De eigenaar van het hotel van gister, had ernaast een restaurant. Dus daar zijn we gaan eten. Met behulp van translate lukte het om vis te bestellen. Op de kaart stond weer pens enzo. De vis was heerlijk! Met een toepasselijk wijntje erbij.
En het was s avonds nog heel lang, heel lekker weer.
Vandaag is het eerste stuk van onze route van een troosteloosheid die we nog niet eerder gezien hebben. Wegen vol grote kuilen en gaten met bermen vol vuilnis, gaan door dorpen die er zo haveloos uitzien dat je er geen bewoning verwacht. Toch hangt er dan af en toe een wasje, of lopen er kippen. Dan opeens weer een groepje mannen die onder een boom zitten en kinderen die achter ons aan rennen. Iedereen groet even vriendelijk. Ik vraag me af hoe het moet zijn om hier te leven en probeer me voor te stellen hoe het hier s winters moet zijn.
Tussendoor is het landschap wel mooi. We gooien er ons kleedje weer uit om te picknicken. Een eind verder komt een roedel blaffende en happende honden achter ons aan, die we nèt voor kunnen blijven door keihard weg te fietsen!
Hoewel er vanochtend vroeg nog een waterig zonnetje was trekt het helemaal dicht en trekt de wind aan, die we vandaag tegen hebben. En er wordt weer flink geklommen! Het gaat dus niet zo hard. Niet naar boven maar ook niet naar beneden, vanwege de wind en de slechte wegen. Als de route ons opnieuw een zandpad in stuurt, horen we in de verte weer honden en kiezen we laf voor de grote weg. Tot overmaat van ramp krijgen we een bericht van ons airbnb adres dat we niet terecht kunnen vanavond. Terwijl er gisteravond nog een bevestiging was, is hij vandaag aan het klussen gegaan en kan ons niet ontvangen.
Dus gaan we in Haskovo op zoek naar een ander adres. Dat vinden we gelukkig snel.
Dit verhaal klinkt misschien troosteloos maar dat zijn wij zeker niet! We kunnen nog steeds lachen om onszelf. En blijven ons verwonderen en verbazen over alles wat we tegenkomen en meemaken onderweg.

45 km Totaal 3245 Hm 394/11764

Geschreven door Gwarmelink