Het verhaal van Thomas over zijn aankomst op het vliegveld herken ik voor een deel. Gelukkig ben ik geen uitverkorene maar mag ik, net als de ongeveer 300 andere mensen, in de rij staan voor de check om het land binnen te mogen. Daarvoor zijn een 6-tal douaniers beschikbaar; hoe die worden opgeleid vraag ik mij af maar een training klantvriendelijkheid zou geen kwaad kunnen. En het feit dat je anderhalf uur in de rij moet staan en daardoor bijna je aansluiting mist is te absurd voor woorden wat mij betreft. Ik maak in ieder geval niet opnieuw de fout om het hele gebeuren te fotograferen zoals ik deed toen ik 7 jaar geleden New York bezocht.
Alleen de douane mag jou fotograferen en ik sta er gekleurd op.

Gelukkig wacht Dennis, mijn host, mij op en rijden we gezamenlijk over highway 35 naar Eudora. De komende 2 weken woon ik in zijn huis waar hij samen met zijn echtgenote Michelle woont. Al gauw kom ik tot de ontdekking dat zij geen typische Kansan (inwoner van Kansas) zijn voor zover je daarvan kan spreken.
Kansas heeft een grote bible-belt en een behoorlijk deel van de bevolking is republikein. Ik hoef niet eens te vragen welke partij zij aanhangen; dat is me direct duidelijk.
Ook al heb ik me voorgenomen niet direct over de verkiezingen te beginnen gaat dat toch als vanzelf. Dat is ook wel te begrijpen met nog maar 3 weken te gaan en de hele belachelijke race voorafgaand. Dennis en Michelle zijn heel open en hebben een plaatsvervangende schaamte voor de standpunten die Trump ventileert. En als ik de volgende dag op de Campus van JCCC arriveer en in contact kom met een aantal docenten merk ik dat niemand een Trump-aanhanger is. Zou het kunnen dat ze daarover niet eerlijk durven zijn?

Zondags bezoek ik samen met Dennis en Michelle het Maple Leaf Festival in Baldwin. Ik geniet want heb het gevoel dat ik in the real US loop dat ik ken van films. Overal kraampjes met typisch American food en drinks zoals allerlei soorten popcorn en gefrituurde van alles en nog wat. Americana muziek door en voor een aantal mensen op leeftijd maar de passie spat er vanaf.
En niet te vergeten de houten huizen met de veranda's aan de voorzijde. Sommigen bewoners hebben zich helemaal uitgeleefd omdat over een kleine 2 weken Halloween wordt gevierd. En dan vergeet ik nog de prachtige esdoorn bomen waar het festival naar is vernoemd. In deze tijd van het jaar verkleuren ze prachtig rood en staan ze te schitteren in de brede lanen van het stadje.

Ik krijg niet de kans toe te geven aan mijn jetlag want Dennis en Michelle nemen me mee naar het Nelson Atkins museum. Het museum is vernoemd naar de twee belangrijkste donateurs die de totstandkoming van dit museum mogelijk hebben gemaakt. Wat mij overigens opvalt is dat niet alleen musea maar ook het JCCC behoorlijk profiteren van donateurs. De school heeft ook iemand in dienst voor fundraising en dat is door de jaren heen behoorlijk lucratief gebleken. Er zijn ondanks de problemen in de US behoorlijk veel rijke Amerikanen die het wel zien zitten dat een gebouw naar hen vernoemd wordt na hun dood.
In het Nelson Atkins museum zie ik een paar doeken van Nederlandse grote schilders zoals van Gogh, Jan Steen en Rembrandt. Be proud! Er is een prachtige Chinese afdeling en Michelle weet veel te vertellen over de achtergrond van de kunst wat het voor mij extra interessant maakt. Haar vader is kunstschilder dus zij heeft van kinds af veel meegekregen.

We sluiten de dag af met een diner in een BBQ restaurant. Dat is een belevenis op zich. Kansas City is bekend om het lekkerste vlees wat op een BBQ is klaargemaakt. De eerste indruk is die van een fastfood restaurant. Ongezellig meubilair en felle verlichting. Tel daar een snelle en efficiente bediening bij op en je hebt niet de indruk gezellig uit eten te zijn. Maar het vlees is inderdaad verrukkelijk, sappig en mals. Heerlijk samen met een donker biertje. Twee liter bier is goedkoper dan twee glazen bier dus de keuze is eenvoudig (blurp).
Voor de vegetariërs onder ons, de volgende dag eet ik in een vegan restaurant waardoor er wel een balans is. Dennis en Michelle zijn ook wat dat betreft niet de typische Amerikanen zoals wij vaak denken dat Amerikanen zijn. Je merkt aan alles dat gezond eten het toverwoord is. In de kantine van de school kan je weliswaar nog steeds fastfood eten maar is er ook een saladebar en verfrissende drinks zonder suiker.
Inmiddels kan ik mijn open bijna niet meer open houden en na ruim drie kwartier rijden komen we weer bij hun huis in Eudora aan. Lekker slapen en morgen gezond weer op.
Het JCCC wacht op mij.




House of Chamber & Indiana Statehouse (Dag 5 van Estrelita)

De dag is anders verlopen dan aanvankelijk gepland was. Zondag is namelijk een Ivy Tech collega plotseling overleden; vanochtend is zij begraven. Andrew, onze begeleider van Internationalisering wilde erheen, zodat het programma omgegooid is.

We zijn later vertrokken naar Indianapolis, naar het Capitool van Indiana (foto 6), waar we the House of Chamber bezocht hebben en toelichting gekregen hebben (kijk mij nou op foto 7). Ik voelde me er thuis! Daarna hebben we een rondleiding in the Indiana Statehouse gekregen en hebben we the Supreme Court bezocht. Alles is in hetzelfde, indrukwekkende, gebouw gevestigd. Vanaf het begin was afgevaardigde (representative) Mike Karickhoff erbij. Na de rondleidingen hebben we met hem gediscussieerd over de politiek in Indiana. Het was heel leerzaam, hij is een man van principes (ook al is hij een Republikein!). In het Capitool was er ook een beëdiging van politieagenten (foto 8): allemaal mannen en slechts 1 vrouw.

Mr. Karickhoff moest later naar een bijeenkomst en zijn wij nog gauw even voor sluitingstijd naar het Eiteljorg Museum of American Indians and American Art geweest. De expositie Retracing the Trace heeft veel indruk op mij gemaakt. Er waren voor elk uur van de dag, beads opgehangen, met knopen (foto 9). Iedere knoop vertegenwoordigde een vrouw die verkracht is/was. De Indiaanse vrouwen lopen 2,5 keer zoveel het risico om verkracht te worden. 60% van de daders is geen Indiaan. Slechts 16-26% van de verkrachtingen wordt aangegeven. De rest van het museum heb ik slechts in vogelvlucht gezien; het schilderij "zegening door de medicijnman" wil ik jullie niet onthouden (foto 10); het doet me aan de Indianenverhalen denken, die ik als kind las.

Het eten was heerlijk en vandaag typisch Amerikaans; alles kwam van de grill/barbecue, zelfs de broodjes! Ik had kip, spareribs, knoflook aardappel puree, bonen in brandy saus, cornbread en een barbecue broodje. En natuurlijk veel saus en boter. En veel van alles! Heb me tonnetje rond gegeten!

Tot slot wat wijze woorden: There is no limit to what a man can do or where he can go, if he doesn't mind who gets the credit (foto 11). Credits gaan naar de onbekende schrijver/bedenker van de quote :-)

10/20/2016 Professionalisering (Dag 5 Thomas)

Vandaag staat er een lesbezoek van een micro economics docente op het programma en daarna een curriculum review. Deze les lijkt meer op een les zoals ik deze zelf meestal ook geef. Er is meer even overleg met de studenten hoe het met ze gaat en hoe het tot nu toe gaat met de vakken. Daarnaast is er overleg over wie er het debat heeft gezien van Trump vs. Hillary. Drie van de vijfentwintig studenten zeggen dat ze het debat helemaal hebben gezien. Deze les voelt meer alsof het een groep is i.pv. individuele studenten die voor de kennis komen. De eerste presentatie is van studenten over de Arabische lente. Volgens de docente wisten ze hier vooraf niets over. Het viel mij op dat op de vraag of de oorlog wel of geen succes was er puur naar het aantal doden werd gekeken. Daarna was er een presentatie over microkrediet. Beide presentaties waren ingesproken van te voren. De studenten kwamen vanuit de stad maar ook vanaf het platte land. De les gaat vervolgens over cost and industry structure. Het onderwerp van vandaag blijkt de marktstructuur te zijn. Is een markt een monopoly of juist een vrije markt. Na afloop blijven een aantal studenten nog even zitten om wat af te ronden.
Aansluitend een gesprek over ons vak. Ze maakt voor haar les gebruik van gratis boeken van goede kwaliteit. De boeken zijn (ook voor ons) te verkrijgen via openstax.org. Kijk vooral eens op de website. Het is de bedoeling om op die manier de kosten van boeken (die hier een stuk hoger liggen) te verlagen. Voornamelijk voor haar online lessen maar ook voor haar offline lessen maakt ze gebruik van een gratis programma genaamd edpuzzle. Het is een programma waarmee je in youtubevideo’s vragen kunt plaatsen die de studenten dan moeten beantwoorden. Vervolgens kun jij als docent zien of ze de vragen goed hebben beantwoord, of ze de video hebben bekeken en hoe goed ze de vraag hebben beantwoord. Het grote voordeel is dat je al tijdens de lessen goed doorkijgt welke onderwerpen de verschillende studenten moeilijk vinden. Hierop kun je dan weer inspelen. Ze gaf nog aan dat de online groepen (die elkaar niet kennen) vaak beter zijn in het plannen dan de studenten die de offline lessen volgen. Ook al kun je de groepen niet zomaar 1 op 1 met elkaar vergelijken, het is toch interessant. Vooral ook omdat de studenten die de lessen online volgen dit vaak doen omdat ze een druk schema hebben i.v.m. kinderen, werk, zorg etc. Ze gaf ook aan dat ze de de docenten een sabatical kunnen nemen iedere 8 jaar waarin ze een aantal maanden bezig gaan met kennisverdieping in de breedste zin. Zij zat er bijvoorbeeld aan te denken om een heleboel youtube video’s te maken waar een kunstopleiding docente een nieuwe schildertechniek wil leren.
Voor de mensen die geinteresseerd zijn in economie nog een paar interessante video’s: Inside the meltdown: https://vimeo.com/152014380 , Inside Job https://vimeo.com/channels/448736/48351565 (incl nl subs) & Frontline te warning https://www.youtube.com/watch?v=4CeH0MBIDY (<-- kopieer de y er even bij, het pindat pakt de link niet goed).
’S Middags een review met 6 mensen van een math course. Het doel is die onderwerpen en vragen te kiezen uit een grote database van de methode die ze gebruiken. De onderwerpen kiezen ze op basis van wat er geleerd moet zijn zodat de student toegang heeft tot de ‘universiteit’. De vragen moeten die vragen zijn waarme ze leren wat ze willen dat ze leren. Het valt mij op dat ze hierbij zeer studentgericht en professioneel zijn. Er vindt een inhoudelijke discussie plaats over welke vragen en onderwerpen wel en welke niet. Een dergelijke focus op verbetering wil ik graag meenemen. De staat Illinois beslist wat er geleerd moet worden, de methode kost $ 90-120,- en wordt 3 semesters gebruikt. Doordat het een digitale methode is die in het gehele land wordt gebruikt komt er allerlei data vrij. Zo staat er aangegeven hoe lang de studenten er gemiddeld over hebben gedaan, wat de moeilijkheidsgraad is en hoeveel mensen de vraag in 1x goed hadden. Dit zorgt ervoor dat je van te voren weet hoeveel tijd je de studenten ongeveer opgeeft voor huiswerk. Hetgeen maakt dat je dit dus ook goed van te voren kunt plannen.

Geschreven door NoorderpoortgoesUSA