19 september naar Valfabbrica

Vandaag werd het dus een extra lange etappe. Om 7 uur waren we op en toen de gastvrouw het ontbijt bracht waren de rugzakken al klaar. Om 8u waren we op weg. De gastvrouw ging een stukje mee om, van op een hoek van het landgoed, het mooiste uitzicht op de ganse vallei en de achter liggende bergen te tonen. Ze toonde ook waarlangs het pad door de vallei kronkelde. De regen van de afgelopen nacht had plaats gemaakt voor zon, het slechte weer van Emilia Romagna was niet tot hier geraakt.

Op stap dus langs de lieflijke wegen, maar het bleef niet altijd zo, er moest een paar keren stijl gedaald worden om een kloof over te steken en na de beek terug op een kleihelling geklommen of geglibberd om uit de kloof te geraken. En wie me kent weet dat ik daar geen fan van ben. Ik had vandaag ook geen goede benen, om wielertermen te gebruiken en mijn mentale coach kon er ook niet veel aan doen.

Wel nieuw was de aanwezigheid van bankjes om wat uit te blazen en wat te eten en drinken.

We gingen eerst langs de abdij met het pelgrims onderkomen, dan langs het hoog gelegen kasteel van Briscina dat men met zijn hoge toren van ver ziet staan. Het is mooi, intact, maar niet bewoond of te bezoeken.

Verder waren er nog wat kerkjes, ik vraag me af wie of welke instantie die blijft onderhouden, ze maken deel uit van landschap en geschiedenis, maar buiten wat wandelaars en pelgrims denk ik niet dat er iemand naartoe trekt.

We kwamen ook nog wat boerderijen tegen en een eenzaam gehucht waar iedereen blijkbaar de ander wil overtroeven in originaliteit. Misschien lokt de hoogte dat uit, ik was met Myriam aan het praten en zei: er staat een paard achter jou. Ze dacht ik aan hoogtekolder leed, maar zie foto.

Er is een groot meer juist voor Valfabbrica, waar het water heel laag staat met een grote dam waarbij ik me afvraag waar die voor dient. Het is geen stuwmeer, misschien ter bescherming van de stad.

In dit dorp of stad van 3000 inwoners valt niet veel te zien of te beleven. We probeerden nog een treinrit van Assisi naar Milaan te reserveren, maar nergens was het internet sterk genoeg. We zijn dan maar voor het gemeentehuis op een bank gaan zitten en daar lukte het, we zijn er zelfs in geslaagd onze tegoed bon van vorig jaar te verzilveren.

We hebben een kamer met badkamer en een klein keukentje. We zijn gaan eten in het restaurant van de eigenares.

Morgen wacht nog een korte , maar lastige etappe naar Assisi.

Geschreven door MGtevoetnaarRome