Hoe raar kan het lopen, zit je het ene moment in een dip, gebeurt er iets onverwacht leuks en ben je alle ellende in 1× vergeten. Zo liepen wij gisteravond nog even over de camping en kochten een gelati. Toen we wilden betalen zei die jongen dat de manager het voor ons had betaald, het was "on the house" zei hij. Wij begrepen er niets van. Het was wel zo dat het personeel bij inschrijving bijna steil achterover viel toen ze hoorden dat we op de fiets vanaf Nederland op weg naar Rome waren. Of dat de ronde heeft gedaan? We zullen het nooit weten. Het ijsje smaakte ons in ieder geval dubbel zo lekker.
Op zo'n vakantie krijg je ook weleens te maken met kwetsuren.Zie foto's. Dat van mij was een simpele schram, maar van Ineke was een fikse bloeduitstorting op haar bil. Ze gleed uit op een steile helling met gortdroge klei en stenen erdoor (vijgenboomgaard) en dankzij een hek en haar fietsbroek werd erger voorkomen. Zo heb je zomaar wat.
Vanmorgen ging de route met wat licht klimwerk richting Anghiari.
's Middags met 35 graden werd het allemaal wat lastiger, soms fietsen, soms lopen, met 6 tot uitschieters naar 14 %.
We reden door de Chianti streek, bekend van de wijn in de rieten fles.
Zoals altijd had Ineke haar sjem-tube meegenomen, zie foto's.
Onderweg kwamen we nog een merkwaardige antenne tegen. Die zie je bij ons niet.
Aan het einde van de dag bereikten we Anghiari, de stad waar je niet mag trompetspelen, zie foto. Er zal dus wel geen plaatselijke fanfare zijn denk ik.
Na het eten hebben we de stad verkend.
Een hoog Anton Pieck gehalte.
Heel schilderachtig, heel mooi.
Bijgesloten nog een foto van de wasbak met gaspedaal.
Morgen door naar Fransiscus in Assisi.

Geschreven door Waarnaartoe