Het was niet zoals verwacht, een mooie afdaling naar Stia. We zaten in de bossen en het was eerder afdalen naar de onderwereld om daarna een stuk terug uit de hel te klimmen. Er werden mooie vergezichten aangekondigd, maar het was een somber en vochtig stijgen en dalen en waar muggen en dazen ,rondzoemden op zoek naar slachtoffers!!
Er waren ook geen lieflijke dorpjes met hun geroemde bars waar we zo naar uitkijken.

We kwamen wel wat medestappers tegen, een stugge grote wandelaar die we gisteren het verkeerde pad zagen inslagen, een koppel met een ezel, Mimosa ( ze heten niet allemaal Modestine zoals bij RL Stevenson) en een Duitse stapper.
Toen we eindelijk uit het bos geraakten vonden we een ideale picknickplaats waar iemand zat. Het was de Duitse pelgrim die op sabbatical is en in een tent op de pas overnacht. We bleven wat praten tot hij besloot te vertrekken zodat we konden lunchen.
Maar Stia is een prachtig dorp. De kerk is binnenin somber, zonder ramen, maar toch heel mooi in zijn soberheid, met achteraan een grote pancarte die oproept voor vrede.
Er is morgen een trail en alle restaurants zijn volzet (je zou verwachten dat wie meedoet aan een trail havermelk drinkt en wat meergranen koekjes eet, maar niet dus). De vrolijke hotel receptioniste belde wat rond voor een pizzeria en ging mee tot aan een winkel. De pizzeria was Pakistaans, maar de hamburger en bruschetta waren lekker samen met de witte wijn. Daarna zijn we nog koffie en limoncello gaan drinken bij onze receptioniste.

Morgen terug naar de bossen, bergen en valleien en hopelijk blijft de regen uit.

Geschreven door MGtevoetnaarRome