Na afscheid te hebben genomen van de zuidelijke Atlantische oceaan bij Swakopmund ging de reis verder naar Omaruru in het Erongo gebergte. Na ongeveer 100 km rijden gingen we het asfalt af om de Spitzkopf berg en omgeving te bezoeken. Een markante berg die we al snel ontdekt hadden zodra we Swakopmund verlaten hadden. Naar mate we dichterbij kwamen hoe roder de gehele berg (en omgeving) werd. De rotsen bleken uit massief gladde bergen of uit enorm grote gladde stenen te bestaan. Het had enige gelijkenis met Arches NP in Amerika. Dit bijzondere gebergte werd al door de authentieke bushmen bewoond. We kwamen oa langs graven en wandschilderingen van meer dan 5000 jaren oud. Natuurlijk moesten we de Rock Bridge beklimmen en bewonderen in een bijna verlaten park. Onderweg nog een heel open gesprek gehad met blanke Zuid Afrikaanse boeren die op vakantie waren en hun mening gaven tav de situatie in hun land op dit moment. Altijd leuk, deze persoonlijke verhalen die zo openhartig verteld worden. Bij het verlaten van het park kwamen we erachter dat we ons eigenlijk hadden moeten registreren bij binnenkomst... Om meer te genieten van de omgeving tijdens de doorreis hadden we besloten om meer gravelwegen wegen te nemen ipv de grote asfaltweg. Hierdoor werd het een mooie maar ook een lange reisdag. Net voordat we onze eindbestemming Omaruru bereiken komen we langs een gebied dat volstaat met enorme termietenheuvels waarvan de hoogste zeker 4 meter was. Ons verblijf in Omaruru blijkt een geheel appartement te zijn, we dachten dat we hier wel genoeg ruimte aan zouden hebben, voor één nacht ;)

Geschreven door Eriks.reisverhalen