De afgelopen nacht was een van de warmste nachten ooit beleefd. Wat bleek, de radiator bleef maar loeien, het was net of we boven op een bakkersoven lagen. Onze kamer lag aan de straatkant waar uitermate veel verkeer 's nachts voorbij raasde. Bij de balie heb ik nog een ventilator gehaald, die kon je daar zo lenen, maar dat ding had ook zijn beste tijd gehad, want tijdens het draaien begon hij te gieren. Waarschijnlijk hadden de lagers het begeven, dus dat was ook niet echt meer een optie. We hadden dus het raam wagenwijd open, en deden geen oog dicht door de warmte en het verkeerslawaai of het lawaai van de ventilator. Ik denk dat ik net 1 uur geslapen heb, en Ineke 1,5 uur.
Achteraf hadden we gelijk een kamer aan de achterkant moeten vragen en geen genoegen nemen met een ventilator, maar ja, dat zeg je nu hè. Typisch provinciaaltjes oet Grunn.
We reden dus redelijk geradbraakt bij het hostel weg. Voor de rest was het best wel goed hoor, we hebben de almaar loeiende radiator opnieuw gemeld bij de receptie. Ze vertelden ons dat het gebouw gehuurd werd van een vastgoed firma, maar ze zouden het doorgeven.
We konden 's ochtends gelijk onze regenjassen aan, 's nachts had het ook al geregend en ook de temperatuur overdag was aardig koel.
We reden via de haven van Cork over een voormalige spoorweg weer terug naar de ferry waar we gisteren zijn overgestoken, want op dat punt begon de nieuwe route. Daar aangekomen moest ik even de kaart omdraaien en werden we gelijk aangeklampt door een echtpaar dat dacht dat we panne hadden. "Can we help, are you lost?" Nee dus. En natuurlijk kregen we de klassieke vragen waar we heen gingen, wat voor fietsen we hadden. En natuurlijk hadden zo ook nog een dozijn tips voor ons om daar en daar vooral heen te gaan.
De route vandaag werd 62 km met weer veel klimwerk, en dat neemt heel veel tijd in beslag, 't is nait aans.
Halverwege kwamen we in een dorpje waar een paar troubadours optraden net voor de supermarkt waar Ineke heen moest voor brood en kaas. Het klonk heel goed, nummers van Bob Dylan en John Denver. Zie foto maar.
In Kinsale aangekomen hadden we een mooi uitzicht over de baai, wat jammer dat het zo mistig was. De hele dag was het al mistig en foggy ( zo noemen de Ieren dat). Ja, zo kan Ierland ook zijn. Soms hadden we amper uizicht, zo nevelig. Het weer klaarde eerst wat op maar helaas brak de hemelsluis 's middags opnieuw en behoorlijk open en dus moesten we weer de regenjas aan. We hadden het eigenlijk wel een beetje gehad en reden gelijk maar door naar de camping in Garretstown waar we nu zijn, op een voormalig landgoed uit 1701 met hele oude gebouwen, zie de foto's maar. We zitten nu in de voormalige orangerie waar vroeger de planten werden opgekweekt.
Morgen gaan we verder richting Bantry.
Uiteraard lezen wij alle reacties van jullie, dat geeft ons weer voldoende spirit om door te gaan.

Geschreven door Waarnaartoe