Lieve allemaal,

Daar ben ik eindelijk weer! Was heerlijk twee weken aan het relaxen op het strand met het zonnetje en savonds feestjes, maar nu ik heb vernomen dat velen zich afvragen hoe het met me gaat en wat ik uitspook, heb ik mijn bezigheden maar even aan de kant geschoven om jullie van een nieuwe blog te kunnen voorzien ;)

Na onze avonturen rondom de Salkantay, verlieten we Cusco en daarmee ook Peru, om door te reizen naar Ecuador. We vlogen zaterdagmiddag eerst van Cusco naar Lima, om daar overstappen op een nieuw vlucht naar Piura (noord Peru). De overstap was maar 50 minuten dus we grapten over of wij zelf en onze bagage het wel zouden halen. Ik zei trots tegen An dat ik het nog nooit had meegemaakt dat ik mijn bagage niet had en we praatte over wat we zouden doen zonder spullen. Nu voelen jullie hem waarschijnlijk al aankomen... Wij komen eind van de middag aan op Piura en wachten rustig bij de bagageband. Steeds meer mensen lopen weg met hun spullen, maar er komen ook nog nieuwe ladingen aan, dus nog geen zorgen. Op een gegeven moment kijken we om ons heen en is iedereen opeens weg. Woeps, dit klopt niet. Zal het dan toch? Wij naar het kantoor van de vluchtmaatschappij, blijkt dat onze tassen nog in Cusco staan. Huh? Gelukkig spreken we een woordje Spaans, en legde de meneer uit dat wij gewoon konden gaan en de tassen zouden dan morgen worden gebracht. Oh, maar meneer een probleempje: we reizen helemaal door naar Ecuador! Hmmm, daar waren ze niet erg blij mee, maar toch verzekerde de man dat de tassen morgen bij ons zouden zijn. Wel goed de formulieren ingevuld en meegenomen, extra telefoonnummer gevraagd om contact mee op te kunnen nemen, en toen maar vertrokken op hoop van zegen..

Na twee vluchten moesten we ook nog twee bussen nemen. Eerst zo'n 10 uur naar Quayaguil en vanaf daar nog 3 uurtjes door naar de uiteindelijke bestemming: Moñtanita! Zondagmorgen vroeg kwamen we aan; een aantal mensen van het hostel was nog wakker ;) dat laat meteen de sfeer van Moñtanita zien: een klein surfersdorp aan de Stille Oceaan waar een super relaxte sfeer hangt en de dagen met de nachten worden omgedraaid. Het was tijd voor zo'n, zee, strand, feestjes! En dat hebben we goed gegaan. Onze enige zorg was onze bagage. Gelukkig heb je aan het strand niet veel nodig, ookal hadden zelfs geen bikini, handdoeken, slippers of zonnenbrand. Heel fijn dat we de eerste dag wat dingen konden lenen van mensen in het hostel, maar we hoopten natuurlijk dat onze tassen er elk moment konden zijn. Helaas zondag geen tassen.. Hoe vervelend we het vonden, toch savonds naar de club gegaan in onze kleren die we inmiddels al 2 dagen aanhadden (en totaal geen zomerse en tevens geen uitgaanskleding was). Verder op reis was er nog niets fout gegaan, dus in eerste instantie konden we er om lachen. Totdat we maandag en dinsdag nog steeds geen tas hadden en nog in dezelfde kleding rondliepen.. We waren ondertussen wel bezig met regelen, mailtjes sturen en bellen met behulp van anderen, maar er was nergens duidelijkheid te krijgen over waar onze tassen überhaupt waren. Er was ook nog een kans dat we ze helemaal niet terug zouden krijgen. We besloten daarom woensdag dat het echt nodig was een kort broekje, topje, bikini, toiletartikelen etc. te kopen, de verzekering zou dit waarschijnlijk ook gewoon vergoeden. Ondanks dat het genoodzaakt shoppen was, waren we best blij met onze nieuwe aankopen. Heel chill eindelijk een korte broek aan in het warme weer :) toen we om 17u bij ons hostel aankwamen, stond daar een aangename verrassing op ons te wachten: onze tassen waren er!!! Blij dat we waren, ongelofelijk! Heerlijk gedoucht en je eigen kleding weer aan na 5 dagen, wauw! En meteen een goede reden voor een nieuw feestje! Helaas kwamen we er een aantaldagen later achter dat er veel spullen uit de tas waren, een paar dingen bij An maar vooral van mij heel veel. Allerlei kleren en ook anderespullen. Ik baalde in het begin heel erg, wij hadden niks fout gedaan met die tassen en waarom zitten mensen zomaar aan mijn spullen? Gelukkig kan Jerom volgende week wat nieuwe kleding meenemen voor de resterende maanden en in nood kan ik hier ook dingen kopen (alleen absoluut niet m'n stijl haha). Weer door met genieten :)

De update van de andere dagen van Montañita is verder niet echt bijzonder. Ik heb zelfs amper foto's gemaakt, slechts een paar. Maar we hebben heerlijk genoten van zonnen op het strand, boekje lezen in de hangmat, het heerlijke Italiaanse restaurant Pigro, goede cocktails, het spel spooning. Elke avond deden we bij het hostel gezellig spelletjez engingen daarna door naar het centrum. In Moñtanita kan je namelijk goed uitgaan, omdat het een aantal grote clubs heeft (onder andere Lost Beach, een technoclub die in de top 50 van beste clubs in de wereld staat). Het is dat ons hostel nog een beetje afgelegen lag, dan hadden we elke keer nog een mooi loopje langs het strand als exercise. Voor de rest was het echt op en top relaxen. Maar ook dit hoort bij vakantie :) de dagen vlogen voorbij en helaas was het na een kleine week alweer tijd om afscheid te nemen. We namen de bus naar Guayaguil om daar 1 nachtje in een hostel dichtbij het vliegveld te slapen, aangezien we zaterdagmorgen vroeg naar de Galapagos Eilanden zouden vliegen. Daar ook nog iets meegemaakt, want we hadden netjes een hostel geboekt maar we daar savonds aankwamen, was het hostel dicht en echt niemand te bekennen? Heel fijn dat de taxichauffeur op ons aan het wachten was toen we daar stonden, omdat Guayaguil niet de beste stad is om als meiden rond te lopen.. Verder prima opgelost en uiteindelijk in een ander hostel geslapen zonder reservering. De jongen achter de receptie zei wel dat het hostel al 2 weken gesloten is (zo raar dat daar dan niet even een berichtje over wordt geplaatst op Hostelword en dat je gewoon kan boeken, maar goed).

Van Guayaguil is het 1:30 uur vliegen naar de Galapagoseilanden, ze liggen net geen 1000 kilometer van het vaste land. We landde op Baltra, maar dat deel van het eiland is niet bewoond en slechts een vliegveld, dus we moesten met een boot en busje door naar Santa Cruz. Hier hadden we nog niks geboekt, maar werden meteen aangesproken voor een slaapplek dichtbij, ideaal qua prijs betaalbaar. Want dat is wel een dingetje: Galapagos is niet echt studentenbudgetproof. Hoewel we dat wisten, moesten even wennen aan alle prijzen ;) maar het was het allemaal dik en dik waard. Het viel meteen op dat er in de haven overal zeeleeuwen, leguanen en grote krabben rondliepen, heel gaaf om te zien. De eerste avond zijn we met een Nederlands stel dat we hadden ontmoet in Bolivia uiteten geweest. Gewoon buiten in een straat, waar allemaal tafels waren neergezet en elk restaurant zijn verse vissen en kreeft presenteerde op de barbecue. Heerlijk vonden An en ik! De volgende dag zijn we op eigen houtje naar de Tortuga Bay gegaan, met onze snorkel, om schildpadden te spotten. Helaas hebben we ze daar toen nog niet gezien, maar wel weer veel leguanen en prachtig helder water in een rustig baaitje. Het is onwijs gaaf te zien dat de dieren totaal niet schuw zijn, ook de musjes en andere vogels komen echt op je handdoek zitten en eten brood uit je hand. Dit heeft mee te maken met het feit dat op de Galapagos de dieren weinig natuurlijke vijanden hebben en ze zijn daarom zijn ze niet snel bang. Het was niet moeilijk om te bedenken waar we savonds zouden gaan eten: weer een lekker bord met vis in het straatje en naar de cocktailbar om te weekend te vieren. De volgende dag verlieten we al om 6:30 het eiland om naar het volgend eiland te gaan. De boten gaan maar 2 keer per dag omdat het best wat uurtjes varen is, maar daardoor hadden we zondag nog wel wat aan onze dag op Isla Isabela. Dit eiland is het grootste eiland, maar er wonen de minste mensen omdat een groot deel niet bewoonbaar is door de vele vulkanen en omdat het eiland vroeger niet echt geliefd was omdat het een plek was waar gevangenen naar toe werden gebracht. De sfeer op het eiland is ook heel anders, het is echt een chill plek voor surfers en jongeren. Ook hier werden we meteen met open armen ontvangen, geadviseerd om te gaan snorkelen in Concha del la Perla en geholpen aan een leuk hostel. Ons hostel was meteen aan het strand en later bleek dat het naast dé hotspot lag voor het kijken naar de zonsondergang en happy hour drankjes. Toen we eind van de middag terug kwamen van het snorkelen bij Concha de la Perla waar we naast mooie vissen en brutale zeeleeuwen ook de eerste grote schildpadden hebben gezien, zijn we meteen met de locals bij Casa Rosada neergestrand voor cocktails en Coco Loco (kokosnoot met alcohol), hartstikke gezellig. De gebruikelijke levensstijl op het eiland viel meteen op. Het maakt namelijk hier niet uit welke dag het is, doordeweeks of weekend, iedereen doet gewoon dagelijks waar hij zin in heeft: beetje surfen, beetje zonnen, muziekje op en drankje erbij. Er wordt wel gesproken over werken, en misschien heeft het er mee te maken dat het nu nog niet volop hoogseizoen is, maar veel uur op een dag kan het niet zijn want elke dag zagen we dezelfde mensen op het strand of bij Casa Rosada.

Dinsdag zijn we een Tour naar Tuneles gaat doen met een ander Nederlands stel dat we hadden ontmoet met het snorkelen, met z'n vieren hadden we ook wat korting gekregen dus dat was mooi meegenomen. We gingen smiddags eerst met de boot naar een plek met allerlei bogen (Tuneles = tunnels) van gesteente afkomstig uit Vulkanen. En zijn daarna gaan snorkelen met een gids in een uitmonding van de zee. Wauw, dit was zo gaaf. We hebben gezwommen met mega schildpadden, echt op een minimum afstand. Veel vissen en zeepaardjes gezien. Maar het meest bijzonder waren de haaien. Onderweg hadden we al een 'Hammer head Shark' gespot, maar tijdens het snorkelen werd je door de gids even goed met je hoofd de cliff in geduwd om oog in oog te zwemmen met de 'White Point Shark'. Helaas heb ik geen Go Pro camera voor onderwater en hiervan dus geen foto's kunnen maken.. Maar geloof me: het was zo tof!!!! Savonds zijn we uiteten geweest met de locals en hebben we ze daarna bij iemand thuis het spel bussen geleerd. Op Isabela wordt er niet echt uitgegaan, maar omdat je als sinds de middag drankjes aan het doen bent, vonden we het wel prima om rond 12uur gewoon lekker op bed te liggen. Woensdag zijn we met een local over het eiland gaan mountainbiken. De agency (zijn werk) werd er een dagje voor dichtgegooid. Vonden wij totaal niet erg, want het was heel gaaf om allerlei mooie plekjes te bezoeken met iemand die er van alles van af weet. We zijn gefietst naar een schildpaddenreservaat, Laguna met flamingo's, een herdenkplek voor de vele gevangen, 'n prachtige Laguna om in te zwemmen en afgelegen strandjes. Omdat hij niet echt Engels sprak ook heel leerzaam voor ons Spaans! Eigenlijk zou woendag al onze laatste dag zijn op Isabela omdat we donderdag ochtend met de boot naar het volgende eiland zouden gaan. Maar we konden opeens geen tickets meer boeken voor de volgende morgen dus zijn we nog een extra dag gebleven (vonden we stiekem niet zo erg, haha). Donderdag hebben we eigenlijk de hele dag lui op het strand gelegen en zijn aan het eind van de middag met onze vrienden nog naar de surfplek van alle locals gegaan. We moesten nog iets regelen voor een extra nacht slapen, maar dat bleek niet echt lastig hier, want "Mi casa es tu casa" dus eigenlijk waren we bij iedereen welkom. Nog een leuke laatste avond gehad en afscheid genomen van iedereen. Om 05:00 ging de wekker om naar San Cristobal te vertrekken, met een tussenstop op Santa Cruz dus het was in totaal lekker 5 uurtjes op de boot varen met hoge golven. Alweer het laatste eiland waar we nog het weekend zouden verblijven. San Cristobal is meer te vergelijken met Isla Santa Cruz, wonen doorgaans families en is minder party. Misschien wel goed, even bijkomen weer. We hebben hier zaterdags nog twee mooie strandjes bezocht en met zeehonden gespeeld. En als afsluiter van 9 geweldige dagen op de Galapagos zijn we heerlijk sushi gaan eten (waar we al weken zin in hadden). De volgende morgen heb ik nog heel leuk kunnen FaceTimen met iedereen thuis die Sinterklaas aan het vieren was. Zelfs aan mij is gedacht! Mijn gedicht en cadeau plus kruidnootjes ontvang ik een over een weekje van Jerom. Ben benieuwd! En ook zijn alle andere gedichten trouw doorgestuurd op de app. Heel lief!

Met pijn in ons hart zijn we zondagmiddag op het vliegtuig gestapt, wat een prachtige plek op deze aardbol en wat een relaxte mensen. Zoals ik al op Facebook had gezegd: als je de kans ooit hebt, ga hier heen! Ook voor volwassen echt een aanrader, je kan er onwijs mooie weektours boeken met een cruise (dit was echter wel boven ons budget). Met het einde van de Galapagos is ook bijna een einde gekomen aan het samen reizen met Anne na twee maanden, we gaan nog twee dagen naar Baños en daarna twee dagen de hoofdstad Quito. Dus nog even volop genieten samen!!!!

Geschreven door Winniescherp