De ochtend in Page afgesloten met een bezoek aan Antelope Canyon X. Vanwege de ellenlange rijen en drukte bij Upper Antelope Canyon en omdat mijn wachtlijst bij Lower Antelope Canyon niet ok is gekomen besloten om deze te doen. Maar jeetje wat ben ik blij dat ik dit besluit genomen heb. Wat een natuur wonder is dit. Veel minder druk je gaat in kleine groepjes naar binnen en krijgt alle tijd om foto’s te maken zonder dat je als vee door de Canyon moet lopen en amper tijd hebt om een foto te maken. De guide, David, heeft ook heel goed uitgelegd hoe de Canyons ontstaan zijn en maakte ook foto’s van ons. Heeft ook gezegd op welke instellingen je de camera moest zetten om de mooiste foto’s te krijgen. Geen minuut spijt van gehad om deze nog niet zo bekende Slotcanyon te bezoeken. Maar het zal niet lang meer duren voordat deze ook overladen wordt met toeristen. Voor ons ging een hele touringcar vol met Japanners net weg gelukkig.
We werden netjes in een busje naar de Canyon gebracht, natuurlijk was ik weer te enthousiast, struikelde en hup daar lag ik op de grond. Met een bloedende duim en erg zere knie maar weer verder. Toen we daar aankwamen zag ik dat we weer een mega stuk moesten lopen naar beneden om bij de Canyon te komen, hoe moest dat straks op de terugweg????!!!! Eenmaal binnen vergat ik al snel de pijn in mijn knie en wist ik niet waar te kijken; al die kleuren, magisch gewoon zo mooi. Canyon X bestaat uit 2 Canyons een donkere en een iets kortere lichtere waarbij de lichtinval gigantisch is. Echt heel erg mooi.
Na een korte uitleg buiten hoe de Canyons zijn ontstaan begonnen we aan de klim naar boven, dat was zeker niet makkelijk maar “we made it”
Op naar Bryce, zoveel mooie verhalen over gehoord waren erg benieuwd. We checkten in het hotel Ruby’s Inn, erg leuk western uitziend hotel. Wel vol met Nederlanders en Fransen. Even uitrusten, tijd om te zwemmen hebben we niet, en op naar Bryce National Park. Tijdens onze rit komen we al allemaal herten tegen langs de weg, Herman natuurlijk helemaal in zijn element. Stoppen, rijden, stoppen, rijden. Als eerst rijden we naar Bryce Point, meest westelijke punt van het park.
Wat een bijzondere rotsverschijningen, rode, witte, grijze hoodoos , zoals die rotsen genoemd worden, stijgen op uit het landschap. Geweldig. Dan naar Sunset Point, het Amfitheater gedeelte van het park. Dit is nog mooier. Zover je kunt kijken zie je hoodoos, de een nog hoger dan de ander echt heel mooi. Van hieruit kun je de Navajo Loop trail lopen waarbij je wel ver naar beneden kunt lopen en je je tussen die hoodoos kunt bewegen. Dit staat morgenochtend op het programma, kijken of dat lukt met mijn knie, maar ben er bang voor.
Nog even door het park gereden, wilde kalkoenen en andere hertjes gezien, maar weer terug naar het hotel het was inmiddels als 20.15 en begon donker te worden. In het hotel wat gegeten en eigenlijk veel te laat in bed.
Morgen een lange rit naar Las Vegas, door Zion National Park. Ben benieuwd, de mannen zullen dat wel geweldig vinden.
Je kunt hier in de bossen trouwens al de gevolgen van de vele bosbranden zien. Het is net zoals in de Grand Canyon heel heiig door rookvorming, jammer.
Tot morgen.......

Geschreven door PeggesGo.USA