Als je 's ochtendsvroeg opstaat heb je de kans om van alles te zien waar je anders nooit op let. Zo zag ik vanochtendvroeg allerlei keuvelende moeke's in fel gekleurde dusters , paars, roze, oranje met allerlei roezels en frutsels eraan richting het toiletgebouw gaan. Hele volksstammen zag ik in pyjamaparade. Even later kwamen ze in dezelfde kledij weer terug naar hun eigen tent. Gezellig samen de ochtendplas doen ofzo. We hadden de wekker op 7 uur gezet. En toen kwam Ineke erachter dat haar luchtbed finaal leeg was, ze lag dus gewoon op de harde grond. Na een korte inspectie bleek dat er in het luchtbed spontaan een scheur van 2 cm zat, aan de bovenzijde bij haar voeten. Goeie vraag hoe deze erin kwam. Enkele jaren geleden hadden we hetzelfde (dure) merk luchtbed dat ook spontaan de geest gaf. We hadden voor vertrek nog telefonisch overleg gehad met Bever (lees speciale outdoorzaak) over een nieuw tubetje lijm voor evt lekkages (voorgevoel??). Vlak voor vertrek kregen we dat in huis. Toen we het wilden gebruiken bleek het een soort Bisonkit te zijn, heel iets anders dan we wilden en gewend waren. Maar met de moed der wanhoop toch maar de reparatie uitgevoerd, op hoop van zegen.
Zie de foto's van de reparatie.
Door dit alles kwamen we veel te laat weg van de camping helaas.
Het parcours was wisselend klimwerk en daalwerk, het daalwerk ligt ons wel beter.
Gelukkig komt er na elke helling weer een daling. Maar door alle commotie waren we helaas niet in staat om de camping te bereiken welke we wilden bereiken.
Wel reden we door een mooi landschap, zie de foto's maar eens.
Als oud-KPN-er viel het mij op dat er nog veel luchtlijnen waren, zie ook foto.
Het was inmiddels al 17.00 uur met nog 30 km te gaan, met nog veel klimwerk erbij, en dan kom je pas om 19.30 uur aan. En dan maar hopen dat je een plekje krijgt. Dan nog koken, douchen, tent opzetten.
Wij waren zo op het pleintje van Bunclody aan het beraadslagen . We probeerden een b&b te boeken maar daarvan zouden we pas binnen 24 uur horen of dat al of niet kon. Geen optie dus. Ondertussen werden wij gadegeslagen door een behulpzame mevrouw, met de vraag: "Are you ok?" Ineke zei van niet. Ze vroeg wat het probleem was. Voor we het wisten was haar dochter al aan het bellen. "Ik heb een lodge voor jullie hier in het dorp" zei ze. En toen moest Henk aan haar telefoon komen om onze achternaam te spellen. E van Echo, M van Mike, L van Lima, etc (Nato alfabet). De arme lodge-eigenaresse begreep er helemaal niks van. Uiteindelijk nam de moeder de telefoon over met " E from elephant". Nou, toen moest ik me even goedhouden.
Wij zitten nu dus in de Clody Lodge.
Een appartementencomplex, heel mooi.
Vriendelijke gastvrouw, we konden de fietsen met bepakking in het souterrain zetten. Als we wilden mochten we ons pitje koken in de tuin. "Do as you please, no stress" zei ze maar steeds.
Eindelijk kon ik mij douchen en dan vooral afdrogen met een echte handdoek, niet zo'n (lichtgewicht)vloeitje als we zelf mee hebben. Dat vinden wij het mooiste aan thuiskomen; een echte handdoek.
Het avondeten hadden we bij de Fish en Chips man maar bedacht.
We zitten nu op onze kamer de reis van morgen voor te bereiden, want de campings in dit gedeelte zijn helaas dun gezaaid. Of voor ons veel te ver uit de route, je rijdt makkelijk 15 à 20 km om, en dan met al die hellingen schiet dat ook niet op.
Deze kamer geeft natuurlijk wel de mogelijkheid om alle accu's op te laden, zie foto. Ze hebben hier hele rare stekkers.
Ineke's luchtbed hebben we opgeblazen en ze heeft er een poosje op gelegen. Zometeen leggen we onze tassen erop voor extra druk, zien of hij het houdt. Als hij morgen nog vol zit met lucht is de lijmproef dus geslaagd.
Morgen gaan we verder richting Cork.

Geschreven door Waarnaartoe