De hele nacht heeft het geregend en ook overdag heeft de Congolese zon het moeilijk om er een zonovergoten dag van te maken. Drukkend warm is het wel maar het regenseizoen is duidelijk aangebroken. Onze dagelijkse ochtendgymnastiek bestaat vandaag opnieuw in een half uurtje te voet naar het ziekenhuis, omstuwd door tientallen kinderen in schooluniform die vrolijk kwetterend achter ons aanlopen en vrolijk de schoolpoort binnenlopen.
We worden verwacht op het bureau central, waar een delegatie van AMIKA (Association des mamans infirmières de Kasongo-Lunda) ons opwacht. Mama Willy (mijn Congolese evenknie), voorzitter van deze organisatie krijgt apetrots de sleutels van een moto overhandigd door dr. Eric van Memisa. Daarmee kan ze met een chauffeur naar de meest afgelegen Centres de Santé rijden. Ik zie het mij niet doen als hoofdvroedvrouw achterop een moto over wegen die er geen zijn. Ze is soms dagen onderweg, alleen om vroedvrouwen die vaak alleen zo een post runnen bij te scholen, te bemoedigen en advies te geven opdat ze snel zien of iets niet normaal verloopt tijdens een arbeid of bevalling zodat er op tijd naar het ziekenhuis kan worden doorverwezen. Ik ben toch wel een beetje trots als ik daar naast haar sta, beiden glunderend, want eens, lang geleden, was dit onze gezamenlijke droom. Een droom die werkelijkheid is geworden en die er duidelijk voor zorgt dat veel minder moeders en baby's sterven tijdens het kraambed. Als de Amika vrouwen ons later vertellen dat ze in de strijd tegen ondervoeding en diabetes moeders motiveren om anders en meer gevarieerd hun kinderen eten te geven, dat ze jonge vrouwen werk geven door zelf zeep te maken, die ze dan ook verkopen, dan kan ik niet anders dan een traantje wegpinken. Moasi Makasi. Sterke vrouwen. Ik geef ze een deel van de opbrengst van onze kerst fotoshoot. Ik weet zeker dat het bij hen in goede handen is.
En dat ze op de materniteit van Kasongo-Lunda goed bezig zijn, zag ik tijdens de lessen reanimatie van de pasgeborene die ik samen met mama Willy gaf. Het was een kleurrijke boel daar met een groep dol enthousiaste jonge vroedvrouwen die pop Nathalie nieuw leven gaven. Misschien moeten we volgende keer ook voor zo een mooi roze uniformke voor onze vroedvrouwen gaan ? Ze staan alvast beeldig op de foto !

Sabine (mama Willy de Deinze zoals ze me hier noemen)

Geschreven door Sabinegaatopreis