Na de rit van 2 weken geleden, hebben we verschillende mogelijkheden bekeken om het probleem van de accu van Iris haar fiets op te lossen. De accu is al een keer eerder door de fietsenmaker nagekeken en gerepareerd en dat heeft toen weinig opgeleverd.
Dat heeft dus niet veel zin, het is gewoon een wat oudere accu.
Werkt prima voor kleine stukken fietsen, maar voor zo'n grote rit die wij gaan maken, is hij niet betrouwbaar genoeg.
Maar om nou alleen voor die 3 dagen een nieuwe fiets te kopen, gaat een beetje te ver.
Mirjam bekijkt daarom de mogelijkheden voor het huren van een fiets voor 3 dagen en Iris bekijkt of een tweedehands fiets een optie is.
Nog voordat we de resultaten daarvan enigszins in beeld hebben, presenteert Lydia echter de allerbeste oplossing.
Waarom gaat Iris niet op de fiets van Lydia de tocht fietsen?
Lydia heeft net een gloednieuwe, zeer hippe, Stella fiets, waarvan de accu tot wel 90 kilometer kan halen.
Met die fiets wordt de tocht een eitje!
Iris hoeft dan ook niet lang na te denken over dit super lieve aanbod! We doen het!
Dat betekent wel dat Iris nog een keer op de fiets van Lydia moet oefenen, om er een beetje feeling mee te krijgen.

Zaterdag 1 juni staat de volgende trainingsrit weer op het programma.
Dit is ook de laatste keer dat we een grote training met z'n drieën kunnen doen.
Omdat Henk en Lydia in een vakantiehuisje in de Biesbosch zitten, verzinnen we een plan om daar met elkaar te fietsen.
Op die manier kunnen Iris en Lydia ook van fiets ruilen en kan Iris de leenfiets een dagje uitproberen.
Mirjam en Iris moeten dus eerst in de Biesbosch zien te komen.
Om dat nou vanaf huis te gaan fietsen, gaat zelfs ons een beetje te ver, dus we gaan weer gebruik maken van het openbaar vervoer.
We spreken af dat we elkaar ontmoeten op station Dordrecht Centraal.
Iris fietst vanuit Nieuwerkerk aan den IJssel naar station de Terp in Capelle aan den IJssel, waar ze de metro pakt richting Schiedam centraal.
Mirjam stapt halverwege deze metro in bij de Coolhaven. Vanaf Schiedam Centraal pakken ze dan samen de trein naar Dordrecht Centraal.
Henk en Lydia fietsen vanaf hun vakantiehuisje naar station Dordrecht. En dan treffen we elkaar allemaal daar.
Zo gezegd, zo gedaan!

Op Dordrecht centraal wisselen Lydia en Iris van fiets.
Hier en daar moeten er wat kleine aanpassingen gedaan worden aan de fiets.
Iris is niet groot, maar deze fiets staat wel heel erg op kabouterhoogte..
Gelukkig heeft Henk natuurlijk weer overal aan gedacht en kan hij met zijn gereedschapssetje alles in orde maken.
We nemen afscheid van Lydia, die weer terug fietst naar hun vakantiehuisje.
Henk, Mirjam en Iris vervolgen de reis door Dordrecht richting Werkendam.
Het is even wennen voor Iris op de fiets van Lydia.
Op deze fiets hoef je niet zelf te schakelen, hij schakelt voortdurend automatisch naar de versnelling die het minst belastend is.
Dat lijkt aan het begin heel fijn, maar zorgt er ook voor dat je niet zelf kan bepalen hoe zwaar of licht je fietst.
Daar komt nog bij dat de fiets bij iedere overgang naar een volgende versnelling of een versnelling terug een piepje geeft.
Dat komt neer op zo'n 734 piepjes per minuut, of in ieder geval lijkt dit zo...
Na 10 minuten hoort Iris dan ook niks anders meer dan alleen die piepjes.
Volgens Henk is het een kwestie van wennen, maar Iris heeft daar zo haar twijfels over...

Na ongeveer een kwartier fietsen komen we bij een pontje waar we kunnen oversteken naar Werkendam.
Hier zijn we even verlost van de piepjes.
Het pontje komt precies aan als we aan komen fietsen, dus we kunnen er zo op.
Het is weer zo'n heerlijk kneuterig tafereeltje op het pontje, compleet met man met heuptasje, die bij iedereen een paar centen komt ophalen en kaartjes uitdeelt, omringd door 50 plussers op elektrische fietsen en een verdwaalde motorrijder.
Henk maakt het hele tafereel nog lachwekkender, door het refrein te gaan zingen van het bekende lied van Drs P: 'Heen en weer' (voor de ouderen van ons wellicht bekend, voor de jongeren onder ons: zoek het eens op op YouTube, het is serieus grappig).
Varend op het pontje voelen we de zon al lekker branden, tijd om even in te smeren!
We hebben in ieder geval weer een heerlijke dag uitgekozen om te fietsen, wat boffen we weer.

Terwijl we overvaren zien we een affiche hangen op de pont van een restaurantje aan de overkant, met de grappige naam 'Het bolle bevertje'.
Omdat we allemaal nog geen koffie op hebben, besluiten we daar straks een kop koffie te drinken.
De tocht daarna gaat dwars door de Biesbosch, dus dan zullen we voorlopig geen 'uitspanning' tegenkomen.
Aan de overkant zijn we al snel bij 'Het bolle bevertje', waar we even genieten van onze koffie en cappuccino.
Terwijl we zo in het zonnetje zitten, haalt Mirjam een doos uit haar fietstas tevoorschijn, die ze vandaag met zich meezeult.
Deze doos heeft ze toegestuurd gekregen van onze contactpersoon bij De Zonnebloem, de stichting waar we dit allemaal voor doen.
In de doos zit promotiemateriaal, wat we tijdens de grote fietstocht straks allemaal kunnen gebruiken.
Denk aan polo's, petjes, magneten en een vlag met het logo van De Zonnebloem.
Naast deze reclame spulletjes zit er ook een lief handgeschreven kaartje in de doos, waarop ze ons succes wenst met de voorbereidingen en met de fietstocht zelf.
Wat leuk dat ze daar zo met ons meedenken en meeleven!
Zulke dingen motiveren ons nog meer om hier een succes van te maken!

We stappen weer gauw op de fiets en fietsen meteen het prachtige gebied van de Biesbosch in.
Wat is het hier mooi en ruimtelijk!
Ondanks de inspanning die je verricht, kom je hier toch meteen tot rust.
Zo zouden we het wel een hele dag vol kunnen houden.
Het enige wat de rust nog steeds verstoort, zijn die irritante piepjes bij het schakelen op de fiets van Iris.
Maar na een paar knopjes te hebben ingedrukt op deze ingenieuze fiets, ontdekt Iris ineens dat er ook een 'Manual' stand op zit, waarmee je gewoon zelf kunt schakelen.
Wat een opluchting, we zijn af van de piepjes!
Iris zag al voor zich dat ze die drie dagen straks met een koptelefoon op moest fietsen, maar dat is gelukkig niet nodig.

Intussen is het volgende pontje al weer in zicht.
Deze pont, met de schattige Brabantse naam 't Leeuwen Veerke', vaart ons naar Lage Zwaluwe.
Henk had ons al gezegd dat we bij deze pont op tijd moesten zijn, omdat de pontschipper (ja, ja, zo heet dat) tussen de middag een uur gaat lunchen en dan niet vaart.
Bij de pont aangekomen, blijkt dat we niet de enige zijn, die mee willen.
Er staat al een flinke groep fietsers te wachten en er mogen er maar maximaal 12 mee. We tellen snel en concluderen dat het zou moeten lukken.
En ja hoor, we kunnen nog net mee.
Achter ons komt een groep wielrenners aan, die beteuterd staat te kijken naar de wegvarende pont.
Mirjam en Iris onderdrukken de neiging om vanaf de pont uitbundig te zwaaien naar ze.
Straks lezen ze ook nog op het bordje dat de pontschipper een uur gaat lunchen...

Aan de overkant varen we Lage Zwaluwe in, een plaats die de meeste mensen waarschijnlijk alleen kennen van de filemeldingen op de radio.
Nou, meer dan dat is het ook niet, eerlijk gezegd.
De route brengt ons verder richting de Moerdijkbrug, waar we overheen moeten.
Dat is even een klusje, maar ook wel weer leuk.
Alleen de herrie van het voorbijrazende verkeer wordt je wel snel zat.
Het herinnert ons weer aan de reden waarom we ook alweer afgesproken hebben om straks niet 3 dagen langs de snelweg te gaan fietsen, ook al is dat de kortste route misschien.
Het moet wel leuk blijven!
Onderaan de Moerdijkbrug ligt vakantiepark De Biesboch, waar Henk en Lydia in een huisje zitten dit weekend.
Daar bij dat huisje staat een heerlijke lunch op ons te wachten.
Lydia heeft verse soep en broodjes voor ons klaargemaakt! Wat een verwennerij!
Hier knappen we helemaal van op.
Tijdens de lunch bespreken we het vervolg van de route. We moeten een keer weer bij station Dordrecht uitkomen en kunnen kiezen tussen een korte of een lange lus daar naartoe.
Omdat we allemaal het gevoel hebben nog wel even verder te kunnen, besluiten we de lange route te nemen.
Dit stuk fietst Lydia gezellig mee.
Zo kan Iris nog even oefenen op de fiets van Lydia en hoeft Henk straks niet alleen terug vanaf station Dordrecht.

We vervolgen de rit door weer een prachtig stukje natuur van de Biesbosch.
Volgens Henk en Lydia zijn er in dit gebied regelmatig lepelaars te spotten.
Vol verwachting kijken Mirjam en Iris in het rond om een glimp op te vangen van deze bijzondere vogel, maar de enige vogel die we continu tegen komen is de zeer zeldzame Columbidae, of terwijl... de duif.
Geen lepelaar te zien natuurlijk.
Maar het zoeken naar dit beest houdt de fietsrit in ieder geval interessant.
Onderweg stoppen we nog even langs de kant van de weg om ons zout tekort aan te vullen met nootjes en chips, wat inmiddels een traditie aan het worden is.
Heerlijk om dit rond 3 uur in de middag even weg te werken.
Tijdens het laatste uurtje fietsen voelen we de zadelpijn weer toenemen.
We zitten dan ook wel weer bijna aan de 50 kilometer, dus op zich ook niet zo gek.
Mirjam heeft het dit laatste stuk wat zwaarder.
Het is duidelijk dat haar energieniveau in de middag hard achteruit gaat.
We nemen dit mee in de planning voor onze 3-daagse tocht.
Dat wordt zo vroeg mogelijk op de fiets stappen straks.

Rond 4 uur komen we aan op station Dordrecht centraal.
Hier ruilen Lydia en Iris de fietsen weer om en nemen we afscheid van elkaar.
Henk en Lydia fietsen nog een stuk terug naar hun vakantiehuisje om daar nog lekker een paar dagen te genieten.
Mirjam en Iris stappen weer in de trein richting Rotterdam.
Deze keer stappen we uit op station Blaak.
Omdat we vandaag eigenlijk nog niet aan het aantal kilometers zitten die we hadden willen fietsen, besluit Mirjam om vanaf hier naar huis te fietsen.
Iris pakt de metro richting Nieuwerkerk aan den IJssel, maar stapt ook een station eerder uit, om nog 5 kilometer extra te fietsen.
Dat hadden we toch een paar maanden geleden ook niet kunnen denken, dat we dat zouden doen na al een hele dag gefietst te hebben.

Al met al was deze laatste training ook weer een succes.
We hadden het weer mee, Iris heeft de fiets van Lydia kunnen testen en we kunnen weer wat kilometers bijschrijven bij onze voorbereiding.
Hier moeten we het mee doen.
Binnenkort gaan we voor het 'echie'.
Nu bereiden we ieder op onze eigen manier de fietstocht voor.
We hebben er vertrouwen in en we hebben er zin in!
Laat die uitdaging maar komen!

Henk, Mirjam en Iris...

Geschreven door Tour.de.alice