De mooie en hoge bergen van het Oostenrijkse landschap worden alsmaar kleiner als we ons door het drukke verkeer heen worstelen. Zo vlot het op de terugweg ging, zo lang duurt het vandaag.

We houden de moed erin dankzij papa DJ die het ene na het andere verzoekje draait. Van Bumba, Disney klassiekers, tot techno, 1 en al blijheid en Nederlandse volksmuziek, alles komt voorbij in de 12 uur durende rit.

We stoppen bij de Burger King om snel iets te eten en als we ons daarna klaarmaken voor de laatste 400 km vragen we de kinderen wat ze nou het leukste vonden van de hele vakantie. Eva kiest voor het zwembad en de glijbanen, Brammetje kiest voor het speeltuintje bij de Burger King...

Wij denken vooral aan het mooie van kindervriendschap en het oplichten van ogen bij het zien van dat vrolijke buurmeisje, de vele ijsjes die er gegeten zijn, de vele olijven en de ontelbare keren kale pasta. We lachen om de kou die we 's nachts hadden in Oostenrijk waarbij 2 lagen kleding eigenlijk nog te weinig was, we denken terug aan de heerlijke borreltjes onder de heldere hemel of juist aan die keren met de regen en onweer.

Wat zijn we trots op de kindjes en hoe ze het gedaan hebben! Ons Brammetje dat sinds de vakantie niet alleen geen luier meer nodig heeft, maar ook kleding en schoenen ineens zelf aantrekt. Eva, die dapper en met heel veel jeuk die nare waterpokken doorstond, mama's grote hulp was met het bedienen van de koelbox in de auto en werkelijk een echte bergbeklimster leek.

Eenmaal thuis wordt er geklapt voor de chauffeur en co-assistent... heerlijk we zijn er weer

In bed moet Eva heel hard huilen, want ze mist de vakantie. Het liefst doe ik met haar mee want ik ken het gevoel! In plaats daarvan pak haar handje en leg het tegen haar hart en daarna tegen dat van mij en zeg: deze vakantie en alle mooie herinneringen dragen we in ons hart voor altijd mee.

Geschreven door Devandijkes