Vandaag geen watervallen, die zijn voor morgen maar Hellfire Pass.
Iedereen weet wat het is maar we staan er bijna nooit bij stil en ik moet zeggen, het doet wat met een mens als je er loopt.
Tweede wereldoorlog, de spoorweg Thai - Birma of ook wel the death railway genoemd door de vele doden die er zijn gevallen bij het aanleggen van die spoorweg.
We kwamen aan en kregen uitleg van een jonge dame wat ons allemaal te wachten stond. We kregen een plannetje en een audiotour rond onze hals waar we zelfs in het nederlands naar getuigenissen konden luisteren van overlevenden die aan die railway hebben gewerkt. De eerste stappen waren door het museum waar je kon kijken naar gereedschappen die ze in der tijd hebben gebruikt en naar de schoenen van de paar gelukkigen die er gebruik konden van maken. Verder liepen we naar buiten door de hitte die er die dag stond naar beneden naar de uitgegraven spoorweg tussen de rotsen. Het hoogste punt van de rotsen kwam op 25 meter, je kan je bijna niet voorstellen hoe die mensen dit hebben gedaan en in wat voor omstandigheden. De meesten hadden last van malaria, wonden die verzworen of wonden die vol zaten van de maden, sommige hadden zelfs cholera. Via de audiotour kregen we zelfs te horen dat er 's morgens controle was van je diarree en als die maar uit 50% bloed bevatte je toch moest gaan werken. Vanaf 80% had je misschien geluk dat je een vrije dag kreeg.
Ik zou hier nog een tijdje kunnen doorgaan met de verhalen die me zijn bijgebleven van die overlevende maar ik wil afsluiten dat er ongeveer 103000 doden zijn gevallen bij het maken van die spoorlijn. 90000 lokale en 13000 andere van alle windstreken van de wereld.
Na dit interessante onderdeel terug onze scooter op en naar de Tham Kra Sae Bridge. Ook een onderdeel van de death railway en daar hadden we geluk, er kwam iets na onze aankomst een trein aan die stapvoets over de oude brug reed.
Hierna zijn we even gaan bekomen aan het zwembad van onze resort omdat we toch al 150km op de scooter hadden doorgebracht. Na onze douche zijn we naar misschien wel de bekendste brug van Thailand gaan kijken, The Bridge on the river Kwai. Na die korte stop iets gaan eten en naar de avondmarkt om dan terug 12km te rijden tot onze bungalow.
Het was een zware dag, zowel mentaal als fysiek dus straks het bedje in en tot morgen.
Bij de foto's die ik heb gepost van Hellfire Pass heb ik er bewust een paar in het zwart-wit laten staan. Dit zegt zoveel meer dan woorden.
Groeten
Dominique & Patricia.

Ps: oja, we hadden ook nog iets te vieren vandaag. Vandaag waren we 3 jaartjes samen, op naar de volgende 3 jaar want we hebben een 3-6-9 contract :-)

Geschreven door Domi-Patricia.trappen.het.af