Vanochtend vroeg wakker geworden van kinderen die op schoolreis waren, tenminste 05.00 uur vinden wij vroeg... Na een rustig ontbijt en uitgecheckt te hebben gingen we op weg naar Maun, één van de grotere plaatsen van Botswana. Een rit waarvan we wisten dat die dik 300 km lang en behoorlijk eentonig zou zijn. De natuur bestond uit lage bebossing, hoog bruin gras en soms een palmboom. Wel onderweg 2 keer moeten stoppen voor een politiecontrole, gelukkig dit keer niet voor te hard rijden ;) De eerste controle was op een kruispunt en werd het rijbewijs en de kentekenplaat bekeken, toen mochten we weer doorrijden. De tweede controle had weer eens met de desinfectie regels te maken. Omdat we al uit "ontsmet" gebied kwamen mochten we meteen doorrijden. Net iets over de helft van de route werden we letterlijk wakker geschud. De mooie geasfalteerde hoofdweg veranderde zonder enige waarschuwing in een waar maanlandschap. De eerste klap ging zo hard dat we toch maar de banden gecontroleerd hebben. De volgende 100 km gingen we slalommen, rechts rijden en aan beide kanten de "berm" benutten. Rijden was in één keer een uitdaging geworden die ervoor zorgde dat het saaie er wel af was. Opvallend was wel dat op deze route de huttendorpen een eindje van de weg lagen en dus bijna niet zichtbaar waren. Eenmaal in Maun aangekomen hebben we eerst de auto afgetankt en reden we meteen door naar ons hotel. Een voor Botswaanse begrippen groot modern hotel aan de oever van de Thamalakane rivier. In de loop van de middag een sightseeing en wandeling gemaakt door de "stadskern". Een bezoek aan het museum ging niet door omdat deze dicht was. Terug bij het hotel kregen we de bevestiging voor onze binnenlandse vlucht voor morgen naar de kern van de Okavango Delta. Deze is voor toeristen namelijk alleen per vliegtuig te bereiken. De komende 2 dagen zullen we dus volkomen van de buitenwereld afgesloten zijn en komt er nadien pas een reisverslag.

Geschreven door Eriks.reisverhalen