We worden om half negen beneden verwacht dus het is er weer op tijd uit. Voor die tijd nog even een douche en een ontbijtje en even half negen is iedereen beneden. In ganzenpas achter de gids aan op weg naar het mausoleum van Ho Chi Ming. Onderweg wordt het ineens warmer en trekken we de jassen uit. De vietnamezen vinden het nog steeds koud en blijven stug met jassen en mutsen rondlopen. Bij het plein voor het mausoleum aangekomen zien we hier ook een groot terrein met een groot betonnen gebouw waar het lichaam moet liggen. Dit geheel tegen zijn eigen wil in, hij wilde gecremeerd worden en in het noorden, midden en zuiden Vietnam uitgestrooid worden. De partij heeft besloten hem te balsemen en ten toon te stellen. Het is zondag en er zijn veel groepen schoolkinderen die op de vrije dag een excursie krijgen. Het is hier bijna een verplichting om minstens 1 maal naar het mausoleum te komen. De wachtrijen zijn groot en het duurt zeker 4 uur voor je binnen bent. Voor ons is dat veel te lang en we lopen dan ook verder. We gaan naar de tuin achter het mausoleum waar Ho Chi Ming eerder woonde. In eenvoudige gebouwen met een tafel en een bed. Ook hier is het enorm druk en Sander, de reisleider geeft aan dat we aan het einde worden opgewacht. En dat is maar goed ook want waar de groep op een of andere manier ergens recht door loopt komen wij in een rij terecht om nog een gebouw te bekijken. We lopen maar mee en kijken ook hier even binnen. Aan het eind van de rondgang bij een grote vijver vinden we de groep weer. We lopen door naar een restaurant waar we de lunch kunnen nuttigen. Na geruime tijd het te hebben aangezien besluiten we om hier niet te wachten op de lunch en vertrekken. De rest blijft wel zitten. Wij gaan op weg naar het hoa lo prison. De gevangenis die de amerikanen aanduidden als het Hanoi Hilton hotel. De gevangenis is eind 1800 gebouwd en de Fransen hielden hier vietnamezen gevangen maar ook de vietnamezen hielden hier met name politieke gevangen vast. In de Vietnam oorlog, wat ze hier de Amerikaanse oorlog noemen, werden gevangen genomen vliegers hier gevangen gehouden in redelijk goede omstandigheden. Dit was vooral voor de buitenwereld want de meeste gevangen genomen soldaten zaten onder zeer slechte omstandigheden. Na het bezoek gaan we op zoek naar de St Joseph Church. Een katholieke kerk in het overwegend boedhistische Vietnam. We kopen onderweg nog een broodje en een koek want ook de inwendige mens moet verzorgt worden. Binnen in de kerk zien we groepen met kinderen, sommige onder leiding van een non, liederen zingen en iets van huiswerk maken. Na het bezoek gaan we op weg naar het Hoan Kiem meer waar we nog wat willen rondkijken. Letterlijk vertaald betekent Meer van Hoan Kiem 'Meer van het teruggekeerde zwaard'. Deze naam is ontstaan aan de hand van een oude legende. Volgens deze legende gaf de Vietnamese keizer Le Loi het zwaard waarmee hij de Chinezen had verdreven terug aan een magische schildpad bij dit meer. In het midden van het meer ligt het eiland Jade, waarop de prachtige Ngoc Son-tempel staat, ook wel tempel van de jaden berg genoemd. Via de Huc-brug, ook wel brug van de rijzende zon genoemd, kun je bij de tempel komen. Als je op de brug even naar beneden kijkt in het water, heb je kans om een van de grote weekschildpadden te zien die in het meer leven. Nadat we eiland hebben bezocht nemen we nog wat te drinken, een cocktail I love you voor Ramona en ik neem een karamel frappuccino. We lopen verder langs de vele activiteiten op straat. Een groep speelt muziek, verder zien we touwtrekken, touw springen met een groep en verder veel dingen voor kinderen. Het is opvallend dat ze hier veel buiten doen. Ouders met kinderen die rondlopen en samen dingen doen. Ook hier is het leven veel meer op straat. Ondertussen is het half zes geworden en wordt het tijd wat te eten. Bij gebrek aan een Mac wordt het de Burger King. Het haalt het niet bij de Mac natuurlijk. We pinnen nog wat geld en gaan dan op weg naar het hotel en lopen langs de avondmarkt. Dan zien we een hotel, het Moonview hotel, met op de bovenste etage nog een cafe. We gaan naar binnen en drinken hier een cocktail en een Vietnamese koffie. Het uitzicht valt wat tegen en gaan dan ook door naar ons hotel. Het is inmiddels bijna acht uur. Morgen moeten we om 8 uur klaar staan. Dan gaan we op weg naar de Halong baai voor een rondje met de boot waarop we ook op blijven slapen. Er zal vast geen wifi aan boord zijn, dus morgen geen verslag.