Lieve allemaal,

Daar ben ik weer! Het is alweer even geleden maar de afgelopen twee weken heb ik weer enorm veel gave dingen meegemaakt en eindelijk weer even goed de tijd om alles met jullie te delen!!!!

Nadat we terug kwamen in La Paz van onze Uyuni trip, hebben we besloten dat we toch nog graag de Death Road wilde mountainbiken. We hadden een goede organisatie getipt gekregen en toen we daar langs gingen werden we op ons gemak gesteld. Oké dan geen twijfels meer: we boekten voor de volgende dag! Verder vrijdag even lekker rustig aan gedaan. We zijn savonds met het Britse stel naar de bios gegaan aan de andere kant van de stad, met de cable car. Het is een wintersport-eitjeslift met uitzicht over de geheel stad. Het was echt cool om te zien hoe groot de stad eigenlijk was, het beeld van slums naast de mooiste villa's. Ook de bios-ervaring in het buitenland was geslaagd, we hadden super luxe stoelen en een tafeltje voor eten en drinken! Plus we hebben zowel ons Engels als ons Spaans kunnen oefenen, twee vliegen in 1 klap :) Op de terugweg was het uitzicht met alle oneindige lampjes nog veel mooier...

Zaterdag was het dan tijd voor Death Road! We werden smorgens vroeg opgehaald om naar de plek te rijden. Daar hebben we kennis gemaakt met de groep, ontbeten en uitleg gekregen over de fietsen en de dagplanning. Daarna kregen we de gehele fietsuitrusting aan: een helm, broek, jas, kniebeschermers en armbeschermers: ik voelde me helemaal veilig! Het eerste uur fietsen was niet moeilijk, gewoon op geasfalteerde weg, als opwarmertje en om te wennen aan de fiets. Het was wel al meteen genieten van het prachtige uitzicht! Daarna werden we met een busje naar het begin van de officiële Death Road gebracht. Nu ging het echt beginnen... Zo'n 70 kilometer mountainbiken op een onverharde en (op sommige stukken) smalle weg, je rijdt op stenen, aarde en over watervallen, met zicht op de afgrond en diepe kliffen. Sinds de bouw van de weg zijn er al vele doden gevallen en jaarlijks gebeuren er nog bus en auto-ongelukken en komen ook gemiddeld 2 mountainbikende toeristen om het leven, oeps! De Death Road wordt daarom ook wel "the most dangerous Road of the world" genoemd. Nu klinkt het misschien als iets wat je eigenlijk helemaal niet moet gaan doen, maar het was echt hartstikke gaaf :) onze gids maakte allerlei foto's van ons, wegens veiligheidsredenen, dus we hebben netjes twee handen aan het stuur gehouden en iedereen van onze groep heeft het er daardoor levend vanaf gebracht, yeah!!!!

Zondag was het tijd om afscheid te nemen van Bolivia, heel blij dat we zowel Uyuni als the Death Road nog hebben gedaan en nog 11 dagen Bolivia een klein beetje hebben leren kennen! Terug naar Peru: Cusco, de voormalige hoofdstad van het Rijk van de Inca's voordat de stad door de Spanjaarden werden veroverd. De stad heeft een bekende markt, San Pedro, waar we na het inchecken maar meteen lekker zijn gaan eten. Een bord vol warm eten voor nog geen €2 per persoon, niet slecht! Middags hebben we weer een Free Walking Tour gedaan en zijn we meer te weten gekomen over de Inca cultuur en hebben we op Plaza del Armas de enige overgebleven bezienswaardigheden gezien na de verwoesting van de Spanjaarden. Zo'n tour is echt interssant en ook heerlijk om even lekker te volgen en niet zelf na te hoeven denken.. Was weer geslaagd!

De volgende dag hebben we ons eigen plan gemaakt: we wilden de ruïnes van Pisac bezoeken, een stukje buiten de stad. Het was een hels karwei om een beetje in de richting van de busopstap te komen, iedereen stuurde ons een andere kant op. Toen het eindelijk was gelukt en we voor het eerst in een lokale bus zaten in plaats van een taxi (op een gegeven moment wil je een beetje bezuinigen hè, hahaha), konden we alweer uitstappen. Het was hoogstwaarschijnlijk van onze hoofden was af te lezen dat we niet goed wisten waar we waren, maar gelukkig was daar Opa Francisco die ons uit de brand wilde helpen. Hij wilde ons in zijn busje rondrijden naar de ruïnes, voor 60 sol in totaal. DEAL dachten wij, aangezien we al veel tijd hadden verloren door het zoeken, vamos dan! We zijn gaan rijden, met wederom mooi uitzicht. Onderweg gestopt bij een leuke markt en nog meer souvenirs gekocht. Toen we eindelijk in Pisac aankwamen bleek de entree voor de ruïnes behoorlijk duur. Te duur vonden wij, dus we zijn weer omgekeerd ;) Ach Francisco was ondanks zijn doofheid wel gezellig en wij kijken overal onze ogen uit.. Alsnog een prima tripje dachten we. Maar helaas wilde Fransisco ook nog extra geld, want anders zou hij zijn benzine kosten er niet uithalen. Pfff dat hadden we niet afgesproken señor!? Vooruit, hij zijn zin, maar dit doen we dus niet meer. Toen was hij tijd om Anne haar pre-bday te vieren, want in Nederland was ze al jarig! Geproost met het drankje van hier: Pisco Sour en heerlijk uiteten geweest bij waarschijnlijk het kleinste en knuste restaurantje in Cusco. Daarna hebben we een feestje gevierd in het hostel met andere Nederlandse vrienden. Zes uur later was Anne hier pas echt jarig, maar toen hadden wij al veel drankjes op ;) Gelukkig hebben we vakantie en dat betekent dat we de volgende dag onbeperkt konden uitslapen. Alleen wilden we ook taart gaan eten, want dat hoort als je jarig bent dus dat eerst gedaan in een heel schattig Brits ogend koffietentje en daarna weer even in bed gekropen.. Alcohol drinken op hoogte: voor de tweede keer ontdekt dat het niet echt werkt. Maar savonds weer fris en fruitig uiteten geweest en biertje gedronken, want een 30 uur durende verjaardag dat is natuurlijk heel speciaal!

Donderdag zijn we weer naar de San Pedro markt geweest, ditmaal voor ontbijt en lunch! Ook nog wat extra souvenirs gekocht, al die leuke felle kleurtjes overal, we kunnen er gewoon niet afblijven. Als iemand nog een verzoekje heeft, laat maar weten! En dan hoort het er natuurlijk ook bij om op de foto te gaan met de dames in officiële klederdracht. Toevallig was er wegens de vakantie ook een dansshow bezig, dus hebben we nog meer mooie kleding gezien! Daarna moesten er dingen geregeld worden voor onze Salkantay trek waar we de komende 5 dagen zouden zijn, het avontuur richting de Machu Picchu ging dan eindelijk beginnen!!!! We zijn savonds daarom maar vroeg gaan slapen, want om 04:00 zou de wekker alweer gaan.. De Salkantay trek is inmiddels achter de rug. Maar het was zo'n bijzondere ervaring en daar heb ik zoveel mooie foto's van, dat ik mijn volgende blog daar volledig aan wijd!

Will be continued!!!

xxxxxx

Geschreven door Winniescherp