We hebben er lang over nagedacht, plannen gemaakt, naar voordrachten gaan luisteren en het is bijna zover: we vertrekken zondagmorgen vanuit Terlanen naar Rome.

Het was altijd een droom om de voordeur dicht te trekken en al wandelend een grote tocht te maken. Pelgrimeren kan in principe naar ieder doel, denk maar aan Santiago de Compostela, Jeruzalem, of dichterbij Lourdes en Fatima. Maar pelgrimeren hoort wel bij het christelijk geloof, zoals gebeden erbij horen. Wij hebben gekozen voor een pelgrimstocht naar Rome.

We vertrekken van hieruit naar Namen en daar sluiten we aan op de via Monastica die via Reims naar Vezelay gaat. In Reims gaan we verder op de via Francigena, een oude weg die Canterbury met Rome verbindt. Deze route is beschreven door een Engelse aartsbisschop Siegeric in het jaar 990. De uiteindelijke aankomst is het Vaticaan. Deze route is in 2004 door de raad van Europa uitgeroepen tot een Belangrijke Culturele route. Hij gaat via Besançon naar het meer van Genève en trekt over de grote Sint Bernhard pas naar het Aostadal en verder via Lucca en Siena naar Rome.

We hebben een planning, maar iedereen die planningen maakt kent hun relativiteit. Al wat we nodig hebben gaat in onze rugzak, zelfs de luxe van een papieren reisgids (al hebben we een back-up op smartphone). Samen hebben we 17 kg bagage (zonder eten en drinken), eerlijk verdeeld volgens wiskundige formules.

We willen in de eerste plaats genieten van mekaar, van wat we tegenkomen, van wie we ontmoeten, van de landschappen en steden. We willen stappen door de geschiedenis, spiritualiteit beleven in de kloosters en kerken die we tegenkomen.

Wandelen in deze eeuw is natuurlijk helemaal anders dan in de tijd van Siegeric. Er is de mythe of droom van “always connected”. Vrienden vragen om op de hoogte te blijven van wel en wee. Vandaar dat we gezwicht zijn voor het maken van deze blog. We kunnen niet beloven er iedere dag iets op te schrijven, maar zeker soms wel.

Het ga jullie goed

Myriam en Guido