Vanacht hebben we dus heel luxe overnacht in een lodge. Wel chique hoor. Maar wij zijn toch kampeerders, alleen als er geen camping te vinden is, dan moeten we ons maar naar een b&b begeven. Hoewel die ook vaak 123 niet zo te vinden zijn, volgeboekt of niet reageren op je reserveringsaanvraag.
Het inpakken ging natuurlijk wel vlugger, want alles zat nog in de tassen, geen tent om op te vouwen etc.etc.
De route van vandaag was weer veel klimwerk over wegen die volgens mij nog door de Kelten waren aangelegd. Van die hobbel de bobbel wegen met soms gaten zo groot als grote pannenkoeken...
Zie ook foto's.
Daar moet je dus niet met je voorwiel inkomen als je naar beneden roetsjt.
Het nadeel van dit soort wegen is eerst al de helling omhoog, want iedere bobbel of kuil remt je 'snelheid' af en bij de helling omlaag hotsebots je naar beneden. Alles trilt en schudt aan/in je fiets(tassen), je bril vliegt haast van je kop af. Gebit rammelt in de mond (bij wijze van spreken dan, ik heb mijn eigen gebit nog). Al met al dus niet echt een pretje om daar gemakkelijk een flink eind te fietsen. Maar goed, sommige stukken zijn wel weer goed, en dat vergoed veel.
Weer veel telefoonpalen gezien, zie foto.
Vandaag hebben we 35 km gereden tot aan de camping van Graiquenamanagh.
Wie deze plaats bedacht heeft, heeft volgens mij heel veel woordwaarde bij scrabble, het is ook niet uit te spreken.
Zie ook foto's.
Onderweg troffen we nog een meneer die in Breda en Rotterdam voor Esso had gewerkt. Volgens hem zouden we bij thuiskomst er uitzien als rugbyspelers, zoveel spieren.
We waren dus om 13.00 al op de camping waar Ineke de gelegenheid had om even een wasje te doen. Alles was in no time droog in de zon met een windje erbij.
Ik kon illegaal mijn accu's even opladen aan een stroompaaltje.
We zijn het leuke dorpje nog even weer binnengereden om een terrasje te pakken ter ere van de 39e verjaardag van onze zoon. Ik mijn 1e Guiness en Ineke een wijntje. Proost Bert. Het was een zeer smal terrasje aan een beekje waar nog 3 andere mensen zaten met 2 honden. De bordercollie beet me in mijn schoen toen ik langs hem/haar liep. Gelukkig in mijn schoen dus.
Bij terugkomst had ik even de gelegenheid om mijn wspr zender aan te zetten en te zenden op 7 Mhz en 14 Mhz. Voor degene die niet weten wat dit is, ik ben zendamateur (PA7HWE) en vind het leuk om ook tijdens de vakantie met deze hobby bezig te zijn. Dit doe ik met een klein minicomputertje, een
raspberrypi , die ik met mijn telefoon kan aansturen. Het signaal wat ik uitzend wordt elders in de wereld ontvangen door ander Radioamateurs en gelijk op een server in Amerika gezet. Het enige wat ik moet doen is even inloggen en kijken waar ik met mijn signaal naartoe gekomen ben. Zie plaatje.
Morgen gaan we wat meer kilometers fietsen om toch een camping te halen. Het eerste stuk is weer klimwerk, maar het laatste gedeelte is lekker vlak volgens het boekje. Als het goed is komen we dan op 80 km uit, we gaan het morgen wel zien. Het is steeds een gepuzzel om uit te komen qua afstand en dan daar net een camping te kunnen vinden.
Vanavond heb ik een soort van macaroni gekookt op een inductiekookplaat in de keukenruimte van deze camping. Dat ging best ondanks onze oude gebutste pannetjes en het scheelt weer benzine.
Het uitzicht wat we hier hebben is werkelijk geweldig, we kijken over de plaats met die moeilijke naam uit. De camping verder is vrij sober, maar we kunnen ons wel redden hier.
Morgen meer.

Geschreven door Waarnaartoe