15 september naar Pietralunga

Gisterenavond als een blok in slaap gevallen en als een roos geslapen zijn de clichés die we kunnen gebruiken. Het was er muisstil en pikdonker in de bergen, heel rustgevend en we waren bekaf.

We werden na het ontbijt terug naar ons eindpunt van gisteren gebracht. De tocht was gans verschillend met het stijle klimmen en dalen van gisteren, het was eerder wandelen over witte grindstraten meelopend met het profiel van de heuvels. Het landschap bleef adembenemend, niet te vatten in een foto, een eindeloze opeenvolging van beboste heuvels van 500 tot 800 meter hoogte. Het is zondag en er was wat meer verkeer, nu ja, af en toe een wagen, wat jagers, een paar motards.

Op het pad zie je constant vlinders die in paren op het pad voor je uit vliegen, soms een buizerd hoog boven. We kwamen terug onze eenzame koe tegen , maar nu was het pad breed genoeg om mekaar zonder ongelukken te kruisen. Af en toe kwamen we een boerderij tegen, de ene in ruïne, een paar bewoond. De Umbrische boerderijen hebben meestal onderaan de stal en boven het woonhuis. Uit een van de boerderijen kwamen 2 honden op ons af. Met de angst nog in het hoofd van de hondenbeet verleden jaar in zuid Italië was ik al blij dat de eigenaar ze tot de orde riep en een praatje kwam maken. Je ziet hier wel geen loslopende wilde honden zoals in het zuiden ( ook de vuilnis langs de straten niet).

Het is hier de streek van de truffels die met honden gezocht worden. Pietralunga is daar een centrum van. De oude stad heeft het typisch profiel van een ommuurd dorp met nauwe straatjes. Het is gebouwd rond de ruïne van een lombardische vesting.

Ons hotel ligt in het centrum van de oude stad. In het restaurant kwamen we wat pelgrims tegen die we laatst gezien hadden een la Verna, een jonge, uitgelaten bende. Zij volgen een andere route gebaseerd op een Duitse gids, maar in de belangrijke steden komen we mekaar terug tegen.

Geschreven door MGtevoetnaarRome