Halloootjes vanaf Koh Rong Samloen, een eilandje voor de kust van Cambodja waar ik momenteel al 6 weken zit. Maar daarover later meer! Na Bali was het dus tijd voor de Gili's! Na een helse boottrip van twee uur wat meer op een onderzeeër leek door de golven die over de boot sloegen en ongeveer 50 graden in de boot, waren we er gelukkig. Wat een rit zeg, lekker op zn Hollands geklaagd. Vooral Martijn had het erg zwaar haha. Drie nachten op Gili T en vier op Gili Air. Het was een soort vakantie in een lange vakantie, een vakantie van het reizen. Ik heb serieus een week niks gedaan haha! Ja oke, twee avonden feesten op Gili T, de eilandjes rondfietsen en wat rondlopen maar daar blijft het dan ook bij haha! Wakker worden, chillen, eten, strand, chillen, zonsondergang kijken, eten, drankjes doen, mensen ontmoeten, chillen. Veel niks doen en lekker eten, daar komt het eigenlijk op neer haha. Na drie dagen Gili T dus met zijn drieën doorgegaan naar Gili Air waar we Anne ook weer ontmoetten. Heel mooi en gezellig hostel waar alles van bamboe was gemaakt en een zwembad in de vorm van een paddenstoel. Je kan dan ook wel raden wat ze daar in je shake konden doen. En nee dat zijn geen champignons haha! Ook wel is lekker om weer met mensen te reizen, als je alleen reist moet je ook alles zelf regelen. Hostels zoeken, buslijnen, bustijden, boottijden, dingen om te doen. Nu kon ik dat soms even uit handen geven aan een van de jongens, zoek jij maar uit hoelaat die boten gaan haha, zeker even lekker! Nick was de eerste die ervan door moest, terug naar Nederland. Anne ging een dag erop naar Flores en ik en Martijn besloten samen naar Senggigi, Lombok te gaan. Lombok, het eiland waar ik veel goede verhalen over had gehoord. Het eiland van de duizend moskeeën, zoals het ook wel wordt genoemd. Ik heb ze niet geteld maar het waren er inderdaad heel veel! Na een week te lui zijn geweest, hadden we wel zin om weer wat te doen en besloten een scooter te huren en naar watervallen in het noorden te rijden. Wow wat een route!!! Hoe mooi!! Pal langs de ruige kustlijn, omhoog en omlaag. Woorden waren niet eens nodig, blikken van ongeloof waren genoeg.. Iedere bocht die we omkwamen weer een ander prachtig uitzicht. Na een paar keer gestopt te zijn besloten we maar door te rijden, het was overal zo mooi! Lombok wat ben je mooi, ruig, puur. Dwars door het lokale leven, kleine dorpjes, kinderen die zwaaien als je langsrijd, inderdaad heel veel moskeeën zien, het galmen van het gebed horen, uitwijken voor koeien, geiten, honden en apen. Levensgevaarlijk soms, bijna geen mensen op de weg maar wel dieren en die zijn nog onvoorspelbaarder haha. Dit is het echte Indonesie, zonder dat het op toeristen is ingesteld wat op Bali en de Gilis wel het geval is. De twee watervallen waren ook nog eens prachtig. De eerste makkelijk te bereiken en de tweede was nog een aardige tocht, door riviertjes en klauteren over rotsen. Maar wat beweging na een week op onze billen gelegen te hebben was ook wel weer fijn! Toen weer de mooie route terug, onderweg nog even gestopt op een zwart strand wat je hier wel vaker ziet door de actieve vulkaan Rinjani op het eiland. Nog ergens moeten schuilen voor de stortregen, toen het iets minder werd toch maar verder gegaan want ja het kan nog wel een uur duren dus lekker zeiknat op de scooter. De volgende dag besloot Martijn naar Flores te gaan maar ik wilde graag nog langer op Lombok blijven dus daar scheidden onze wegen. De Hollandse enclave hadden ieder zijn of haar eigen weg weer gegaan. Nick, Martijn en Anne super bedankt voor de leuke tijd! Daar ging ik dan weer alleen in de bus naar Kuta op Lombok. Na twee weken samen te hebben gereisd toch altijd even lastig om afscheid te nemen en weer in je uppie verder te gaan. Maar ook wel weer leuk en spannend, weer het avontuur tegemoet. In het hostel had ik zodra ik de kamer binnenstapte alweer contact met de Finse jongen die onder mij sliep in het stapelbed en die stelde mij gelijk voor aan een hele groep van het hostel. Zo zie je maar, nooit lang alleen. Een paar hele leuke dagen gehad in Kuta met die groep. Gekke avond uit gehad, scooteren naar te mooie verlaten stranden, beachvolleyballen, uit eten, spelletjes doen in het hostel, meidenavond hebben. Wat een leuk dorp, de perfecte mix tussen toerisme en het lokale leven, waar je als je op het strand ligt opeens een kudde koeien met herder voorbij ziet komen. En de stranden hier... En het water... Zo mooi, zo groot, zo uitgestorven, zulk helder water. Gewoonweg fantastisch echt waar. Hier had ik zeker nog wel langer kunnen blijven maar helaas, een 30 dagen visum is niet oneindig. Maar het volgende avontuur stond te wachten! Een 4daagse boottocht van Lombok naar Flores. Het is bijna niet te beschrijven hoe het was maar uiteraard doe ik toch een poging. Uit het hostel in Kuta ging er ook een jongen (Simon, UK) de boottocht doen dus kende al iemand. Op de boot leerden we al snel de groep kennen. 25 man, gemiddelde leeftijd iets onder de 30, van over de hele wereld, uit Chili tot Hongarije en van Nieuw Zeeland tot Amerika. 1 ander Nederlands meisje (Sahar). Heel internationaal gezelschap dus! Ging het meest om met Simon, Sahar, Billy (UK), Brittany (USA) en Ruth (Argentinië). Met nog een aantal anderen noem ik dit even de 'bootgroep'. De boot was een mooie houten boot met een groot voordek waar ik dan ook heel wat uurtjes heb gespendeerd. Het slaapgedeelte was aan de achterkant, een soort dek met een plafond maar voor de rest alles open, op de foto's beter te zien. Matjes tegenover elkaar gemaakt voor Aziatische lengte, dus snachts was het gezellig voetjevrijen met de persoon tegenover me. Vier dagen lang van Lombok naar Flores, door het Nusa Tenggara gebied met oa Sumbawa, Rinca en Komodo national park. Back to basic. Geen douche, uiteraard geen internet, amper slaap want ja we varen ook snachts dus de motor blijft draaien, vier dagen rijst met groenten voor lunch en diner, zere rug door het slapen op een dun matje. Ja het was soms ook best afzien haha! Maar had het nooit willen missen. We hadden ook wel enorm geluk met het weer, begin van het regenseizoen dus kan slecht weer zijn maar alleen maar strakblauwe luchten, zon, kalme zee. Daar gingen we dan. De eerste twee dagen was vooral veel varen, soms wel 16 uur achter elkaar. En dat is lang haha! Tot vervelends aan toe. Maar wat is dat ook heerlijk, dat je gewoon niks anders kan doen dan slapen, kletsen met de groep, potje kaarten, muziek luisteren, lezen, biertje doen. Paar keer een stop gemaakt om te zwemmen en snorkelen en wauw wat is het water helder en de koralen mooi! Toen ik dat zag kon ik niet wachten om later te gaan duiken. Derde dag was het trekking en manta dag! Een trekking gedaan gedaan met prachtige uitzichten, lekker zweten met al 30 graden om 07:00. Die middag was het tijd voor iets waar iedereen naar uitkeek: snorkelen met de mantaroggen bij Manta point! Soms moeten ze er een uur naar zoeken, soms zijn ze er niet. Nou we kwamen aan en daar waren ze hoor! Wat een gigantische beesten! Moet ik daarr naast springen?? Wat een ervaring, kon mijn geluk niet op, dit wilde ik zo graag!! 10/15 reuzenmanta's die zo'n 20 minuten bij ons zwommen. Ze zijn totaal niet bang en ook nieuwsgierig dus komen heel dichtbij. Zo dichtbij dat ik kon ze aanraken als ik wilde. Alle tijd en ruimte om ze van dichtbij te bekijken, wat een prachtige, enorme en vreemde beesten. Terug op de boot was iedereen natuurlijk dolenthousiast, beter dan dit wordt het niet!! Nagenieten op het dek met een koud biertje, wat kan het leven toch mooi zijn. Pa, wat had ik gewild dat je hier bij was geweest, je had het geweldig gevonden! De volgende dag twee trekkingen op het programma en wel in Komodo national park, bekend om de grootste varaan ter wereld, de Komodo varaan, die enkel op drie eilanden in dit gebied leven. En daar waren ze hoor! Op Komodo zelf de joekels gezien, een kwam er zelfs onze kant oprennen wat natuurlijk voor opschudding zorgde want een beet van dit beest is hartstikke dodelijk door alle bacteriën die het beest bij zich draagt. De groep rennen natuurlijk en de rangers die voor de veiligheid meezijn dat ding op afstand houden met stokken haha. Op Rinca island waanden we ons even in Jurassic Park, we verwachtten ieder moment dino's uit de bosjes te zien komen. Ook weer een aantal Komodo's gezien en twee liter zweet verloren, jeez wat was het warm. Heel andere vegetatie en landschap ook dan in bv Bali en Lombok. En dat was het dan, na nog twee uur varen meerden we na vier dagen aan in Labuan Bajo, Flores. Wakker worden met zonsopkomst, arenden op vis zien jagen, schildpadden naast de boot, Komodo's, zonsondergangen met springende dolfijnen op de achtergrond, manta's, apen, honderden vissen, enorme inktvissen. Chillen op prachtige stranden, zwemmen in water helderder dan een zwembad. Trekkingen, enorme vrijheid ervaren door het eindeloos varen en niks anders zien dan water, water en nog meer water. De zee je douche is. Gesprekken voeren met mensen van over de hele wereld. Slapen op een matje met 20 anderen om me heen, slapen op het dek onder de waanzinnige sterrenhemel. De foto's spreken misschien voor zich.... Wauw wauw wauw wat was dit gaaf zeg. Een ervaring om nooit meer te vergeten! Aangekomen in Labuan Bajo met de bootgroep naar een hostel gegaan die werd aangeraden door de kapitein. We konden ook nog een nachtje op de boot blijven slapen maar iedereen verlangde toch wel heel erg naar een normaal bed, een douche en uitslapen haha. En naar westersss eten haha! Na even op bed te hebben gelegen gingen we dan ook naar een Italiaan waar iedereen zich heeft volgestouwd met knoflookbrood, pizza en chocolade cake! Iedereen lekker uitgebreid gaan douchen en vroeg gaan slapen, waren aardig kapot. Volgende dag met een aantal eerst verhuisd naar een ander hostel dat geen rattenhol was en goede wifi had want moest over mijn volgende stap nadenken aangezien mijn visum in een paar dagen zou verlopen. Daarna met een groep van de boot naar een duikcentrum gegaan om te gaan duiken de volgende dag en daarna mijn volgende stap geregeld. De volgende dag stond dus in het teken van duiken! Met Simon als mijn duikbuddy wat de eerste keer was dat ik iemand als duikbuddy had die ik van te voren al kende. Drie duiken in het Komodo national park, wat bekend staat als een van de beste plekken in Azië, zo niet de wereld. Wauw, dit kan ik nu zeker beamen. Absoluut de mooiste plek waar ik tot nu toe gedoken heb, echt niet normaal. De eerste duik was tot zo'n 20 meter, goede zichtbaarheid, geen stroming, heel fijn duiken. En het koraal, onwaarschijnlijk mooi, kleurrijk en gezond. Ik moest de schildpadden bijna van me afslaan zoveel waren het er. Mijn neppe gopro verloren omdat ik zo enthousiast was en niet eens doorhad dat ik hem van mijn arm had gehaald. Helaas geen foto's dus... Top. Een paar rare creaties van de natuur gezien zoals een Crocodile flathead, frogfish en te veel soorten vis om op te noemen. Ook een grote inktvis die steeds van kleur veranderde, daar kan je zo een kwartier naar kijken, prachtig. De tweede duik was bij Manta Point waar we dus eerder hadden gesnorkeld. Ik dacht dat het niet beter kon worden dan dat, nou ik had het mis! Eerste gedeelte was niet echt fijn, enorm snelle stroming wat ik niet helemaal had verwacht, naar beneden gaan wilden mijn oren niet goed klaren en mijn masker besloeg waardoor ik niet goed meer kon zien. Geloof me, dat was niet fijn. De stroming was zo ontzettend sterk, er is geen enkele manier om te stoppen, je hebt geen controle meer over jezelf en dat was echt eng. En dan proberen om je oren te klaren zonder goed zicht. Ik begon in paniek te raken maar gelukkig mezelf kunnen kalmeren, mijn oren kunnen klaren en mijn masker af kunnen doen en weer helder kunnen maken. En dat allemaal 15 meter onder water terwijl je word meegesleurd door de stroming. Dit was de eerste keer dat ik echt begreep waarom duiken onder gevaarlijke sporten valt in je verzekering. Hoe het toch de beste duik ooit werd? Het is moeilijk uit te leggen wat voor gevoel het geeft als je op 15 meter onder water op je knieën in het zand zit en er ongeveer 40 reuzen manta's net over je hoofd zwemmen. Wij moesten ons met een haak vasthaken aan rotsen op de grond en met twee handen de rotsen beethouden om te blijven waar we wilden zijn door de sterke stroming en zij hoeven daar echt geen enkele moeite voor te doen. Ze zijn letterlijk enorm, zo'n zeven meter. Het was magisch, niet te omschrijven. Dit is waarvoor je gaat duiken. Letterlijk oog in oog met reuzenmanta's, ze zwommen op nog geen meter naast mijn hoofd, ik zweer dat ik met een paar oogcontact had. Om deze wezens van zo dichtbij, voor zolang te mogen observeren was een droom die uitkwam. Een droom van iedere duiker. Terug op de boot was iedereen in extase, raakten niet uitgepraat over wat we net hadden meegemaakt. Ook de meer zeldzame geheel zwarte manta's kwamen voorbij, waar mijn divemaster erg enthousiast over was. Wat een dag, wat een duik. Ik kon serieus wel huilen zo mooi was het! Derde duik was ook weer prachtig, gelukkig maar een beetje stroming waardoor je bijna niet hoefde te zwemmen en daardoor langs een muur van koraal zweefde. Kleine rifhaaien, enorme scholen gekleurde vissen, big travelleys en een nieuwe favoriet: een sweetlip vis met luipaardprint. En het koraal weer zo kleurrijk, divers en gezond. Dit is hoe het zou moeten zijn, helaas is op veel plekken het koraal erg aangetast en dood. Maar niet in Komodo! Allememachies wat een dag. Wat ben ik toch blij dat ik besloot om mijn duikbrevet te halen een jaar geleden! Iedereen kapot na een lange dag, van 7:00 sochtends tot 18:00 met drie duiken is best een lange en vermoeiende dag! Weer lekker ergens gaan eten en natuurlijk ging het alleen maar over de geweldige dag! Dag erna gingen sommige mensen terug naar Bali, sommigen gingen verder Flores in en ik had een relax en regel dag. En dat was vier weken in Indonesië. Veel te kort voor zo'n groot land dus ik ga zeker nog eens terug! Lombok en het gebied naar Flores toe is zeker een van de mooiste gebieden die ik gezien heb, de foto's spreken voor zich denk ik zo!
Het eerste plan was om mijn visum te verlengen met een maand, meer van Flores te zien en terug te vliegen naar Bali om daar te duiken met mantas en weer ergens te gaan werken want wilde weer graag wat langer op een plek blijven. Maar het bleek zoooo'n enorm gedoe te zijn om je visum te verlengen, de werkplekken in Bali niet zo heel leuk te zijn en ik de mantas nu al gezien had (2x zelfs, en hoe) ik besloot om mijn visum niet te verlengen. Maar waar ga ik dan heen? Vluchten kijken, plekken kijken om te werken. En zo kwam ik uit bij.. Cambodja! Wat een geregel zeg, godsamme. Het is de ultieme vrijheid om te reizen zonder ook maar iets gepland te hebben. Maar als je dan iets moet regelen, moet je dat ook gelijk allemaal doen! Uren zoeken naar de goedkoopste en best aansluitende vluchten, plekken om heen te gaan, leuke goedkope hostels, visa ja of nee, hoe kom je van t vliegveld naar centrum en noem maar op. Ben je zo uuuuren mee bezig wat niet altijd fijn is. Maar goed, ik klaag niet! Het heeft me in Cambodja gebracht waar ik het wel naar mijn zin heb waardoor ik hier nu alweer anderhalve maand ben. Werk momenteel in een hostel (the Drift) op Koh Rong Samloen, een eilandje voor de kust van Cambodja. Heb wel ontdekt dat ik een echt strandmens ben, liefst op een klein niet zo ontwikkeld eilandje. Nou ik heb weer een pareltje gevonden hoor! Want waarom in een stad werken als je ook aan het strand kan werken? In en baai, op het strand, in een lokaal vissersdorpje. Nog helemaal niet ontwikkeld wat heerlijk is. Weer geen wegen, geen pinautomaten, elektriciteit gaat er af van 00:00 tot 07:00. Geen wifi. Maar wel prachtige stranden, kristalhelder water, de zee op 20 meter van mijn bed. Meiden van mijn leeftijd waar het hostel van is. Super leuke mensen die hier ook tijdelijk werken. Overal puppies, baby's en kinderen om mee te spelen. Bikini en jurkje aan en klaar. Slippers zijn niet eens nodig. Een heerlijk relaxte manier van leven. Hier ben ik dan ook nog voor kerst en nieuw jaar en dan is het tijd om verder te gaan. Kerst... Nog nooit heb ik een minder kerst gevoel gehad haha. Dit is de derde keer dat ik het in het buitenland vier, vorig jaar en vier jaar geleden in Kenia. Daar had ik nog wel een kerstboom en kalkoen maar dat zie ik hier niet gebeuren haha. Denk dat het vooral veel wijn drinken wordt met de westerlingen op het eiland want de locals zijn boeddhistisch en vieren dus geen kerst. Weer een kerst onder de palmboom ipv een kerstboom! En weer een nieuwjaar met dansen op je blote voeten in het zand. Allemaal leuk, maar het liefst zou ik gewoon met mijn familie zijn met kerst. Want ja, die mis ik, meer dan ooit eigenlijk. Mijn familie, mijn vriendinnen, mijn huis. Met zijn vieren (of vijven ;) ) rond de tafel en een door mij gemaakte pan paella leegeten. De openhaard aan en regen die op de ramen klettert. Op de fiets naar mijn oma thee drinken. Pokertoernooi Lopend boodschappen doen bij de Bas met al het lekkers. Lekker tutten voor uitgaan. Een kast vol kleren. Wijn drinken met vriendinnen. In mijn bed eindeloos series kijken. De kleine en grote dingen, oh ik mis het zo. Ik ben dan ook voor tickets terug aan het kijken. Meer omdat mijn geld dan op is dan dat ik zo graag terug wil haha maar Nederland, ik mis je men!
Alweer een jaar voorbij.. Vorig jaar in Kenia, dit jaar in Cambodja. Het jaar waarin in voor mezelf gekozen heb, sterker en gelukkiger dan ooit geworden ben. Het jaar waarin ik 8 landen heb bezocht en de helft van het jaar niet in Nederland heb doorgebracht. Ja ik voel me zeker bevoorrecht. Of ik een bofkont ben? Ik weet het niet, misschien. Maar ik kies er zelf voor omdat te zijn ;). Ik heb er zelf voor gekozen om te sparen en mijn dromen achterna te gaan. 2017 I'm coming for ya!! Ik wens iedereen alvast heeeele fijne kerstdagen en een gelukkig nieuwjaar, waar iedereen ook mag zijn. Ik wens iedereen liefdevolle kerstdagen en een nieuwjaar vol gezondheid, geluk en liefde. Dat al jullie dromen uit mogen komen!! Heel veel liefde van mij uit Mpay Bay, Koh Rong Samloen, Cambodja xxx

Geschreven door Pattys.avonturen