Dag 4 – Busje komt zooo…

Vroeg opgestaan vandaag, want we zouden om 8.15 u opgehaald worden voor de Oak Alley Tour. Voor ontbijt hoefden we alleen de straat over te steken, naar Croissant d’Or. Ron en Kitty namen croissants, ik lekker vers fruit. Toen we op het busje stonden te wachten, sprak een local ons aan wat we zo vroeg uit bed deden op vakantie. Het werd een interessant gesprek over New Orleans voor en na Katrina, totdat er werd getoeterd. Time to go! Het was een comfortabele bus met goede airco, maar helaas moesten we later overstappen op de Tourbus met smallere stoelen en een lekkende airco boven Rons hoofd. Onderweg was er weer genoeg te zien.

Bij aankomst op de Oak Alley Plantation was het erg warm, benauwd en vochtig. Gelukkig was er veel schaduw en een briesje. We kregen eerst een rondleiding door het Main House, waar we hoorden over de geschiedenis en de bewoners. Binnen mochten we geen foto’s maken, maar het was apart om te zien. Bijvoorbeeld een prachtig gesneden rozenhouten wieg in een van de slaapkamers en de kamer met allerlei historische attributen. Het deed sterk denken aan de serie North and South: romantisch, nostalgisch en… wreed. Ik merkte dat ik toch best veel moeite heb met het slavernijverleden. Het voelt zo dubbel. Mensen zijn geen handelswaar. Na afloop kwam ik erachter, dat ik mijn zonnebril was verloren. Ojee, die had ik juist nodig voor de swamp-tour vanmiddag. Oeps, balen.
Het huis was mooi, maar ik viel in katzwijm bij de prachtige, majestueuze bomen. Wow…. Geweldige exemplaren met dikke stam en grillige vormen. Ik ben een poosje met mijn ogen dicht tegen een van de reuzen gaan zitten. Het duurde even, maar ik kreeg contact. Voor wie hier niet in gelooft: scroll gerust een stukje verder. Voor mij is dit heel gewoon. Ik voelde oude wijsheid, berusting en rust. Via de boom kwam ik in contact met de genii loci, the spirits of the place. De landgeesten voelden oer, hun energie was heftig en ambivalent. Helaas wordt er nog weinig contact met hen gemaakt, dus wilden ze graag uitwisseling. Ik voelde zowel de pijn en verdriet van de slavernij als de muziek en het dagelijks leven van de slaven (tot slaaf gemaakten zegt men tegenwoordig). De familie was niet slecht voor hen, maar toch: ze waren eigenaar van mensen… Het is goed dat dit verhaal nog steeds verteld wordt; dat is belangrijk en nodig. We hebben de slavenverblijven bekeken. We liepen terug naar de ingang, toen Ron ineens iets zag weerkaatsen. Mijn zonnebril lag in een perkje waar ik foto’s had gemaakt! What are the odds? Thank you, spirits of the land; I’ll tell your story.
Kitty kocht een magneet in de giftshop, we aten nog een ijsje en toen was het tijd voor de bus. De chauffeur, een grappige dame, legde uit dat de wegen aan deze kant van de Mississippi wat minder zijn en waarschuwde voor een ‘bumpy ride’. Nou, daar was geen woord van gelogen! Ik was bekaf van de warmte en ben toch in slaap gevallen.

Na ongeveer een uur kwamen we bij de Louisiana Swamp Tour aan. We zaten met 6 personen in een 9-persoons air-boat, lekker de ruimte. Onze kapitein was Trey, een spontane en gezellige gids, geboren en getogen in de Mississippi delta. Het was een ongelooflijk geweldige ervaring, eigenlijk is het niet te beschrijven. De air-boat gaat echt superhard, heerlijk uitwaaien en we keken onze ogen uit. We hebben heel veel alligators gezien en ander wildlife. Ook de flora is prachtig met alle tinten groen en veel Spanish moss dat over het water hangt. Af en toe stopte Trey om iets te laten zien of te vertellen. Op een rustige plek stopten we helemaal. Trey vertelde over de alligators en zijn band met hen. Hij pakte een kleine alligator die hij Gatorade noemde. Hij vroeg of ik ‘m vast wilde houden. Duh, natuurlijk! Kitty heeft ‘m ook in haar handen gehad. Daarna deden we nog een ronde op volle snelheid. Wat is het daar groot én groots. Echt iets om nooit te vergeten, wat was dit een geweldige beleving!

Terug in New Orleans werd iedereen afgezet bij hun hotels en zo kregen we gratis een sightseeing tour door de stad. Super! Wij werden iets buiten The French Quarter afgezet vanwege de Easter Parade. We vielen met onze neuzen in de boter. Een bonte stoet van fantastisch kleurrijk uitgedoste mensen trok aan ons voorbij. Carnaval meets Pride meets Easter, awesome! Mooi om te zien dat de LHBTIQ+-gemeenschap hier gewoon zichzelf kan zijn; dat is helaas niet overal zo. We zijn opnieuw in Decatur Street neergestreken om te eten en nog even na te genieten, want er kwam nog steeds van alles voorbij. Nu moe maar zeer voldaan op de hotelkamer.

Geschreven door Marian-kittys.reisverhalen