Twee weken na de vorige rit, zijn we weer klaar voor de volgende training.
Omdat Henk voor zijn werk in Berlijn is, zijn Mirjam en Iris samen vandaag.
Het idee voor deze dag is, vooral veel kilometers maken.
Een echt goede trainingsdag, die lijkt op een dag fietsen van onze grote tocht van eind juni.
Mirjam had eerst het idee om vanuit Utrecht naar Nieuwerkerk aan den IJssel te gaan fietsen, maar dat bleek om 'slechts' 46 kilometer te gaan.
Het is verbazingwekkend hoe snel je je grenzen verlegt, want zelfs Iris vindt 46 kilometer tegenwoordig niet meer zo schokkend ver klinken.
Een stapje verder nog dus.
Mirjam oppert Amersfoort.
Amersfoort? Kan je dat fietsen op 1 dag? Zeker weten? Ja hoor, Amersfoort - Nieuwerkerk aan den IJssel is volgens Google maps 67 kilometer.
Dat is met onze fietsen en met onze snelheid prima te doen!
We hakken de knoop door.
Het wordt Amersfoort!

We vertrekken deze keer vroeg, om iets voor 9 uur 's morgens gaan we eerst op weg naar het treinstation in Nieuwerkerk aan den IJssel.
Daar tillen we, precies op tijd, om 09:11 uur de fietsen in de trein richting Gouda.
Op station Gouda moeten we overstappen op de trein richting Groningen, die onderweg zal stoppen op station Amersfoort.
Op station Gouda halen we eerst een lekker bakkie koffie, maar we hebben de eerste slok nog niet genomen, of daar komt de trein al aan.
We tillen de fietsen er weer in.
Dit is nog best zwaar, vooral de fiets van Mirjam weegt aardig wat kilo's en zij kan dit met haar hand niet zelf doen.
Gelukkig krijgen we hier en daar een helpende hand van andere treinreizigers.
Het is verrassend hoe behulpzaam mensen zijn, als het geen spits tijd is en mensen niet als sardientjes in een blik op elkaar gestapeld staan, zoals doordeweeks vaak het geval is in de trein.
Onze fietsen zetten we in de daarvoor bestemde ruimte in de trein, waar ze vergezeld worden door een flitsende rode racefiets.
De eigenaar van deze fiets begint direct zeer enthousiast een praatje met ons.
Hij ziet in ons natuurlijk 2 mede idioten, die op hun vrije dag zo gek zijn om zo veel mogelijk kilometers te gaan fietsen.
Mirjam vertelt trots ons plan om vanuit Amersfoort naar huis te gaan fietsen, een tocht van bijna 70 kilometer!
De trots verdwijnt een beetje als meneer racefiets ons vertelt dat hij vandaag een tocht van 120 kilometer gaat fietsen..
O... oké, er zijn altijd grotere idioten...
We druipen enigszins beschaamd af naar onze zitplek en settelen ons voor de treinrit naar Amersfoort. Mirjam weet deze rit een stuk aangenamer te maken door zelf gebakken oreo cheesecake tevoorschijn te halen uit haar fietstas. Heerlijk!
Na een korte stop op Utrecht Centraal dendert de trein verder naar Amersfoort.
Bij afwezigheid van onze vaste 'route man', heeft Mirjam zich voor vandaag ontfermt over de fietsroute.
Ze heeft het zeer uitgebreid voorbereid en heeft veel extra aantekeningen gemaakt.
We willen natuurlijk voorkomen dat we weer te veel kilometers maken door een verkeerde route...
Tijdens de treinrit neemt Mirjam de route daarom nog even door.
Iris leest nog even rustig een boek.
We zijn allebei zo verdiept in ons leesvoer, dat we amper merken dat de trein ineens vaart mindert.
Oeps, daar is station Amersfoort al...
We springen op van onze plaatsen en haasten ons naar de fietsen toe.
De trein staat al stil en de deuren gaan al open. Iris tilt snel haar fiets eerst er uit, maar door al dat gehaast gaat dit allerminst soepel.
Als Iris op het perron staat met haar fiets, terwijl Mirjam nog in de trein staat, schiet ineens door Iris heen dat als ze niet snel genoeg is, Mirjam straks alleen in Groningen staat...
Gelukkig staan er al weer zeer hulpvaardige reizigers klaar om ons een handje te helpen.
Ze helpen Mirjam haar fiets uit de trein te tillen en dan staan we zomaar naast elkaar op station Amersfoort.
Terwijl de trein weer vaart maakt om zijn reis verder te vervolgen, gaan wij op zoek naar een lift.
Zonder verdere problemen komen we het station uit.
Het is inmiddels 10 uur en deel 2 van ons avontuur kan beginnen.

We starten wat moeizaam, omdat we eerst even moeten wennen aan het lezen van de route.
Ineens missen we Henk even, die altijd "links!", "rechts!", "rechtdoor!" roept en die we dan (bijna) blindelings kunnen volgen.
Gelukkig zijn de extra aantekeningen van Mirjam zeer praktisch en speciaal voor vrouwen, zoals bijvoorbeeld: ' Bij de Kwantum oversteken', of 'bij de Mc Donalds rechtsaf'.
We zitten hierdoor al snel op de goede route en dat maakt ons toch wel een beetje trots.
We fietsen door een prachtig stuk bos tussen Amersfoort en Soesterberg.
Hoewel we langs een vrij drukke N-weg rijden, merk je hier weinig van.
De geur van het bos overheerst en we genieten van dit heerlijke begin van onze fietstocht.
Het weer werkt natuurlijk ook fantastisch mee!
De zon straalt en het is zo'n 18-22 graden.
Perfect fietsweer dus!
Dit weer willen we ook wel reserveren voor eind juni alvast...
Van Soesterberg fietsen we door naar De Bilt.
Ons eerste doel vanaf hier is Utrecht.
Daar willen we ook lunchen.
Af en toe wijken we even af van de Google Maps route, meestal omdat we gewoon te gezellig zitten te praten.
Vlak voor Utrecht lijken we even de weg kwijt te zijn en zijn we ook minder ver dan we eigenlijk dachten.
Maar we laten ons niet van de wijs brengen.
Toch ongeveer volgens planning, fietsen we nog voor 12 uur Utrecht in.
We fietsen dwars door de binnenstad, wat natuurlijk behoorlijk druk is op zaterdag.
We besluiten om wel vast rond te kijken voor een lunchplekje, maar willen eigenlijk het liefste eerst de drukte uit.
Als we eindelijk weer naast elkaar kunnen fietsen, herkent Iris ineens waar we zijn.
We zijn aan de overkant van het Beatrix theater, waar we nog niet zo geleden naar een musical zijn geweest.
We hebben daarnaast toen prima geluncht bij restaurant Zeyn.
We besluiten daar nu ook te lunchen en dat blijkt een goed idee te zijn!
De lunch is heerlijk, we worden snel geholpen en Iris kan haar accu even opladen.
We komen even helemaal bij en blikken terug op de ochtend die we net achter de rug hebben.
Wat is dit eerste stuk goed gegaan zeg!
We hebben het route lezen onder de knie, we zitten lekker op schema en het weer is prachtig.
Zo lekker zelfs, dat we de rest van de tocht vervolgen in korte (fiets)broek.
We smeren ons wel even goed in, want dat is echt nodig!

We stappen weer op de fiets en besluiten om, als het lukt, in Oudewater weer een stop te maken.
Dat is ongeveer 27 kilometer, dus dat moet lukken.
Om Utrecht uit te komen, fietsen we over de Daphne Schippers brug, die helemaal ingesteld is op fietsers.
Leuk hoor!
De route loopt verder onder andere langs de plaatsen Achthoven en Montfoort.
Het is een rustige route, langs uitgestrekte weilanden en mooie boerderijen.
De route van Google Maps geeft steeds precies aan over hoeveel meter we een andere weg in moeten slaan.
Er kan dus niet zo veel fout gaan, zou je zeggen...
Toch komen we er ergens bij Achthoven achter, dat we niet helemaal goed gereden zijn.
Het is geen ramp, want we hebben maar een kleine omweg gemaakt, maar het is toch even een domper op de tot nu toe vlekkeloze rit.
Rond deze tijd gaat ook de zadelpijn weer een rol spelen.
Oudewater lijkt ineens nog heel ver weg...
We fietsen uiteraard gewoon door, want tja, we hebben nou eenmaal ook niet echt een keus, maar als we vlak voor Oudewater zijn, hebben we het allebei even zwaar.
De zon schijnt nu behoorlijk fel, onze billen doen pijn en de eindeloos rechte weg die we al een hele tijd volgen, wordt ook een beetje eentonig.
Doordat we nu langs een lange N-weg fietsen en niet meer door allerlei gezellige dorpjes, komen we ook geen leuk restaurantje (of zoals Henk zou zeggen een uitspanning) tegen.
Gelukkig zijn we ook hier op voorbereid, want we hebben voor dit soort momenten nootjes en chips meegenomen.
We stoppen langs de kant van de weg en storten ons op de heerlijke zoute snacks.
Zo, dat helpt! Zo kunnen we er wel weer even tegen.
Maar hoewel we zelf weer goed genoeg zijn opgeladen, is de accu van Iris dat niet..
Ze heeft de accu de laatste 10 kilometer in een rap tempo zien verspringen van 3 naar nog maar 1 lampje.
We zullen dus toch een plek moeten vinden om de accu op te laden.
We stappen weer op de fiets, maar de restaurantjes blijven uit. Net als we besluiten om dan maar het eerstvolgende dorp Haastrecht in te fietsen, zien we een tuincentrum. Zullen we het daar vragen? Misschien kan het wel?
Mirjam stapt meteen op de eerste de beste verkoper van het tuincentrum af en legt uit wat we nodig hebben.
De beste man antwoordt meteen enthousiast: "Ja natuurlijk kunnen jullie hier de fietsen opladen! Daar zijn we helemaal op ingesteld hier!"
En hij wijst ons naar een stopcontact, vlak naast de fietsenrekken. "En jullie kunnen ook naar het toilet en een gratis kopje koffie of thee drinken, als jullie willen!", gaat de man opgetogen verder. "En hier is een watertank, daar kunnen jullie je flesje water ook nog vullen."
Of het nou aan onze vermoeide blikken of aan onze strakke fietsbroekjes ligt, ik weet het niet, maar we hebben zelden zo'n hartelijk onthaal gehad...
U begrijpt dat wij hier dankbaar gebruik van maken!
Na een toiletbezoek en het vullen van ons flesje water ploffen we met een kopje thee met suiker op een bankje in het gras voor het tuincentrum.
Even nog wat extra energie opdoen voor het laatste stuk van onze rit vandaag. De accu laadt in de tussentijd ook op. Alleen die schapen op een meter afstand, kunnen ze nog harder blaten???

Bij vertrek vanaf het tuincentrum blijkt helaas dat de accu van Iris wel een beetje opgeladen is, maar waarschijnlijk niet genoeg voor de laatste 20 kilometer...
Dat wordt billen knijpen, in de hoop dat hij het nog even volhoudt.
We trappen stevig door, maar de wind is ook gaan toenemen en natuurlijk precies zo gedraaid dat we tegenwind hebben.
Iris houdt angstvallig de accu in de gaten.
Als we bij Gouda aankomen, denkt ze even dat hij het wel gaat halen, maar net als we Gouda uitrijden, valt hij dan toch uit.
Dat is balen! Net het laatste stuk, als we allebei moe zijn.
Zonder accu aan fietsen op een elektrische fiets is aanzienlijk zwaarder dan fietsen op een gewone fiets.
Om met zo min mogelijk gewicht te fietsen, tillen we alle zware dingen, inclusief de accu zelf, in de fietstas van Mirjam.
Alle beetjes helpen in zo'n geval.
In de 1e versnelling trapt Iris dapper verder.
Het lijkt nog maar een klein stukje vanaf Gouda naar Nieuwerkerk aan den IJssel en dat is het normaal gesproken ook, maar nu is iedere kilometer er één te veel.
Aan Moordrecht lijkt ineens geen eind te komen, terwijl je er normaal in een scheet doorheen fietst.
Mirjam moedigt aan en helpt waar ze kan.
We schelden samen op die kt accu en die klte wind.
En dan is daar eindelijk Nieuwerkerk aan den IJssel in zicht. Gelukkig!
Ook dit hebben we weer doorstaan..
We hebben er maar liefst 75 kilometer op zitten.
Op de 's Gravenweg nemen we afscheid. Mirjam moet nog een klein stukje naar de metro in Capelle aan den IJssel fietsen en Iris fietst naar huis.
We spreken af dat we wel even naar een andere oplossing voor die accu van Iris gaan zoeken.
Want dit moeten we natuurlijk niet hebben als we straks 3 dagen gaan fietsen.
Maar voor nu eerst lekker met de beentjes omhoog.
We zijn stiekem toch wel een beetje trots op onszelf en op elkaar.
Gewoon van Amersfoort naar huis gefietst!
Dat klinkt toch best stoer!

Geschreven door Tour.de.alice