Hoiiiii lieve volgers,


Inmiddels heb ik Zuid-Amerika verlaten en ben ik alweer een week met Jerom in Latijns-Amerika in Mexico. Op deze zondag eerst de update van Ecuador, omdat de foto's van Mexico nog niet zijn geladen aangezien Jerom die heeft gemaakt..

Na op Quito AirPort te zijn aangekomen vanuit de Galapagos, zijn we savonds nog met een bus doorgegaan naar Baños. We wisten van te voren niet zeker of we deze bus nog zouden redden, hus hadden nog geen hostel geboekt. Toen we om 1 uur snachts aankwamen, stond er gelukkig bij de bushalte een jongen te wachten met een hostel in de aanbieding waar we naartoe zijn gegaan. Super fijn, anders hadden we zelf nog op straat moeten gaan zoeken. Snel gaan slapen want we volgende dag hadden we een druk dagje gepland staan aangezien we maar 2 nachten in Baños zouden blijven. Op de mountainbike zijn we Ruta de las Canadas gaan fietsen, een route langs allerlei watervallen en door schattige dorpjes. Ik vond Baños meteen prachtig, een dorp in de bergen met veel groen er om heen en leuke kerkjes. Het leek net Oostenrijk! We hadden er ook een heerlijk weertje bij. Op een gegeven moment werden we tijdens het fietsen gewenkt door 2 jongens, ze riepen wat onduidelijks. Anne dacht dat ze ons wilden binnenhalen voor een restaurantje, ik hoorde wel iets van waterval maar dacht dat dit niet bij de route zou horen. Wij zijn dus stoïcijns doorgefietst, lekker dom achteraf want we waren veel te ver doorgereden. Daar waar de jongens stonden bleek de grootste waterval te zijn, waar wij ook naar op weg waren. Afijn, wij kwamen daar pas na nog een halfuur verder doorgefietst te zijn achter.. Toen we eenmaal waren omgekeerd bleek dat de fietsroute terug wel wat zwaarder was, een stuk meer omhoog. We namen even een break op een bankje, waar we in gesprek raakten met Jesus Fransisco, een boer die ons zijn vers geteelde mandarijnen liet proeven. Hier zijn de mandarijnen groen, maar zeker net zo lekker! Toch nog een mandarijntje op met Sinterklaas: het was tenslotte precies 5 december! Vol energie weer op de fiets gestapt, volgens Fransisco was het nog een halfuur tot Pailon del Diablo, de waterval. Helaas wel een halfuur fors omhoog.. Weer 10 minuten verder en bezweet en uitgeput besloten we dat het ons niet ging lukken. Het was inmiddels het heetst van de dag, ons water was bijna op en we wilden smiddags ook nog naar Casa del Arbol. We hadden gehoord dat je met de fietst terug kon in een busje, sowieso waren we dat voor de terugweg van plan, dus wij zijn braaf gaan wachten bij een bushalte. We hadden het nog aan een passant gevraagd, die bevestigde dat dit kon en dat het aantal minuten duurde voor de bus bij de bushalte zou zijn. Oké top, na weer een paar minuten uitgerust te hebben verscheen inderdaad de bus, alleen: hij reed door, de fietsen mochten er namelijk niet in. Hmmm wat nu? dachten we. De oplossing bleek liften! De bewoners rijden veelal in pick-up trucks, dus daar passen wel 2 mountainbikes in! En zo gezegd zo gedaan, niet veel later zaten we in de auto met onze fietsen en werden we door de bestuurder helemaal afgezet tot de entree van Pailon del Diablo! Top vent die man, helemaal omdat hij er niet eens geld voor vroeg terwijl wij er later achter kwamen dat de groen/witte pick-up waarin hij reed hier eigenlijk gewoon taxi's zijn... Oeps! Voor ons eind goed al goed, want de waterval was prachtig, ik heb nog nooit zo'n grote en krachtige gezien als deze! En ook een geluk bij een ongeluk, want toen we verschillende reizigersvrienden hierover spraken, bleek niemand hier geweest te zijn.. Ze hadden enkel de de kleinere watervallen langs de route gevonden. Vanaf hier liep alles ook weer volgens plan, de fietsen konden bij de halte gewoon in de bus en we zijn netjes afgezet terug in Baños. Smiddags zijn we toen nog naar Casa del Arbol gegaan, de plek die bekent is door 'The swing to the end of the world'. Daar hebben we mooie fotootjes gemaakt op de schommel en aan yoga gedaan :)

Aan Baños heb ik ook een minder leuke herinnering overgehouden, maar daar kwam ik pas later achter toen we al in Quito waren. Mijn pasjeshouder en belangrijke documenten ben ik daar verloren/laten liggen.. Niks voor mij, ik weet het. Ik had ook nog een extra pasje aan laten maken voor als er een keer iets zou gebeuren met mijn pinpas, helaas zaten deze net bij elkaar omdat ik in 1 keer een groot bedrag had moeten pinnen van 2 verschillende pasjes. Plus met creditcard en zorgpas. Maar tegen de tijd dat ze daar gevonden waren, had Papa alles al geblokkeerd (nogmaals dankjewel Pap, wat zou ik zonder je moeten), dus had het ook geen zin om weer terug te gaan naar het hostel in Baños. Gelukkig heb ik de laatste dagen in Quito van Anne haar pasjes nog gebruik kunnen maken en heeft Jerom een nieuwe pasje voor me meegenomen. En ik zal weer beter op mijn spullen letten ;) woeps!

In Quito hadden we nog 2 daagjes samen. De eerste dag zijn wel naar Mitad del Mundo gegaan, ofwel het middelpunt van de wereld. Het was best een onderneming om er te komen, in totaal zo'n 1.5 uur en 2 volle stadsbussen later kwamen we aan. Het monument dat door de Maya's is geplaatst scheen niet zo bijzonder te zijn, want officieel is dat ook niet het middelpunt van de wereld meer (dit is achterhaald met moderne GPS apparaten). We hebben het wel van een afstand gezien, maar niet echt bezichtigd. Maar er was ook een museum waar je allerlei proefjes kon doen. Zoals lopen met je ogen dicht op een lijn die de evenaar voorstelde: volgens mij moet dit normaal wel lukken toch als je niet gedronken hebt, maar hier lukte het niet? En ook een ei laten balanceren op een spijker (An kreeg het voor elkaar en mocht zelfs een certificaat in ontvangst nemen, mij is het niet gelukt haha). Ook was het opvallend dat je een hele kleine schaduw hebt, omdat de zon hier eigenlijk pal boven je staat. Aan de hand van de schaduwen werd ook de tijd afgemeten vroeger (zie foto met de 'klok', nummers zijn er natuurlijk later bijgezet voor de bezoekers: maar ik maakte de foto om kwart voor 2 dus klopt precies). En het meest bijzondere was de proef met water in een bak dat verschillende kanten op draait vanuit 3 verschillende, maar naast elkaar gelegen plekken. Allereerst op de evenaar, het water in de bak valt als het ware in een rechte lijn naar beneden, als je de stop eruit trekt. Dan het zuidelijk halfrond, een meter vederop: het water roteert hier met de klok mee, gaat dus de rechterkant op. Daarna werd de bak met water twee meter verplaatst, een meter de andere kant op van de evenaar. En daar roteert het water de linker kant op! Heel grappig en onwaarschijnlijk om te zien. Misschien is het voor jullie op deze manier niet helemaal duidelijk, maar ik heb het op film staan dus mocht je die willen zien laat het me weten :) Op de terugweg hebben we boodschappen gedaan omdat in het hostel eindelijk een keuken zat, dus we hebben hier gekookt en weer eens goed groente kunnen eten 2 avonden achter elkaar. En tevens was het een goede bodem voor onze stapavond. Het hostel stond namelijk midden in een grote uitgaanswijk en het was de laatste avond om nog goed uit te kunnen gaan, aangezien ik de volgende nacht al om 6uur smorgens zou vertrekken met de taxi richting het vliegveld. We hebben geproost op onze twee geweldige maanden samen en gedanst tot de vroege uurtjes! Hoewel we de volgende dag een lichte kater hadden, zijn we smiddags nog het historisch centrum van Quito gaan bezoeken. Om heel eerlijk te zijn vonden we dat allebei niet zo bijzonder. We hebben wel een mooie kerk gezien, maar daar bleef het eigenlijk ook bij. Of het had te maken met die kater, dat het een druiligere dag was of dat we na 2 maanden reizen al zoveel mooie steden hebben gezien? Geen idee. Maar eerlijk is eerlijk: Ecuador als land was ook weer fantastisch! Hoewel ik er voornamelijk de stranden heb gezien, was de sfeer en waren de mensen hier zo fijn en relaxt. Hopelijk kunnen we hier aan terug denken als we weer in Nederland zijn en de nodige stress momentjes voor de kiezen krijgen. Nu is het niet alleen tijd om Ecuador te verlaten, maar daarmee ook Zuid-Amerika. Ik weet zeker dat dit een uit-het-oog-maar-niet-uit-het-hart gevalletje is. Elk moment hier heb ik genoten, heb het fantastisch gehad met An en we hebben stiekem al een beetje gefantaseerd over een mogelijke volgende reis. Alle reizigers hier zijn namelijkzo enthousiast over Colombia, het is echt upcoming landen helemaal niet zo gevaarlijk als wordt gedacht. Dus moeders, wie weet in de toekomst: laten jullie ons nog eens gaan? Alleen zo ver zijn we nu nog lang niet, eerst op naar Latijns-Amerika met Jerom. Mexico, het land van al je dromen (volgens het liedje). Ik laat het jullie zo snel mogelijk weten of wij het hier mee eens zijn!

Liefs xx

Geschreven door Winniescherp