Snel ontbijt. Havermoutpap, het katapulteert me terug naar mijn kindertijd. Wat was ik hier dol op. Het smaakt maar de ongerustheid blijft. Helemaal gepakt en gezakt klaar aan de ingang van het klooster. Geen nieuwe jeep te bekennen ... We doken wat rond, houden ons bezig. Lezen, eens rondwandelen in de tuin, nog wat vitamine B opdoen. Tegen de.middag nog steeds geen jeep. Noodgedwongen powernap. We proberen nog eens de satelliettelefoon. Ik heb nog een Aude gebruiksaanwijzing op mijn pc gevonden. We moeten de telefoon recht omhoog houden 'aar de evenaar ... Het lukt! Er is een jeep naar ons onderweg. Om vijf uur in de namiddag horen we het verlossend gebrul van de nieuwe jeep. Snel wordt alles op het dak geladen. We hebben confortable veel plaats. Geen sardinez vous deze keer. Om 17:00 uur scheuren we de Congolese brousse in. Schitterend licht. Golden hour. We proberen wat fotos te nemen. De chauffeur kent elke hoek, elke hobbel in de weg, niettemin worden we behoorlijk heen en weer geschud. De avond valt. We zitten vast in de moeder. Dat wordt graven. Potto potto, modder overal. Het lijkt maar niet te lukken. Jongens uit het dorp komen aangerend. Het lukt. We kunnen verder. Even verder, nieuw obstakel. Auto in panne. We kunnen er 'iet omheen. De chauffeur onderhandelt. We bekijken wat de mogelijkheden zijn. Uiteindelijk raken we ook daar voorbij maar de tijd tikt genadeloos verder. Van het Congolees optimisme gisteren om deze route op een kleine dag en een half af te ronden, blijft niets meer over. We gaan verder. Om middernacht komen we aan in Kasinsi. We kruipen in een bedje dat misschien niet erg fris ruikt en een kamer die er op het eerste gezicht ook niet echt uitnodigend uitziet, maar we hebben een bed ... Het besef groeit dat we onze vlucht niet zullen halen.

Sabine

Geschreven door Sabinegaatopreis