• [ ] Halloootjes, deze keer vanuit de Filipijnen waar ik ondertussen alweer een week ben. We gaan eeeeven twee maanden terug in de tijd en komen na een lange reis vanuit Flores aan in Siem Reap, Cambodja. Met de tuktuk naar het centrum beviel het me gelijk: een tuktuk voelt toch altijd nog als normaal transport voor mij. Het deed me in meer opzichten denken aan Kenia: de stoffige wegen, de koeien en geiten op de weg, de stalletjes aan de zijkant van de weg. De eerste indruk was gelijk goed! Geïnstalleerd in mijn hostel met zwembad op het dak en eerst ff tukje gedaan, vaste prik bij aankomst na een lange reis. Daarna wakker worden met een plons in het zwembad met zonsondergang, kan slechter. Twee meiden uit Engeland ontmoet (Rachel en Michelle) waar ik een paar erg leuke dagen mee heb gehad. Pub street in Siem Reap, niet goed voor je lever maar wel voor je lachspieren! Erg leuke stad, lekker over marktjes slenteren, erg goed eten en S'avonds komen de rijdende cocktail tuktuks tevoorschijn. Bier voor 0.50, cocktails voor 1,50: wat wil een mens nog meer. En natuurlijk het thuis van het grootste religieuze complex op aarde: Angkor Wat, de reden van iedereen om hierheen te komen. Die meiden waren er al geweest dus ik ging er een dagje alleen op uit, ook helemaal prima. Tuktuk gehuurd die me naar het complex toe zou brengen en daar ook rond zou rijden want inderdaad, het is grooooot. 400 vierkante kilometer is best groot hee! Ik besloot om de kleine ronde te doen met vijf tempels en dat was een goede keuze want na drie tempels kwam het fenomeen tempelmoeheid naar boven. Ja het is prachtig, indrukwekkend en mooi, maar ik heb al zoveel mooie tempels gezien haha... En uiteindelijk is het toch allemaal same same but different zoals ze in Azië zo mooi zeggen. Nederlandse vertaling: 1 pot nat. Het verhaal erachter is vooral indrukwekkend, en hoe groot het wel niet is. En de hoofdtempel is echt prachtig met de weerspiegeling in het water. Maar de bouwstijl van alle boeddhistische en hindoeïstische tempels is toch hetzelfde. Ik weet het, ik ben gewoon verwend! Daarna lekker afkoelen (Jezus wat was het heet) in het zwembad met een koud biertje. Jaja, bier! Voor Azië dronk ik nooit bier op een radler in het zonnetje na. Hier in Azië moet je bijna wel, wijn is echt heul duur. En nu kan ik echt uitkijken naar een koud biertje haha! Al kijk ik ook erg uit naar mijn droge witte wijntje! Na vier dagen lol met elkaar besloten de Engelse meiden en ik om samen verder te reizen naar Phnom Penh. Nog lekker uit eten en vroeg naar bed om om 07:00 de bus te nemen. Midden in de nacht werd ik wakker... ohneee en rennen naar de wc. Daarna nog drie keer aan de poeperitus. Maar remmer erin, opgestaan, aangekleed en naar bus station gaan lopen. Wat voelde ik me beroerd zeg. Op de bus wachtend werd het niet bepaald beter en toen mijn maaginhoud er ook nog eens uitkwam aan de bovenkant toch maar een tuktuk terug genomen naar het hostel, 7 uur in een bus zitten in deze staat? Nee bedankt! Dus daar was ik weer haha.. Hele dag geslapen en in bed liggen lezen en Netflix kijken en nadat ik S'avonds wat koekjes en mango had gegeten voelde ik me wat beter. Volgende dag wel de bus genomen en herenigd met Rachel en Michelle. De volgende dag stonden het Tuol Sleng museum en de Killing fields op het programma om meer te leren over de geschiedenis van Cambodja, die gruwelijk is. Hoe kan het dat ik niet wist dat dit in de wereld is gebeurd? Hoe kan het dat wij dit niet op school krijgen? Een vierde van de bevolking afgeslacht en ik denk maar weinig mensen in Nederland die weten wat hier gebeurd is.
• [ ] " De Rode Khmer (Khmer Rouge) was de militaire tak van de Communistische Partij van Democratisch Kampuchea (nu Cambodja). Khmer is de naam van het volk dat Cambodja bewoont. De Rode Khmer, onder leiding van Pol Pot, is verantwoordelijk voor de dood van ongeveer 1,7 tot 2 miljoen mensen op een bevolking van 7 miljoen, tussen 1975 en 1979 toen de Rode Khmer aan de macht was. De Cambodjaanse steden werden ontruimd en de bevolking werd gedwongen te verhuizen naar collectieve boerderijen op het platteland. Hier moest 12 tot 14 uur per dag worden gewerkt, 7 dagen per week, onder een slavendrijversregime. Het rantsoen was minimaal. Persoonlijke eigendommen diende men meestal achter te laten. De communistische leer werd gecombineerd met een spartaanse "back to basics"-ideologie. Steden werden door de van het platteland afkomstige Rode Khmers als "slecht" bestempeld, evenals intellectuelen van wie velen bovendien voor Lon Nols regime hadden gewerkt. Vele mensen – vooral monniken, leerkrachten, artsen, ambtenaren, militairen, en intellectuelen – werden geëxecuteerd, vaak zonder enige reden of voor lichte vergrijpen. Het dragen van een bril of nette (burgerlijke) kleding, of het in bezit hebben van een (buitenlands) boek, of kennis van een vreemde taal was voldoende reden voor executie."
• [ ] De oude gevangenis was erg indrukwekkend mede door de goede audio Tour die je meekrijgt. De Killingfields waren ongelofelijk luguber, massagraven met honderden mensen waar je doorheen loopt en soms nog kleerstukken of botten uit de grond ziet steken. Op het einde van de ook weer erg goede audio Tour kom je bij het monument voor de slachtoffers, een zo'n 15 meter hoog gebouw van top tot teen gevuld met schedels van slachtoffers die gevonden zijn in een massagraf. Vreselijk. Wat een indrukwekkende dag. Nog een boek gekocht over deze tijd, verteld door de ogen van een meisje van zo'n zeven jaar toen dit begon: First they killed my father. Ik heb het ondertussen uit en ik kan je vertellen: ik hield het niet droog. Hartverscheurend wat de mensen hebben meegemaakt hier. Ook is het een gek idee dat iedereen boven de 40 deze oorlog bewust hee meegemaakt en vrijwel zeker geliefden heeft verloren.

Phnom Penh is verder niet zo'n boeiende stad en Rachel en Michelle vlogen door naar Vietnam en dus trok ik door naar de kust van Cambodja. Ik voelde dat het tijd was om weer ergens een langere tijd te blijven, had geen zin om weer nieuwe mensen te leren kennen en weer om de paar dagen bussen te nemen, ik was er even klaar mee. Dus even een kijkje op Workaway genomen en jahoor, ik kon ergens komen in een hostel in Sihanoukville, Otres Beach. Ik zou er twee dagen blijven om te kijken of ik het wat vond en of ik wilde blijven. De eigenaresse was heel aardig, het hostel leuk en mijn kamer een soort schattig boomhutje. Maar toch, het voelde niet goed. Ik vond Otres Beach drukker dan verwacht, ik zou de enige vrijwilliger zijn en het werk was niet echt super. Nee ik voelde dat dit het niet was voor mij. Ik moest aan jou denken Nelleke: luister naar je gevoel, dat heeft bijna altijd gelijk. Dus gezegd dat het hem niet ging worden en verder gezocht naar iets. Gelijk contact met een eigenaar van een hostel op het eilandje Koh Rong Samloen. Nou je weet hoe dat is afgelopen want daar heb ik de vorige keer over verteld! Daar voelde ik me gelijk thuis en wist, hier wil ik wel even blijven! De twee eigenaressen Hannah (Schotland) en Natalie (Engeland) waren ook 25 want natuurlijk super gezellig was. Een man zou het team compleet maken en na een paar dagen was Johan (Zweden) ook onderdeel van het team. Wat een heerlijk plekje, midden in een lokaal vissersdorpje, aan het strand, zee 20 meter van mijn kamer. Jaja want ook mijn eigen kamer met tweepersoonsbed, wat een luxe na die tijd in een stapelbed in een slaapzaal. Erg lekker kan ik je vertellen! Uiteraard was dat deel van mijn betaling, ook kreeg ik eten en drank gratis. Mijn week zag er als volgt uit: twee avonddiensten (4 tot 10/11) een ochtenddienst (7:30 tot 2)
, een dag vrij en zo verder. Het hostel bestond uit 10 Dorm bedden en in het begin 1 privé kamer en een bar. Later kwamen daar nog drie privé kamers bij. In een avonddienst was het beginnen met vloer vegen (water naar de zee dragen aan het strand maar goed, als je het niet doet is het en zandbak binnen), koelkast bijvullen met bier en softdrinks, koken, mensen inchecken, bar draaien, praatjes maken, soms een film opzetten, dat soort dingen. Soms druk, soms kon je lekker chillen. Ochtenddienst was beginnen met vuilnis uit badkamers en bar halen, de vuilniszakken naar de pier brengen waar het werd opgehaald door een boot, vloer vegen, mensen uit en inchecken, kamers schoonmaken en bedden verschonen. Erste uren waren vaak flink druk en daarna tijd om te chillen in de te lekkere stoelen. Er waren nog drie privé kamers in aanbouw en die zijn in de eerste weken dat ik er was afgemaakt dus soms even lekker verven, kasten in elkaar zetten, schoonmaken of schelpen zoeken als decoratie. Erg fijn om weer even te aarden ergens, mensen voor langere tijd te leren kennen, mijn tas gewoon lekker uitgepakt kan laten en overal een plekje voor zoeken. Zo kabbelden de weken zich voort, als normale werkweken. Alleen dan op blote voeten, bikini en een jurkje en bijna iedere dag zwemmen in de zee en op het strand liggen voor of na het werken. Ik kon het slechter getroffen hebben. Uiteraard waren er een paar speciale dagen tussen zoals mijn verjaardag, Kerst en oud en nieuw! Mijn verjaardag was geweldig, om 10:00 s'ochtends al aan de shotjes en flessen wijn en een pot pindakaas als cadeaus. Er waren drie vriendinnen van Natalie (Nat) over uit Engeland dus met ons groepje en zij erbij was het een dolle boel. Bar dansen, shotjes, zingen, je kent het wel. Super gezellig! Kerst was ook echt heel leuk, al een paar dagen van te voren kerstfeesten en kerstliedjes zingen, wat een lol. Eerste kerstdag s'ochtends kadootjes en samen ontbijten, tussen de middag het hostel gesloten en hadden een echte Engelse kerstlunch, heerlijk. Daarna spelletjes op het strand en aan de borrel natuurlijk! Ook al was het zonder mijn familie ik heb toch een erg leuke kerst gehad die ook voelde als kerst! Oud en nieuw natuurlijk party hardy, inclusief champagne en vuurwerk. Dansen met je voetjes in het zand! Het was erg fijn om deze dagen te vieren met mensen die echt als vrienden voelen en het eiland als mijn thuis. Ben twee keer een 'weekendje weg' geweest op mijn vrije dagen, naar het naastgelegen eiland Koh Rong en een plaatsje op het vasteland, Kampot. Daar verbleef ik in een boomhutje aan de rivier, met een kokosnoot als douchekop en met uitzicht op de rijstvelden. Naar het Bokor nationale park geweest en ervan genoten om even weg te zijn van het eiland, als was het na twee dagen ook weer heerlijk om 'thuis' te komen! Ondertussen was ik ook mijn vlucht naar huis aan het plannen. Jaja het moet toch een keer gebeuren en na 7 maanden werd het tijd. Ik heb al deze tijd nog nooit zover van te voren iets gepland haha. Toen mijn vriendin Lotte zei dat ze begin januari een paar dagen in Ho chi minh city (HCM) zou zijn na door Vietnam te hebben gereisd met haar vriend Rick ging het plan om naar huis te gaan starten. De Filipijnen zou mijn laatste bestemming worden en toen ik voor vluchten ging kijken zag ik dat die vanaf HCM voordeliger waren. Mijn al verlengde visum zou ook rond die datum aflopen dus ik besloot om Lotte even op te zoeken en vanuit daar naar de Fili's te vliegen! Ff twaalf uur met de bus, eeeeitje. Dus na zeven weken was het tijd om Mpay bay en the Drift te verlaten. Ik heb een super tijd gehad en weet zeker dat ik hier nog eens terug kom! Twee dagen reizen en toen was ik in Vietnam! Verbaasde er me weer erg over hoe snel en makkelijk de grensovergang ging. En toen, na een half jaar zag ik mijn vriendin Lotte weer!! Hoe gek was dat, het dakterras oplopen en daar Lotte en Rick te zien zitten. Heeeel gek maar ook heel leuk. Net of ik nooit ben weg geweest dan zo vertrouwd. Twee heerlijke avonden met elkaar gehad met veel kletsen, lekker eten, wat drinken in het erg drukke maar gezellige centrum en gewoon genieten van elkaar zien! Mensen ontmoeten is super en een van de leukste dingen van het reizen maar soms en zeker na zo'n tijd ben je het gewoon wel is zat en daarom was het heel fijn om gewoon een vertrouwd iemand bij me te hebben! Die mij al 20 jaar kent en echt weet wie ik ben en waar ik van hou enzo. Oude grapjes komen tevoorschijn en ja, was gewoon heel speciaal om een van mijn beste vriendinnetjes te zien aan de andere kant van de wereld! Mooie herinnering! En toen op naar de Filipijnen, het laatste land van mijn avontuur! Weer een hele andere sfeer dan de andere landen. Super vriendelijke bevolking die gek is om rum en cola, gefrituurde kip, hanengevechten en karaoke. En het liefst allemaal tegelijk. En zeer katholiek, weer heel anders dan de islamitische of boeddhistische landen. Kerken, Christus en Maria beelden en leuzen uit de bijbel overal. Voor de bus begint te rijden komt er iemand de bus in die uit de bijbel begint te lezen en iedereen zegent en dan slaat iedereen een kruisje en klaar om te gaan. Eerste dagen waren geweldig met een groepje die ik leerde kennen, laatste dagen zijn wat minder door erg slecht weer dus vlieg morgen naar Palawan, naar de zon! De laatste twee weken van mijn reis moet ik natuurlijk wel zon hebben. Strand liggen, ultiem relaxen, duiken en nog heeel erg genieten van mijn avontuur. Jaja over (ruim) twee weken kom ik naar huis, 5 februari om precies te zijn. Afgelopen, over en uit met de pret. Volgende blogje zal dus de laatste zijn! Zal hem proberen op de laatste dag te uploaden haha. Reageer vooral, vind ik leuk. Kusjes van Alona Beach, Panglao island Bohol, Filipijnen xxxxxxx

Geschreven door Pattys.avonturen