Het is raar om zo met je fiets en tent afscheid te nemen van Eline en Antonie. Ik heb nog geen idee hoe lang ik er over doe en wat ik allemaal tegen kom. Ik was al een keer van de camping naar Martigues gefietst. Toen was er een lang erg grof grind pad wat ook wel stijl naar beneden ging. Nu een andere weg genomen die ook heel mooi en afwisselend was en waar ik weinig verkeer of fietsers tegen kwam, Fos sur Mer ligt op een heuvel en ziet er mooi uit. Ik kwam via de navigatie daar in een natuurgebied waar ik niet in mocht. De natuurbeschermer hield me tegen en wilde me de grote weg opsturen. Na een praatje liet hij me gelukkig toch door. Er was een mooi meer net vogels. Daarna kwam een stuk door een industrie gebied . Waar de weg over een grindpad ging langs een spoorlijn die niet meer gebruikt werd. Ik kwam daar niemand tegen. De navigatie wilde me nu weer de grote weg op sturen. Hier zag ik de eerste fietser dat doen even later toen hij was terug gegaan omdat hij het te gevaarlijk vond, kwam ik hem tegen. Het was een Zwitser die uit Arles kwam en naar de kust ging.Het was prettig even te kletsen en te merken dat ik niet de enige was die moeite heeft met de keuzes van de navigatie en de grove grind paden. We wezen elkaar de weg en gingen verder.Van de Camarque had ik meer . Er was een fietspad van 20 km lang die kaarsrecht er doorheen liep. Ik ben op dat stuk maar 6 fietsers tegen gekomen . Gelukkig had ik meewind Bij de camping stond een Ierse jongen met een lekke band die richting Italië ging, ik heb mijn tent opgezet en daarna met de fiets naar het centrum gefietst en daar rond gekeken en op een terrasje een Hoegaarden gedronken. Ik kwam in het donker op de camping en toen dit verslag gemaakt. Het was een zeer geslaagde eerste dag met veel afwisselingen.

Geschreven door Marlien.op.expeditie