Vanuit Pontarlier naar Jougne liepen we meestal over een oude ongebruikte spoorlijn, we waren het geploeter in bossen beu. Bizar was dat er na een aantal km terug sporen liepen met daarop een oude trein, wat verder zag de ballast er nog recent uit. Maar we liepen rustig verder, soms over de dwarsliggers lopend, dat liep beter. Het was schrikken toen er uit de bocht een oude diesellocomotief luid toeterend afkwam met daarachter een aantal wagons met daarop “Oriënt express” en een hoop joelende passagiers. We gingen voorzichtig verder en wat later kwamen we aan bij een klein rangeerstation (waar Johan jaloers op zou zijn) waar een stoomlokomotief stond te rangeren. We maakten een praatje met de machinist, de spoorlijn werd uitgebaat door een groep vrijwilligers. Verder waren huizen, ik verwachtte kabouter Plop te zien verschijnen, maar het was een echt dorp met bar en supermarkt. Jougne is een bergdorp met skipistes, niet zo hoog gelegen, maar ze beweren dat ze elke winter sneeuw hebben. De vele bossen en stapels bomen en brandhout zijn onvoorstelbaar!

Dan naar Orbe over de grens langs de Gorges van de Orbe, iets minder spectaculair dan de vorige, maar mooi. De weg liep over een oude Romeinse weg. Vanaf de Zwitserse grens werd het heel toeristisch in de positieve zin met veel duidende panelen. Als je ziet hoe de Romeinen hun wegen aanlegden is dat heel vergelijkbaar met hoe wij een terras of pad aanleggen. We waren wat vrekkig in het zoeken naar een overnachting en vonden een slaapplaats in de kelder van de pastorie. Het viel nog mee, er was een klein keukentje. We zijn naar de mis geweest die in een gemengd Italiaans-Frans was. Er was weinig volk en de mis was heel traditioneel. De meerderheid is hier eerder calvinist. Hotels en B&B zijn een stuk duurder, alles eigenlijk, het zal wel 20-30% zijn, maar dat went.

De dag erna hadden we een lange tocht naar Lausanne. Het is niet zozeer het wandelen dat lastig is, maar je hebt geen tijd om wat af te wijken of een praatje te maken. En dat willen we juist doen : de tijd nemen om rustig rond te kijken, te genieten van het landschap, iets drinken op een terras als we iets vinden, wat praten met wie we tegenkomen. Zo was er onderweg een dorp in feest ( feest van de bij, 3 dagen lang), het was juist tijd voor het aperitief, maar we hadden geen tijd. Wat verder stonden we aan een kruispunt met elkaar te overleggen ( de weg aan het zoeken), toen er op het kruispunt een wagen stopte en een vrouw uitstapte om mee te overleggen. Op het kruispunt was er een getoeter van mensen die doorwilden, zij met mij terwijl Myriam probeerde het verkeer te regelen. Als je denkt dat je bijna in Lausanne bent begint het werk pas, het is een stad met kloven waar je doorheen moet, met eindeloze parken op de rand. De kathedraal is fantastisch, ze is gotisch en ingewijd door een paus Gregorius, maat later een gereformeerde kerk geworden die wel probeert de oecumenische gedachte een plaats te geven. Er staat ook een orgel met 7000 pijpen en 5 klavieren, ik had het graag gehoord.

De weg naar Vevey is een droom. Het is een pad langs het Leman meer maar voor het grootste deel hoog tussen de wijngaarden langs schilderachtige dorpjes. Iedere mogelijke plaats op deze zuiderhelling is volgeplant, zelfs wat meters tussen een weg en een spoorlijn. Het is daarbij een heel steile helling waarbij je afvraagt hoe ze het bewerken. Soms zie je een soort van funiculaire die over de wijnranken rijdt. Het is het wijngebied van de Lavaux. Het was daarbij prachtig weer. We zitten nu in een backpackershotel met uitzicht over het meer.

Morgen verder, groetjes en tot horens
Guido en Myriam