Het plenst vanochtend als we wakker worden. Dus we aarzelen en treuzelen en wachten....maar het verandert niet echt.
Het lokt totaal niet om te gaan fietsen met dit weer. Ik doe warme thee in de bidon en kleed me warm aan. En dan zal het toch moeten gebeuren...We trekken de droge schoenen aan en stappen op. Daar gaat het over een kale vlakte, een beetje omhoog. Na een aantal kilometers komen we aan bij de kroatische grens, waar een lange rij vrachtwagens staat te wachten. Wij mogen doorfietsen en worden wat meewarig nagestaard vanuit de cabines.
Als we een eind verder drijfnat een dorpje binnenrijden is er een cafe open, waar op dat moment toepasselijk het nummer "Paradise" van Coldplay draait. Ze hebben warme chocolademelk!! Verbazingwekkend hoeveel mensen op maandagochtend in de kroeg zitten achter een pot bier. En hoe er gerookt wordt! Dat zijn we niet meer gewend. Ook buiten ruik je dat mensen de kachel stoken.
En dan moeten we een steile heuvel over. Dus dat wordt weer de fiets duwen. Ach natter dan nat wordt je niet. Rond het middaguur is er in een ander dorp weer zo'n vol rokerig café, waar we even droog en warm kunnen zitten. Al worden we wel als aliens bekeken....
En dan komen we aan bij ons onderkomen voor vannacht, nat en verkleumd na een hele dag in de regen. Een vader en zoon ontvangen ons, ontzettend aardige mensen. En het gesprek komt al heel snel op de oorlog, omdat de vader vertelt dat hij een granaatscherf in zijn been heeft. Onvoorstelbaar dat hier in dit vredige land zo gevochten is.
De verwarming en de boiler wordt voor ons aangezet, zodat we lekker douchen kunnen!

58 km Totaal 2205

Geschreven door Gwarmelink