De 15e zijn we van Roseville naar San Francisco gereden op ons gemak. Ver van San Francisco zaten we niet, maar hoe dichter we bij San Francisco kwamen hoe drukker het werd. Niet normaal wat een verkeer. Eerst passeerde je de voorsteden van San Francisco en uiteindelijk reden we via de Bay Bridge in Oakland San Francisco binnen. Gelukkig was ons hotel aan de deze kant van de brug en hoefden we niet ver meer te rijden. Ingechecked, gesetteld, en even bijkomen...Met een temperatuursverschil van 20 graden deden we de lange broek weer aan, de truien en een jas. Tsjonge jonge dat viel toch wel wat tegen al die kleren weer. Daarna zijn we op pad gegaan om wat te gaan lunchen bij de Embarcadero, nou dat was eigenlijk nog een hele eind lopen zeg. Met weer nieuwe energie naar Union Square gegaan, waar eigenlijk niet veel te doen was, even bij Macy’s naar binnen en toen maar weer terug naar het hotel, uitrusten en aan de overkant (lekker dichtbij) wat gegeten om vervolgens op tijd ons bedje in te duiken. Morgen vroeg op voor Alcatraz!
06.30 ging de wekker want we hadden Early birds tickets en moesten om 08.15 al bij Pier 33 zijn om de boot van 08.45 te nemen. Doordat wij al kaartjes in Nederland hadden gekocht konden we zo iedereen voorbij lopen en aansluiten om op de boot te gaan. Heerlijk zeg, want er stond me toch een rij! Het was slechts een klein kwartiertje en voor we het wisten stonden we midden in Alcatraz. Dit was toch wel even heel erg indrukwekkend hoor. Als je de film “Escape from Alcatraz” hebt gezien en je begeeft je dan op dit eiland dan lopen je de rillingen over je rug. Wij hadden een zelfstandige tour met een koptelefoon in het Nederlands. Dat was heel interessant om te horen hoe ze daar geleefd hebben in de cellen. Je kreeg ook verhalen van gevangenen te horen en van bewakers. De jongens hebben vaak documentaires op Discovery gezien over Alcatraz dus die wisten al een heleboel maar om het dan zo zelf mee te maken, is toch wel andere koek. Je (ik althans) gaat je inleven hoe het geweest moet zijn en de cellen, muren en vloer spreken boekdelen zeg. Op een gegeven moment kon je ervaren hoe het was om 19 uur lang met een pauze van 30 minuten in een isoleercel te zitten helemaal in het donker. Ik ben buiten gebleven, werd al claustrofobisch van de uitleg. De rest heeft het natuurlijk uitgeprobeerd. Hoe hebben die mensen het daar allemaal volgehouden? En hoe zijn ze in godsnaam ontsnapt? Ook al hebben ze alles uitgelegd en kun je het zelf zien, nog snap je niet hoe ze dat hebben geflikt. Na 3 uur op het eiland rondgelopen te hebben zijn we gauw weer op de boot gestapt naar het vasteland. Ik vond er toch een beetje een lugubere sfeer hangen hoor en dan al die meeuwen op de achtergrond, exact zoals je dat in de film hoort....... gauw weg hier, maar met veel nieuwe indrukken.
Zo even bijkomen op Pier 39 bij de zeehonden. Wat was dit leuk. Ik had verhalen gehoord dat er bijna niet zoveel zeehonden meer zouden liggen dus was op alles voorbereid. Maar wat een kabaal en wat lag de Pier vol. We hadden geluk, het was inmiddels wat warmer geworden dan ‘s-morgens vroeg, het zonnetje scheen volop en de zeehonden lagen heerlijk in de zon. Wat een gekibbel hadden ze met elkaar, net kleine kinderen, lag de een erop werd de ander er weer afgeduwd. We hebben echt een tijdje staan kijken naar dat ritueel...
Naarmate we verder liepen werd het steeds drukker en drukker, het zag er heel gezellig uit. We kwamen streetdancers tegen die een optreden deden, soort van breakdance en wie werd er uitgepikt? Ja hoor, Thomas moest naar voren en nog een paar andere mannen om onderdeel van de act te vormen. Ach was wel even leuk.
Fisherman’s Wharf was onze volgende stop. Dit zag er allemaal heel gezellig uit en aangezien we dorst en honger hadden lekker genoten van heerlijke calamarischotel en een drankje
De planning was om van hieruit naar Lombardstreet te gaan, maar na zo’n hele lange dag waren we toch wel aardig op en besloten om dat morgen maar te doen, naar het hotel te gaan en heerlijk even op bed ploffen. Dat even werd toch iets later en voor we het wisten was het al 9 uur, snel een klein hapje naar binnen gewerkt en ons bedje in. Intensieve stad San Francisco, maar wel een mooie stad qua architectuur. Ik vind de grote hoeveelheid zwervers toch wel jammer, het bepaalt het stadsbeeld waardoor je je vooral ‘s-avonds niet echt veilig voelt. Ondanks dat ze je niks doen. Ik vind het vooral triest om te zien hoe mensen zo kunnen leven.
Morgen weer met volle moed en uitgeruste voetjes weer op pad. Voor nu ....trusteeeeeee

Geschreven door PeggesGo.USA