Goodmorning LA!
Na een toch wel zeer korte nachtrust met een paar uurtjes slaap er toch maar uitgegaan (4.30). Met een compleet ontregelde biologische klok begonnen aan deze mooie nieuwe dag waarbij de langzame zonsopkomst voor een schitterend beeld boven Los Angeles zorgt.
Als om 6.00 uur is iedereen klaar wakker en gaan we de planning maken voor vandaag. Thomas maakt voor iedereen een heerlijk ontbijtje met gebakken eitjes en onze dag kan fris en vrolijk beginnen.
Als we de hele vakantie zo vroeg op zijn dan gaan we denk ik wel hele lange dagen maken maar ook veel zien.
Om 08.45 zitten we in de auto en rijden we de drukte van Los Angeles in.
Als eerste brengen we een bezoek aan Griffith Observatory. Mensen wat een uitzicht over de stad en wat is de stad immens!!! Het is bijna niet te beschrijven wat je ziet. Ik heb nog nooit zo’n grote stad gezien, waar je ook om je heen kijkt zie je LA. De HOLLYWOOD letters uit films waren nu heel duidelijk te zien en ik realiseerde me toen pas echt: het is gewoon waar, ik ben hier; hier in deze een wereldstad waar natuur, zee, stad, culturen, geschiedenis samen komen. Waar de oude filmindustrie ooit is ontstaan. Een stad met vele gezichten, sommigen vinden het een stad zonder inhoud, maar ik denk dat het komt door de grootte ervan, de verspreiding van landschappen, gebouwen. Er is niet echt een echte kern, een echte binnenstad, gezellige terrasjes maar oh zo veel historie, vergane glorie uit andere tijden die wij niet gekend hebben......
Hierna vervolgen wij onze weg naar Hollywood. Ik had op internet gelezen hoe je het dichts bij de letters kon komen. En zo geschiedde....
Herman de straat ingevoerd die ik had gelezen en zo gingen we de berg op. Tussen de woonhuizen door naar boven, de boorden negerend waarop alleen maar de bewoners toegang hadden. Totdat we rijdend niet meer verder konden.
We moesten te voet even verder klimmen. Met Herman en Thomas in de schaduw achterlatend gingen Maurits en ik op pad naar boven. Tot onze verbazing waren we na een erg korte klim zoooo dichtbij dat mijn mond openviel en ik vergat dat ik totaal geen conditie had, helemaal bezweet en oververhit boven was. Boven bij de letters die gewoon maar letters zijn, maar altijd zoveel indruk op mij hebben gemaakt op een of andere manier.
Voldaan liepen we naar beneden waar de andere 2 de verkoeling van de lopende airco in de auto hadden opgezocht.

Next stop: Hollywood boulevard!
We hadden ons er een andere voorstelling van gemaakt. Veel verhalen over gehoord maar toch wilden we het met eigen ogen zien. Het is gewoon een hele oude straat met restaurantjes, winkeltjes, rare, hele rare rondlopende mensen en bomvol toeristen die allemaal met hun hoofd omlaag lopen, zoekende naar hun idool op de grond. Ook ik moet bekennen dat ik dat heb gedaan. Zoekende naar mijn idool Richard Gere haha maar later bleek dat hij geen ster had, maar een afdruk van zijn handen en voeten. De conditie werd weer op de proef gesteld in de brandende zon en voor we het wisten stonden we aan het eind van de Walk of Fame. We hebben de hele westkant uitgelopen, maar de terugweg aan de overkant hebben we niet afgemaakt. Heerlijk geluncht bij "Hooters", waarbij de heren in dit gezelschap dachten hun ogen uit te kijken bij de toch iets schaars geklede serveersters, Maurits probeerde tevergeefs een “biertje” te bestellen en waar de hoeveelheid eten precies genoeg was.
Dan maar even naar de Chinese Theather aan de overkant waar we de hand- en voetafdrukken van bekende en minderbekende celebrities bekeken hebben. Leuk en apart om te zien.
Was dit Hollywood? Een straat? In mijn beleving van vroeger was het meer, veel meer, hier is de filmindustrie groot geworden, hier hebben sterren uit vroege tijden geschiedenis gemaakt. Charlie Chaplin, Danny Kay, Marlon Brandon, Anthony Quin noem maar op. Het waren toen grote sterren, vandaag de dag worden ze herinnerd met een simpele ster in een tegel op de grond, maar dit zijn de mensen die deze straat gemaakt hebben tot wat het nu is.

Aansluitend volgden we onze weg naar Beverly Hills, Sunset Boulevard en Rodeo Drive in de hoop daar beroemdheden tegen te komen haha.
Onze eerste verrassing was toen wij de parkeergarage binnen reden en verwelkomd werden door heren van de valetparking we zaten immers op Rodeo Drive dus poehhhhh dit gaat geld kosten! De heren informeerden ons echter dat we konden uitstappen, zij de auto parkeerden en wij de eerste 2 uur GRATIS konden staan. Hollanders als wij zijn hebben we hier natuurlijk gelijk gebruik van gemaakt en de jongens genoten van de auto’s die hier stonden!!!!
Rodeo Drive: prachtige straat met peperdure winkels, paraderen rijke mensen tussen alle toeristen in en snelle auto’s de een nog mooier dan de ander. Maurits keek zijn ogen uit en noemde het ene merk na het andere op. Ik kon het allemaal niet meer bijhouden hoor. Even wat drinken want we waren flesjes water vergeten en hadden na paar uur lopen toch wel erge dorst.
Mensen kijken is hier geweldig. Het is een straat waar de rijken graag gezien willen worden en zo lopen ze ook.
Dan maar de huizen bekijken van alle celebrities, Beverly Hills. Man o man wat een rijkdom en wat een mooie huizen en nog mooiere lanen. Dit is het andere LA, mooi schoon, ruim opgezet en chique.
Op zoek naar het huis van Michael Jackson moest hier ergens zijn. Na 6 rondjes gereden te hebben en een kaart gekocht te hebben bij een vrouwtje langs de weg besloten we toch maar door te gaan. Geen Michael Jackson, geen Justin Bieber, maar wel Bruce Willis toch? Eh nee vergist ook dat huis hebben we gemist.

Op naar Santa Monica. Hoe dichter we daar in de buurt kwamen hoe doodgegooid we werden met herkenbare beelden vanuit de achterbank uit het bekende GTA-spel. Maurits en Thomas beleefden het spel in levende lijve! Ik moet eerlijk zeggen dat ik van Santa Monica een hele andere voorstelling had. Dit vond ik nou echt vergane glorie. De bekende Santa Monica Pier was oud maar wel heel gaaf om te zien. Met de aanwijzingen van Maurits dat je de Pier op kon rijden en aan het eind links parkeerplaatsen waren, reden wij de Pier op naar beneden. Wat was dit eng: er liepen zoveel mensen dat we het gevoel hadden dat dit mega fout zou gaan, was ff zweten, maar we konden niet meer terug. En eenmaal beneden: jahoor parkeren aan de linkerkant. Waar zo’n spel wel niet goed voor is.
Muscle Beach dan maar: de meest vreemde mensen waren hier hun sport aan het beoefenen en hun kunsten aan het vertonen. We hebben onze ogen uitgekeken en enorm veel gelachen.
We zijn doorgereden naar Venice Beach want dat moest ook heel mooi zijn. Daar zijn we heel snel, zonder ook maar uit de auto te stappen, weggereden. Overal lagen zwervers met hun hele hebben en houden en het was compleet uitgestorven. Teleurstelling was dit. Kan me voorstellen dat het overdag beter te doen is en het strand zal best mooi zijn, maar je moet keuzes maken overdag en daar hoorde dus Venice niet bij.

Inmiddels al 21.15 reden we terug naar ons verblijf om daar in de buurt wat te gaan eten. 3 kwartier verder en een paar keer verkeerd te hebben gereden en in de drukte van het verkeer te zijn beland, realiseerden we ons weer hoe immens groot deze stad is!!! Maar zoals alle wegen naar Rome leiden, leidde onze navigatie ons ook weer de chaos uit.
Het uiteten wat we ons voor ogen hadden gehad bleef uit, daar in de buurt geen restaurant te bekennen dus zijn we maar bij “Five Guys” naar binnen gegaan. Van het begin tot eind alleen maar de slappe lach gehad. De mannen hadden voor de tweede keer een hamburger, die volgens Herman niet te eten was, en ik had een “patatje” besteld dat ik gewoon in een drinkbeker kreeg met de rest eromheen in de zak. Wat hebben wij gelachen en binnen 15 minuten later zaten we weer in de auto.

Dit was een lange dag, we hebben erg genoten, veel gezien, veel gelopen en erg veel gelachen....
Morgen laten we Los Angeles achter ons en gaan we naar San Diego, het Mexicaanse gevoel en de relaxmode opzoeken...
Tot morgen, weer fris en fruitig!

Geschreven door PeggesGo.USA