Selamat siang! Deze keer vanuit... Cambodja! Even een onverwachte bestemming haha en loop een beeetje achter oeps... Ten eerste super bedankt voor jullie lieve reacties en berichtjes nav mijn vorige blog, deed me heel goed! Vanaf de Perhentians ben ik naar Kuala Lumpur gegaan en daar mijn vlucht geboekt naar Kota Kinabalu, Borneo. Mijn enige doel was een vlucht boeken en een telefoon kopen en ben er toch weer vijf nachten gebleven haha, vind KL echt een leuke stad. Het hostel waar ik zat voor 4€ per nacht was zo gezellig en goede locatie en met een rooftopbar met gratis barbecue op sommige avonden, helemaal prima! Na vijf weken zonder telefoon werd het toch wel tijd voor een nieuwe dus nieuwe gekocht. Was best lekker zonder telefoon moet ik zeggen. Rust. Omdat ik de vorige keer de belangrijke dingen al had gezien was het nu vooral chillen, lekker eten, dingen regelen, stappen, lui zijn en beetje rondslenteren door China town, mijn favoriete wijk daar. Ik besloot om de avond voor ik naar Borneo vloog om een luxe hotelkamer te boeken, gewoon omdat ik dat wel verdiend had na vijf weken in een tent. En wat was dat heeeerlijk zeg! Regalia suites, heel appartement voor mezelf op de 29e verdieping met super uitzicht en een infinitypool op het dak. Twee slaapkamers met kingsize bed, twee badkamers, keuken, flatscreen. En dat voor 33€ haha! Heerlijk genoten van de luxe, alles schoon, languit op de bank liggen in mn badjas en Netflix kijken met een bak ijs. Beetje zwemmen met een super uitzicht. Je moet tenslotte wel goed voor jezelf blijven zorgen he! De volgende dag dus op naar Borneo! Kota Kinabalu zelf was niet echt boeiend. Had verwacht er langer te blijven en meer te doen maar na twee nachten vond ik het wel weer prima daar dus dan gaan we gewoon verder. Tweede avond nog een gekke avond gehad met een Nederlandse meid uit t hostel, gingen onze was doen bij een wasserette dus moesten een uurtje wachten en besloten drankje te doen in een bar waar twee vrouwen in veel te korte jurkjes heel fout stonden te zingen. En warempel, de wijn was zowaar net zo goedkoop als bier! Na maanden geen wijn te hebben gedronken was dat toch erg lekker. Wat hadden we een lol met de jongens achter de bar en die bleven ons maar whiskey cola en cocktails geven dusss uiteindelijk drie uur later lekker aangeschoten onze was opgehaald. Na een paar uur slaap toch opgestaan om verder te gaan, Sepilok it was! Een plek waar ik al heel lang naartoe wilde voor de oerang oetans. Chauffeur van de bus gezegd waar ik eruit wilde en na zes uur werd ik letterlijk aan de kant van de weg gedropt. Ik dacht het wel even te lopen, zal vast niet zo ver zijn. Onderweg zag ik een man rambutans plukken, een hele lekkere vrucht. Dus ik zei "ah rambutan nice". "You like rambutan?" " I like rambutan" Grote grijns, wait wait you have rambutan. Komt die terug met een zak met zo'n drie kilo van die dingen erin haha! Zo lief. Zo'n drie kwartier lopen in 35 graden met 12 kilo op mijn rug kwam ik aan bij mijn slaapzaal voor de komende dagen. Midden in de jungle, zwembadje en het beste inbegrepen ontbijt so far in Azie. En, op loopafstand van de oerang oetans! Dus daar ging ik natuurlijk heen de volgende dag en het was geweldig! Het Sepilok Rehabilitation centre vangt oerang oetans op die door het omkappen van het regenwoud gewond zijn geraakt, ergens achtergelaten of zonder moeder zijn komen te zitten. Meest voorkomend zijn de kleintjes die achtergelaten worden nadat hun moeder is doodgeschoten door stropers. Triest, maar waar. Na een aantal intensieve jaren in het centrum worden de oerang oetans weer uitgezet in het wild. Deze training heeft bepaalde stappen en bij twee plekken kan er meegekeken worden door de mensen. De oerang oetans leven in het semi wild, dit doordat ze wel twee keer per dag gevoerd worden maar verder gewoon in het regenwoud leven. Er schijnen ongeveer 40 oerang oetans in het gebied te wonen en met de voedertijd heb ik er maar 4 gezien dus dat is een goed teken, ze hebben het dus niet nodig en blijven liever weg van de mensen. Smiddags ging ik een rondje lopen door het park en daar was ze hoor, de moeder met de twee weken oude baby. Op een paar meter naast me, zo ontzettend gaaf! Dit was wat ik altijd heb willen zien. Een van mijn favoriete dieren zo dichtbij in hun natuurlijke habitat bekijken. Later ging ik naar de 'nursery' voor de kleintjes en wat een poeeeeppieessss. Zo lief. Ze luisterden voor geen meter naar hun verzorgers en renden hele tijd weg en gingen buiten hun verblijf, echt heerlijk om naar ze te kijken, net kleine kinderen. Eindelijk mijn oerang oetans!!! Ook ben ik nog een dag naar de neusapen opvang geweest, wat een beesten zijn dat zeg, zo raar haha! Een leuk weetje: de neusaap wordt in Maleisie ook wel Orang Belanda genoemd oftewel: Dutch Monkey.....raad maar waarom als je de foto's ziet van dit ontzettende vreemde maar gave dier.
Nog een dagje mooie wandelingen gemaakt in de jungle en daarna was het tijd voor het echte werk: 3 dagen in het midden van de Borneose jungle aan de Kinabatangan rivier. Geen stromend water, beperkt elektriciteit, slapen in een hutje In het regenwoud moeras zonder ramen of deuren, op een matras op de grond met een klamboe. Back to basic en de echte jungle ervaring. En wat was het geweldig. Oerang oetans, neusapen, langstaart makaken, allerlei soorten vogels en insecten. Trekken door de jungle in de bloedhitte, ons eigen avondeten vangen op de rivier, douchen in een tropische bui, niet slapen door alle jungle geluiden. Hell yeah dit is waar ik voor naar Borneo ben gekomen! Moet er even bij vermelden dat ik de viscompetitie had gewonnen. Drie prijzen zelfs. Meisjes tegen de jongens en je kan natuurlijk wel raden wie de grootste mond hadden en verloren. De meeste vis en de grootste visprijzen waren ook voor mij, jaja echt waar. Wat was ik trots op mezelf haha. Na dit avontuur ben ik verder gegaan naar Sandakan, een plaatsje waar eigenlijk niks te doen is behalve verder reizen. Toch ben ik er drie nachten gebleven, het had een hele leuke locale sfeer. En heerlijke verse vis voor een paar euro in de haven. En tot mijn verbazing een hele moderne bioscoop met de films dus lekker naar de film geweest met twee Maleisische meiden die in het hostel werken en een Duitser waar ik die paar dagen mee ben opgetrokken. Popcorn erbij, prima! Borneo je was heerlijk, veel zelf ondernomen en ik vond het heerlijk. Ik genoot van iedere bloem, iedere vlinder en iedere zonnestraal. Na ruim twee maanden in Maleisie voelde ik dat het tijd was om naar een ander land te gaan. Ik had zin in strand dus werd het.... Bali!! Maleisie, je was geweldig. Wat een vriendelijke mensen, oprecht geïnteresseerd, behulpzaam en leuk. Het heerlijke eten, de perfecte mix van leuke steden, mooie stranden en jungle maken Maleisie zo gaaf. Op Borneo was ik vaak de enige westerling in de bus of vliegtuig en dat vind ik heerlijk haha. Mensen kijken twee keer om als ze me zien of vragen gewoon waar ik vandaan kom en waar ik naar toe gaan. Meerdere keren hebben random mensen gevraagd of ik met ze op de foto wilde. Prima joh als jij daar gelukkig van wordt. Maleisie, ik kom zeker een keer terug!
Na twee weken in Borneo waar het heel rustig was met andere backpackers, had ik wel weer zin om veel andere mensen te ontmoeten en een feestje dus ik besloot naar Seminyak te gaan. Wel druk, maar niet zo berucht als Kuta Bali. Het moment dat ik mijn hostel instapte had ik alweer contact met andere solo reizigers en voor ik het wist zat ik in een taxi met mijn nieuwe familie zoals we onszelf noemde, naar een feest op een klif ergens anderhalf uur verderop. Met een Australische en Amerikaanse meid en een Engelse jongen en Canadese jongen was het met mijn Hollandse bloed een internationaal gezelschap. Wat een verschillende Engelse accenten in een auto zeg haha. Natuurlijk gelijk Bintangs gekocht, het beroemde Indonesische bier (wat overigens gewoon van Heineken is maar goed). Harde muziek aan en lekker vals meezingen met zn allen, inclusief de buschauffeur. En het feest was gaaaff. Lekker dansen, drankje doen, mensen over de hele wereld leren kennen. En heb volgens mij nog nooit zoveel knappe mannen op een plek gezien haha! Er ging een bus terug van het hostel dus hup nog even een after party daarin. Met twee Nederlandse gasten die hele bus op zn kop gezet. Een had zn telefoon ingeplugd dus lekker ff Drank en drugs en andere Nederlandse nummers uit de speakers. Helemaal los door heel die bus. Lekker feestje. Volgende dag was iets minder lekker haha. Maar savonds gewoon weer door, met de familie naar La Favela, een bekende en hele mooie club, net of je in het oerwoud loopt met jungle en riviertjes. Toen liepen we terug naar het hostel en kwamen er twee gasten op een scooter langs. We stonden erbij en keken ernaar, rats, paf, tasje van mn arm gerukt. Gotttt stelletje . Drie weken nieuwe telefoon en weer weg. *. Zo toen was ik wel even boos en het hele Nederlandse scheldwoordenboek kwam tevoorschijn. Blijf met je fikken van m'n spullen af. Naast mn telefoon gelukkig alleen kamersleutel en wat losgeld maar het touw van het tasje had in mn arm gesneden wat aardiggg pijn deed. Nu een maand later zie je het nog. Toen was ik er wel even helemaal klaar mee hoor. Volgende dag met de familie maar leuk stranddagje van gemaakt want had nog geen zin om naar politie te gaan om aangifte te doen voor de verzekering. Volgende dag moest ik wel want wilde zsm weg van deze plek. Gelukkig ging dat erg makkelijk en moest ik zelf mn eigen rapport schrijven 'want dat gaat toch sneller dan dat ik t typ'. Prima haha. Maar hoe goed ik me voelde op Borneo, hier voelde ik me niet goed. Natuurlijk ook door het gevoel van onveiligheid dat je zomaar beroofd kan worden op straat, terwijl ik me nog geen een andere keer onveilig heb gevoeld. Misschien gaf ik mezelf de schuld van de beroving. Waarom had ik überhaupt mn telefoon mee? Als ik niet had gedronken, had ik dan beter opgelet? Maar ho even, blijf gewoon lekker met je fikken van mn spullen af! Karma zal je krijgen. Ook was het op Borneo zo rustig en daar zo druk, het contrast was te groot. Het had niks met Indonesie te maken, ik had net zo goed in Spanje kunnen zitten. Na de aangifte maar snel weggegaan dus, op naar Ubud, het midden van Bali. Een heerlijk hostel uitgezocht met zwembad, bijna een must in die bloedhitte zonder een oceaan in de buurt. De eerste dag lekker door het stadje heen geslenterd, heel sfeervol met overal prachtige tempels. Het was enorm druk, echt honderden Hindoes in traditionele kleding die ergens op aan het wachten waren. Overal ceremonies, praalwagens en drukte. Bleek het dus de crematie optocht te zijn van een neef van de koning van Ubud, een hele gebeurtenis dus. Heel indrukwekkend om te zien, wat een cultuur. Heel toevallig was er ook een bekende uit Nederland op Bali (Anne) en de volgende dag kwam Anne ook naar Ubud, heel leuk en fijn om een bekend gezicht te zien. Zij is de ex vriendin van Tomas zijn zusje en we hebben dus zo'n drie jaar samen veel tijd doorgebracht in Zeeland. Veel bij te praten na elkaar drie jaar niet gezien te hebben! De volgende dag met elkaar een prachtige wandeling gemaakt door een vallei en de rijstvelden. Dat is zo leuk aan Ubud, binnen een minuut van de hoofdstraat zit je in de rijstvelden. Ook nog ergens geluncht Dag erop scooter gehuurd, ik achterop uiteraard om te navigeren (durfde natuurlijk gewoon niet zelf te rijden). Naar mooie, op een heuvel gelegen rijstvelden gereden en naar een prachtige tempel. Hele mooie route door de binnenlanden van Bali. Ergens in de middle of nowhere bij een lokaal tentje geluncht waar een jongen ons aansprak, of we zijn dorp wilden zien? Natuurlijk willen we dat! Wij achter hem aangereden door zijn traditionele Balinese Hindoe dorp. Het lijkt op een soort fort, achter een muur staan de huizen, met ieder een eigen tempel. Ieder dorp heeft ook drie tempels, elk voor andere doeleinden. Die dag dat we hebben rondgereden zijn we denk ik wel langs vijf ceremonies gereden, het leek alsof ze niks anders doen de hele dag haha! Ik had het geniale plan om de volgende dag een vulkaan te gaan beklimmen met zonsopgang, Mount Batur. Een actieve vulkaan van 1702 meter. Godsallemachtig zeg ik verzin nog is iets! Om 2:00 opgehaald, stukje rijden en daarna uren lopen naar de top. Je zag andere groepen gaan door hun lichtjes, moet ik dattttt stuk helemaal nog?? Mijn heeeemel zeg dat was aardig zwaar! Lange afstand lopen, no problem. Omhoog lopen? Problem haha. Sommige stukken waren gewoon verticaal omhoog op de lavastenen. Het laatste stuk was zand. 2 stappen omhoog, 1 omlaag. Nou toen heb ik ook wel even gescholden hoor haha! Maar eenmaal boven was het het zeker waard! Werkelijkwaar prachtig uitzicht op andere vulkanen, de krater, de vallei, de oceaan en andere eilanden rondom Bali. En hoevaak kan je nou zeggen dat je een vulkaan hebt beklommen! Eenmaal terug lekker bij het zwembad gelegen die dag en ons lekker ergens een uur laten masseren voor een paar euro, dat hadden we wel verdiend! In het hostel hadden we ook twee Nederlandse jongens leren kennen, Nick en Martijn. Ik besloot met Nick en Martijn mee te gaan naar Gili Trawangan, een paradijselijk eilandje voor de kust van Lombok wat meer bekend staat als een feesteiland en Anne zou naar Gili Air gaan waar het wat rustiger is, zodat we elkaar daar later weer konden treffen. Maar daarover later meer! Borneo en Bali dus, bestemmingen waarvan ik altijd zei dat ik daarheen op huwelijksreis zou gaan. En daar ben ik dan, al drie jaar vrijgezel haha. Moet zeggen dat ik het met niemand anders had willen delen dan met mezelf :). Weer zonder telefoon leven is best lekker. Ik heb wel een iPad dus dat scheelt, moet toch een beetje contact houden en dingen opzoeken. Maar waar andere mensen constant op hun telefoon zitten met een lokale simkaart, geniet ik van de dingen om me heen. Maaar ik mis de groepsapps wel met alle onzin haha... Vooral de familie app. Misschien koop ik een nieuwe, misschien niet. Nu nog niet denk ik. Maar hoe is het met iedereen? Laat vooral een reactie achter. Tot horens xxxxx mis jullie

Geschreven door Pattys.avonturen