Vandaag is een dag van heuveltjes. Heel veel soms venijnig steile heuveltjes. Het weer is goed. Het landschap ook. Kleinschalig landbouwgebied met naast wat kleine stukken mais en druiven eigenlijk alleen maar appelbomen. In alle soorten en maten. Groot en klein, soms professioneel met netten en irrigatie maar meestal gewoon in rijen. Sommige al geoogst andere nog vol. En ook de kleine opkweek zie je veel.
Akkertjes met kleine hoopjes stalmest klaar om uitgestrooid te worden. Soms hooi op ruiters, het lijkt op hoe mijn vader vroeger boerde.
Naast dat de bermen hier vol liggen met blikjes en flesjes worden ook grote ladingen huisvuil en bouwafval gedumpt langs de kant van de weg.
Huizen zijn er in allerlei stadia van verval en opbouw. Vergane glorie, krotten, maar ook onafgemaakte, en veel met ongelooflijk veel troep er om heen en dan weer nieuw met mooie hekken er om heen.
Veel trekkertjes weer, dit keer 1 met zijn vrouw achter op de wagen op een strobaal. Vanwege haar omvang paste ze niet op het spatbord.
We zien onderweg ook geregeld versierde bogen bij huizen. Vanwege trouwerijen waarschijnlijk. Als we in een dorpje bij een cafeetje koffie bestellen, komt de man van het tafeltje naast ons het kassabonnetje bij ons halen en gaat voor ons betalen. Servische gastvrijheid noemt hij dat. We weten niet zo goed hoe er mee om te gaan en bedanken hem, maar durven geen 2e kopje te bestellen. Dat doen we maar in het volgende dorp. Daar vraagt een vrouw die engels spreekt, hoe we hier verzeild raken? Hier zien ze nooit buitenlanders. Ze vertelt dat zij jaren geleden voor de jonge socialisten in Brussel heeft gewerkt en vertelt hoe hier in Servie alles verandert. De orthodoxe kerk heeft veel invloed en het land wordt conservatiever, xenofobischer, corrupter en nationalistischer. Ze heeft er veel moeite mee en wil graag met ons praten. Zij gaat voor ons cappuccino bestellen. Maar dan moet de dame van het cafe eerst naar de supermarkt om melk te halen. Naast het café zit een bloemenzaak met heel veel plastic bloemen. Een man haalt bloemen en probeert ons duidelijk te maken dat iemand overleden is.
Geleidelijk wordt het wat vlakker en dan komen we in Smederevska Palanka, een stadje waar als we binnenfietsen een enorme markt is, maar als we gaan kijken lijkt het alsof de kledingcontainers uit Nederland hier omgekieperd zijn. Bergen kleding en oude schoenen maar ook serviesgoed en gereedschap liggen op de grond.
Het hele plaatsje is een heksenketel met in het centrum een vrachtwagen met krijsende varkens midden op het kruispunt, tussen gemotoriseerde bakfietsen en tractors met wagens volgeladen met stro of hout. Daartussen stalletjes met koopwaar, soms alleen maar een kruiwagen vol met kool.
Het is soms teveel om te bevatten laat staan te beschrijven of fotograferen.
Als we aankomen in Velika Plana, waar we een overnachting geboekt hebben brengt google maps ons via een steile grindweg naar een boerderij waar we vertwijfeld een auto aanhouden waarvan we denken dat het politie is. De man herkent het adres ook niet en zegt ons hem te volgen en brengt ons naar de brandweerkazerne. Daar worden we eindelijk teruggebeld door de hoteleigenaar die ons komt halen. Iedereen vind het geweldig ons te helpen; helemaal uit Nederland komen fietsen?!
We worden onthaald. Een Russische jongen die hier werkt loopt kwijlend om onze fietsen heen en wil foto's maken.
Achter een poort blijkt een prachtig hotel met zwembad, waar we dus nietsvermoedend eerder al langs gefietst waren. We zijn blij dat we er zijn en het is fijn om rustig alle indrukken weer te kunnen verwerken...

51 km Totaal 2625

Geschreven door Gwarmelink