Vandaag hadden we twee excursies. Hiervoor konden we op een normale tijd opstaan. In de ochtend stond een drie uur durende Living Dessert Tour op het programma. In de woestijn duinen van Swakopmund gingen we met een groep van 12 personen en twee gidsen de habitat van wat woestijndieren bekijken. Na de uitleg over het klimaat in de Namib woestijn kregen we te horen dat we haast moeten maken omdat er misschien een zandstorm aan zat te komen... Dat wisten ze omdat de normale koele zeewind nu aan het "botsen" was met de warme wind vanuit het binnenland. Heel bizar dat je het ene moment in een koude omgeving stond en binnen 1 tel in een warme. Als eerste dier vonden we een gekko van ongeveer 12 cm. Hoewel hij onder de grond zat hadden de gidsen hem snel gevonden. Daarna volgden nog de woestijnspin (zit net onder de toplaag van het zand), woestijnkever en als laatste dier een woestijnslang. Verrassend genoeg bestond de woestijn naast de grote zandduinen ook uit een vlakte die behoorlijk bedekt was met diverse soorten korstmossen, dat wist we dan weer niet. Nadat we hadden genoten van een luch op het strand en middag rust op het dakterras van het hotel werden we opgehaald voor een Township tour. Wij bleken de enige 2 gasten te zijn deze dag dus hadden we een privé excursie. Ook nu blijkt weer dat sommige zaken toch heel anders zijn dan het beeld dat je er zelf van hebt. We kregen een uitgebreide uitleg over het ontstaan en de indeling van het Township Mondesa. Daarnaast konden we met een Herero Lady praten, kregen we een typische maaltijden proeverij (oa wilde spinazie en grote rupsen) en werden we toegezongen door een paar leden van een acapella koor. Ook hadden we bedacht dat we iets aan de gemeenschap wilden schenken. En hoe kan het ook anders; rackets en ballen leek ons een mooi idee. Bij een opvang gerund door vrouwen, die ze zelf financieren door het verkopen van zelfgemaakte kunstwerken, hebben we de rackets en ballen geschoken. Nog voordat we weg konden gaan was de hele buitenplaats een groot ballenfestijn geworden, wat een gaaf gezicht, al die blije kinderen! Na vele Danki's konden we eindelijk vertrekken naar ons hotel. Het avondeten werd een shared pizza met als toetje een parkeerwachters gevecht om wie onze auto mocht bewaken.

Geschreven door Eriks.reisverhalen