Dag 8 – Chilly Billy & The Blues

De bedden van de Shack Up Inn zijn in elk geval goed, want we hadden allemaal goed geslapen vanmorgen. Er was geen ontbijt aanwezig, dus back into town. We kozen voor ‘Our Grandma’s House of Pancakes’, waar Ron een ontbijt met eieren, bacon en pancakes bestelde. Kitty en ik namen een wafel. Een man sprak ons aan en vroeg o.a. waar we vandaan kwamen. Het was Bubba O’Keefe, executive director of Visit Clarksdale, zeg maar de plaatselijke VVV. Hij kent de mensen van Little America (ons reisbureau) persoonlijk. Bij hem aan tafel zat een journaliste van een krant in Iowa. Ze vroeg of ze ons verhaal in haar artikel mocht gebruiken. Dat mag uiteraard; we krijgen een kopie in de mail zodra het geplaatst is. Leuk! Bubba stuurde ons naar zijn Visitor Center voor een gift bag en een foto. Dat hebben we gedaan. We kregen elk een tasje met kaarten, stickers, een button en een magneet. Een medewerkster maakte een foto, die we gemaild kregen. Wat een gastvrijheid, bijzonder.

Terug bij de Shack Up Inn werden we opgehaald door Chilly Billy van Delta Bohemian Tours voor een Private Regional Identity Jeep Tour door Clarksdale en omgeving. Hij is er geboren en getogen, kent iedereen waaronder vele beroemdheden en weet heel veel van de geschiedenis en de inwoners van deze geboorteplaats van de blues. Terwijl hij ons rondreed, vertelde hij interessante informatie en leuke anekdotes. Zo vertelde hij dat de Shack Up Inn oorspronkelijk deel van een katoenplantage was. De shacks zijn de originele woonverblijven van toen. Het wordt zo authentiek mogelijk gehouden. We zagen de verschillende wijken van Clarksdale, de clubs, en nog veel meer. Op de geboorteplek van Muddy Waters heb ik tussen de pecan trees gestaan. We reden over de dijken, die tegenwoordig gelukkig het stadje beschermen tegen het hoge water. Vroeger overstroomde het helaas regelmatig. De natuur is prachtig. Het centrum ziet er oud en versleten uit van buiten, maar achter die façade schuilt een bruisend clubleven met elke avond live muziek. Er wonen veel arme mensen, maar de ‘blues legacy’ is onbetaalbaar. Echt een aanrader, deze tour! Na afloop maakte Billy nog een foto van ons bij zijn jeep.

Toen was het alweer tijd om in de auto te stappen. Deze keer niet zo’n heel lang eind, op naar Memphis Tennessee. Het was ongeveer anderhalf uur rijden. Door roadworks reden we verkeerd, maar daardoor kon Kitty wel weer een extra staat (Arkansas) afkruisen op haar checklist (ze wil alle staten aandoen). TomTom bracht ons naar een andere weg, maar daar stonden we bij een spoorovergang met zo’n ellenlange trein die volkomen stilstond. Dus omgekeerd, Google Maps erbij en toen reden we zo naar onze bestemming.
Hotel Napoleon ligt op de hoek Madison Ave / North B.B. King Blvd midden in Downtown Memphis. We hebben heerlijke kamers, wel een overgang na de armoedige shack, haha. We waren alle drie best wel moe, dus besloten we lekker in het hotel te blijven voor vandaag. Eerst even een middagtukkie en daarna zijn we naar The Archives Bar & Bistro in het hotel gelopen. Heerlijk gegeten, écht erg lekker! De serveerster hoorde ons overleggen over een dessert en vroeg hoe we het noemden en in welke taal. Ze doelde op het woord ‘toetje’: ze moest erom lachen en herhaalde het een paar keer. Verder vanavond lekker helemaal niets, ook wel even fijn.

Morgen gaan we ontbijten in het Arcade Restaurant, waar Elvis een eigen tafel had.

Geschreven door Marian-kittys.reisverhalen