Een nieuwe dag, een nieuw avontuur. Vandaag skippen we de ochtendwandeling want omdat er heel wat bagage mee moet voor de vorming die dr. Nele vandaag zal geven, nemen we de jeep. Ook Wilma (onze reanimatie mannequin die helemaal uit België is meegekomen) gaat mee, maar omdat er geen plaats meer voor haar is in de jeep, belandt ze in de laadbak. Als we aankomen in de zaal waar de vorming doorgaat, zijn de TO's (technische dienst) nog volop bezig aan de grote schoonmaak. Een groot schoolbord wordt tegen de muur geplaatst, twee nagels in de muur geklopt voor de flipchart. De uitgeprinte cursussen, handmade by dr. Nele en via onze valiezen in Congo geraakt, belanden op ieders schoot en zijn een belangrijke leidraad tijdens de vorming. Alle verpleegkundigen van intensieve zorgen, spoedopname, de medisch directeur, de directeur nursing Kaposa en de andere artsen zijn allemaal aanwezig. En dan begint het ABCDE... Nee, de les gaat niet over het alfabet maar over de stappen binnen de reanimatie van een patiënt. Met veel interactie en soms met handen en voeten gaat het hele ABCDE verhaal erin. Zelfs een hevige donderslag en de regen die door een lek in het dak het lokaal binnen druppelt, houdt Nele niet tegen om met veel passie de regels van de reanimatie haarfijn uit te leggen.
Tijdens de zaal ronde ben ik verwonderd over het gebrek aan kennis van een arts, vertederd door de goede wil van veel verpleegkundigen, sta ik vol verbazing te kijken hoe twee verpleegkundigen de kastjes reinigen met bladeren van de bomen, omdat er geen schuursponsjes zijn. On se débrouille, zoals altijd. En Johan ? Die gaat als een echte auditeur op stap. Hij stelt vragen, doet babbels over human resource management en bekijkt en evalueert samen met de directeur nursing het meerjarenplan van het ziekenhuis, dat hij nadien ook aftoetst op de afdelingen. Zware boterham, als je het mij vraagt ...
Sabine

Geschreven door Sabinegaatopreis