarvoor in de plaats nog een aantal uur heerlijk op het strand gelegen, wat ook geen straf was.
We zijn nog naar een kleiner strandje gelopen, wat omringd was door water. Aan de zeekant de zee (ja echt ;-)) en achter ons een poel omringd door het dichte bos dat steil tegen de berg omhoog reikt. PARADIJS!!

Maar dan komt die watertaxi en moet je dit weer achter je laten. Snif!

’s Avonds lekker een pizzaatje gegeten in een knus restaurantje ergens achteraf. Een mooie afsluiter van Abeltje Tasman.
Nu bij café Hooked aan de kust een paar bakjes koffie nuttigen (Italiaanse eigenaar met goede koffie) en ondertussen dit verhaaltje tikken. Zo de camper weer in voor een lange rit naar Kaikoura.

Cheers!!

Geschreven door Jan.op.pad