Boodschap Franciscus

Onderweg ontmoette ik Guy, een minzame Fransman uit Lyon. Hij had een tekst bij van Franciscus die hij elke morgen meditatief las alvorens zijn wandeltocht te starten. In bijlage een foto van de Franse tekst. Misschien moet je hier en daar een woord opzoeken maar het loont de moeite.


Mijn motivatie?

Alleen reizen/wandelen doet geen pijn. Ik voel me nooit eenzaam en ben continu vanuit die stilte een observator van mens en wereld. Dat is bijzonder boeiend. Verder is langdurig stappen door de natuur en de stadjes zeer aangenaam (soms ook erg zwaar) en inspirerend.

Het spirituele van Franciscus boeit me erg en werkt verdiepend. Voor mij wordt het leven afgerond met de dood en laten we onze sporen na maar we kunnen het hier en nu zinvol maken. Wij dragen daarbij in ons gedrag een zware verantwoordelijkheid voor de toekomst. Hier schreef ik al een openhartige tekst over.

Volledige afstandsname van het dagelijks leven kan ook zinvol zijn.

Ik ben trouwens mijn vrouw Anne (met wie ik al meer dan 40j lief en leed deel) heel dankbaar dat ik deze kans krijg.



Italianen

Ik ben er natuurlijk talloze tegen gekomen onderweg, behulpzaam en vriendelijk maar toch op afstand. Ik spreek een beetje koeter- Italiaans en versta de eenvoudige taal redelijk maar maak weinig contact.

Tot nu toe heeft nog geen enkele Italiaan me gevraagd waar ik naar toe ging, ook niet in het Italiaans: Dove vai? Ik heb op 12 dagen tijd 4 (vier) gesprekken gehad: 2x Nederlanders (fietsers en een wandelaar), koppel Nieuw-Zeelanders (hotel) en Guy (Fransman).

Bijna niemand spreekt Engels (tenzij in sommige hotels). Dat kan een reden zijn. Ik vermoed ook dat ze vooral in eigen land reizen. Reden van afstand kan natuurlijk ook mijn ruig uiterlijk zijn 😉. Ik vind maar geen "Barbieri" voor een frisse scheerbeurt. 🙄

Dit is natuurlijk maar 1 aspect want over Italianen en Italië valt heel veel moois te vertellen.

Grappig is dat ik al meermaals aangesproken werd door "Ave", een Latijns/Romeins restant.

Geschreven door Paul-op-weg