Vandaag is het de laatste dag op Java. De voetsporen van mijn vader hebben we gevolgd en veel hebben we
gevonden. Ik ben blij dtt ik dat heb mogen zien. Vandaag moesten er vroeg uit, de wekker ging om 02.30 want de jeep naar het punt van de zonsopkomst komt om 03.00 uur. Marcel voelt zich niet lekker. Hij is gisteren rillend onder de dekens gegaan maar hij gaat vandaag wel mee. We rijden met de jeep naar boven. Op de berg is het een gekkenhuis. Iedereen wil naar boven en de motoren houden de boel op. Uiteindelijk komen we boven en nemen plaats in een warung. Het duur nog wel 1,5 uur voordat de zon op komt. We hebben jassen aan en wintermutsen op. Het is daar best koud. Helaas zijn er zoveel mensen dat je bijna niets ziet. Toch hebben we nog wat mooie foto's kunnen maken. De zon komt op achter de bergen en de Bromo vulkaan. Beneden is het mistig en dat geeft een mooi gezicht. Na de zonsopkomst gezien te hebben gaan we naar de zandvlakte voor de Bromo vulkaan. We nemen paarden om de tocht naar boven te maken. Als we daar aankomen moeten we nog een stukje klimmen. Dan blijkt dat we geen 18 meer zijn en de conditie ook niet overhoudt. We zitten bovendien op een behoorlijke hoogte. Het laatste stuk naar de
kraterrand moet je met de trap doen. 240 treden. Marcel gaat hijgend naar boven en we voelen allebei de benen en spieren. Dat wordt spierpijn morgen. De vulkaan is actief en maakt een grommend en sissend geluid. We blijven even kijken en gaan weer naar beneden. Tegen 8 uur zijn we weer terug in het hotel. Na een ontbijtje te hebben gedaan rijden we naar de laatste plaats op Java, Kalibaru. We proberen wat te slapen in de auto want het was vroeg vanmorgen. Het lukt Marcel beter dan mij. In de loop van de middag komen we aan bij het hotel. Het lijkt wel op een hotel wat we op Sri Lanka hebben gehad. Cottages en de douche is een open lucht douche. We installeren ons en gaan dan op weg naar een plantage. De eigenaresse is Madam Harni. Ergens in haar familie zit wat Nederlands. Ze spreekt het ook redelijk. De plantage heet Krikilan. Buiten de plantage heeft ze ook een stichting die kansarme kinderen een bed en opleiding geeft. De meeste wonen bij haar en maken deel uit van de rondleiding. Er wordt gedanst door de kinderen en ze maken mooie dingen van de bladeren van de rietsuiker. We worden rondgeleid door de madam zelf ondersteund door de kinderen. Er staat veel. Koffiebonen, cacaobonen, veel soorten specerijen, rijst en rubberbomen. Overal krijgen we uitleg bij. Een mooie ervaring rijker. Morgen gaan we naar Bali. Ongeveer 10 uur onderweg waarvan 3 uur met de boot. We gaan dus weer vroeg weg.

Geschreven door Marcelenramonas.avonturen