9 september naar Badia Prataglia

Het was een lekker etentje gisteren in ons café, Myriam at een vegetarisch menu, ik één op basis van zwammen. Daarbij wat wijn, een dessertje en onze balans was terug in orde. Het was een oude herberg met vloeren uit brede planken, met overal kamertjes, gezellig dus. Tijdens de nacht was er een hevig onweer over de streek met heel veel regen.

We stonden wat later op aangezien we maar 10 km ver moesten ( wel over 1200 meter, maar we vertrokken van 850 meter hoogte). Het was weer stappen door het oerbos met hoge hellingen en heel diepe dalen Overal lagen er omgevallen bomen die alleen op de paden soms geruimd worden ( waarschijnlijk door trollen en kobolden). We vertrokken samen met een Australisch koppel, bij een omgevallen boom konden we onmogelijk door, en moesten terug om een alternatieve weg te nemen. We zagen hen terug bij een mooie schuilhut boven op de pas. Voor de rest was het heel rustgevend wandelen met alleen soms het geluid van een beek, het zoemen van lastige dazen, soms was het wandelen door een veld van varens.

We waren nogal vroeg in Badia en bezochten het kerkje uit de tiende eeuw, het maakt deel uit van een Benediktijner klooster, maar dat werd opgedoekt in de veertiende eeuw door een onenigheid tussen kloosters en er wou geen pater meer naartoe. De bisschop besliste dan dat er een pater de diensten moesten verzorgen wat tot in 1810 gebeurde. Daarna ging het over naar het bisdom.

We hadden gereserveerd in het eerste hotel van de lijst, maar het zag er vanbuiten al gedateerd uit, binnen nog meer, in de receptie was er alleen een klein kind, wat verder vonden we de tweehonderd jaar oude eigenaar die ons met een achterachterkleinkind op pad stuurde naar ergens een kamer, een douche was er niet, in een andere kamer was er in de toiletruimte dan wel een douchekraan maar geen gordijn. Myriam had intussen via booking gezocht naar een andere kamer en wij weg. Het is een supermoderne B&B met regendouche, een balkon, ontbijt en de eigenares doet voor pelgrims gratis de was, van luxe gesproken.

Ik had gezien dat er verschillende bars en restaurants waren, maar allemaal op verlof of gesloten. Maar in Italië lost alles zich op, in een bar maakte iemand wat sandwiches, een paar glazen wijn erbij en het is opgelost voor geen geld. Het verwondert me nog altijd dat er een groepje oude mannen of vrouwen in een bar komt zitten en kletsen of kaarten zonder iets te drinken.

Het is een heldere avond met, vanuit ons bed, een mooi zicht op de bergen. Morgen doen we de koninginnen étappe, met 3 beklimmingen met als eindpunt het klooster van La Verna hoog in de bergen, het klooster waar Franciscus de stigmata zou gekregen hebben. Daar gaan we overnachten.

Geschreven door MGtevoetnaarRome