13 september naar Lama

Hoe het kan veranderen, toen we opstonden om 7uur goot het pijpenstelen en de buienradar vertoonde weinig beterschap voor de rest van de dag. Maar toen we gingen ontbijten stopte de regen en bleef de ganse dag weg, de zon kwam er zelfs door ( dank u Sint Franciscus). De lieve gastvrouw had voor een uitgebreid ontbijt gezorgd en zelfs wat kleine pizza’s voor de middag klaar gemaakt. Na nog wat kletsen over verleden en toekomst namen we afscheid, ze sprak voortreffelijk Engels, ze heeft 6 jaar in Londen gewoond.

De tocht vandaag was een beklimming naar de abdij van Montecasale. Het is een klooster uit de twaalfde eeuw dat gebouwd werd op de restanten van een oud kasteel door de monniken van Camaldoli en aan de monniken van Franciscus overgelaten. Sint Franciscus kwam er regelmatig en er staat een standbeeld van hem. Het is ook de plaats waar hij de drie rovers bekeerde, hun schedels liggen er nog ergens. Het is een heel rustgevende plaats , hoog in de bergen, heel eenvoudig met een klein kerkje, mooie oude gebouwen, niets met pracht en praal. Er is zelfs een klein winkeltje waar je wat kan kopen en het geld in een mandje achterlaten, wij kochten wat armbandjes. Er wonen nu Kartuizer monniken, die graag uitleg geven en mensen rondleiden. De weg ernaartoe was aardig klimmen.

Wat verder staken we de grens tussen Toscane en Umbrië over en aten we de pizza’s. Er stond wel een strakke, koude wind, het werd niet warmer dan 13 graden.

De rest van de wandeling was afdalen naar de vallei. Beneden kwamen we voorbij een kantonniers woning met een opschrift dat Garibaldi er in 1849 langs gekomen was. Kantonniers kennen we ook uit een ver verleden, al heb ik nooit geweten wat hun functie juist was, alleen het feit dat mijn moeder er ruzie mee had.

We overnachten in een agriturismo, dat zijn B&B voorzieningen op het platteland, iets duurder en meestal met zwembad ( waar we nu weinig aan hebben). Het is een mooie, gerestaureerde hoeve met veel antieke meubelen. Eten deden we in een restaurant verder op in het midden van niets. We waren de eersten, maar een uur later zat het vol. Myriam at een vegetarische antipasta, ik een grote hamburger en met wijn en water erbij was het 40€, limoncello van het huis.

De terugweg was iets bangelijker, langs een donkere weg met wel wat verkeer, maar nu zitten we veilig in onze mooie ruime kamer.

Geschreven door MGtevoetnaarRome