Te voet van Nieuwpoort naar Santiago de Compostela. Ervan dromen maar er ook aan beginnen.

Er gaat zoveel door je hoofd, weken voor je vertrek, maar ook nog dagen na je vertrek. Kan ik dit aan? Waarom doe ik dit?

Terug thuis kan je alleen maar dankbaar zijn, het ongelooflijk vinden dat je die kans gekregen hebt, diep blij zijn dat je een andere levensdimensie ontdekt hebt. Een dimensie die zich onderweg openbaarde, door mensen, door de stilte, door de natuur. Op voorhand wist ik niet dat mij zo’n rijke ervaring te wachten stond. Ik ben alleen vertrokken, maar eenzaam heb ik me nooit gevoeld. Iedere dag gaf zijn ontmoetingen. Vaak dacht ik aan een lied van Willem Vermandere: Onderweg, meer bepaald aan dat specifieke zinnetje:
Voor morgen nog geen zorgen, onderweg is ‘t altijd nu.

Ik liet elke dag alles over mij heenkomen en probeerde tevreden te zijn met de mogelijkheden die zich voordeden. Soms was het wel eens spannend, maar het kwam wel altijd in orde. Soms sober, maar ik ontdekte vrij snel de rijkdom om tevreden te zijn. Ik kon niet anders dan tevreden zijn, door de afwisselende natuur, de gastvrijheid van de mensen die ik tegenkwam.

De tocht vergde veel voorbereiding, heel veel voorbereiding. Zonder de hulp van Fabienne zou dit onmogelijk geweest zijn. Om tot een dagschema te komen heb ik heel veel gelezen, kaarten bekeken, gps-tracks opgezocht en geanalyseerd. Welke plaatsen zouden de moeite zijn om te bezoeken. Alles werd in een roadbook gegoten om met voldoende vertrouwen naar Compostela te vertrekken.

Mijn tocht van 2.185 km in 90 à 100 wandeldagen is in zes etappes op te delen:

• van Nieuwpoort naar Wervik
• van Menen via Wervik naar Arras
• van Arras naar Chartres
• van Chartres naar Tours
• van Tours naar Saint-Jean-Pied-de-Port
• van Saint-Jean-Pied-de-Port naar Santiago de Compostela.

Tijdens etappe 3, op dag 16, heb ik mijn reis moeten onderbreken. Een ongelukkig incident met een tractor resulteerde in een verzwikte enkel. Verder wandelen blijkt onmogelijk.

Geschreven door Daniels.travels