We zijn al weer een week onderweg. De tijd gaat hard en we gaan de 2e week in. Vanmorgen zijn we al vroeg wakker geworden. We willen om 08 uur vertrekken en de wekker was gezet op 06.15. Dat was niet nodig want we waren voor de wekker al wakker. Even eerst een bak koffie, douchen en dan ontbijten. Het brood laten we liggen en nemen nasi goreng en dat op de vroege ochtend maar wonderwel smaakt dat ook prima. Ze weten hier niet beter. Als we na het ontbijt in de kamer terug zijn en uit het raam kijken zie we allemaal mensen over de straat lopen, fietsen, skaten en zelfs op een kleedje zitten. Marcel gaat op pad want die wil natuurlijk weten wat er aan de hand is. Het blijkt de maandelijkse car free day te zijn.
Een aantal straten worden dan afgezet tussen 07 en 11 uur. Zo ook de straat voor het hotel. Als we om 08 uur vertekken neem de chauffeur de achteruitgang en rijden weg richting Yogyakarta. Na een paar minuten gereden te hebben komt er ineens een motoragent naast ons rijden en we moeten stoppen. Eerst dacht ik dat ik de reden was, ik had namelijk geen gordel om maar het bleek dat de chauffeur over een doorgetrokken streep was gereden. Hier betaal je de onder de tafel 50.000 roepie voor en je kunt weer doorrijden maar de chauffeur dacht in discussie te moeten gaan. Hij mocht meekomen en uiteindelijk toch 50.000 roepie betalen. We betalen deze aan hem terug. Op weg weer en onderweg stoppen we bij de
rijstvelden en lopen de velden op. Je ziet daar goed de verschillende stadia van het verbouwen van rijst, van klein plantje tot een volwassen plant. Ook zie je goed hoe het irrigatiesysteem werkt. We maken mooie foto's. Dan gaan we naar de Desa Candirejo. Als ik mijn vader vroeg waar mijn naam vandaan kwam zei hij altijd: van de Desa. Ramona van de Desa. Volgens de gids moet het Raminha van de Desa zijn. De Desa is een gebied met meerdere kleine plaatsjes waar ongeveer 4.000 mensen wonen en vaak ook werken. We krijgen een gids mee en rijden verder met paard en wagen. Onderweg zien we huizen en stoppen bij de rivier die vele meters lager ligt. Een mooie plaats om een huis neer te zetten. Ik zie ons daar al zitten.
Dan kijken we hoe men kroepoek maakt van de casave en we proeven er 1 die klaar is. Het smaakt goed. Dan rijden we verder. Na ongeveer een uur komen we terug en krijgen thee met wat loempia en gebakken banaan. Dan gaan we op weg naar de Borobodur. Voordat we daar aankomen stoppen we bij de zilversmid. Er zin hier zilvermijnen en ze maken hier de mooiste sieraden. We kopen wat en we krijgen een beetje koffie aangeboden. Dit is de Civat koffie. Een specialiteit waarbij de bonen eerst door de Civat kat wordt gegeten en vervolgens weer uitgepoept. Daarna worden de bonen gewassen en vervolgens geroosterd. Daar maakt men koffie van. Ik pas, maar Marcel drinkt het. Als ik vraag wat het verschil tussen gewone koffie is zegt hij dat niet te weten. Het is in Nederland in elk geval een duur goedje. Op weg naar de Borobodur. Een boeddistische tempel die eind 18 eeuw weer ontdekt is. Het staat op de Unesco wereldgoed lijst. Ook mijn vader heeft deze op de foto staan en is hier geweest. We lopen naar het complex en klauteren naar boven. Het valt Marcel een beetje tegen. Hij had dit groter verwacht. We lopen even rond en gaan vervolgens weer terug naar de auto. Eerst moeten we langs lange rijen kraampjes waar ze allemaal hetzelfde verkopen. Net als je denkt ik ben er komt er weer een lange rij. Mijn voeten gaan zeer doen en ik zal blij zijn als ik weer kan zitten. Als we terug zijn in de auto rijden we naar het hotel. De gids belt dat we er aan komen en we krijgen de indruk dat er iets niet helemaal goed gegaan is. Hij lost het gelukkig allemaal op. Rond 17 uur zijn we in het hotel maar we worden om18.15 weer verwacht. We verfrissen ons even en we kleden ons om.
We gaan naar een buffet gevolgd door een traditionele dans van het Ramayana Ballet in het Purawisata amphi theater. Het eten is goed en de dans is schitterend. Er zit een hele verhaal lijn in die we van tevoren in het Nederlands krijgen uitgereikt. De dansers en danseressen zijn mooi gekleed en we horen voor het eerst de originele Indonesische muziek. De dans duurt bij 1,5 uur. maar mocht van mij langer duren. Tegen 21.30 rijden we weer naar het hotel. Een lange dag achter de rug. Morgen blijven we in Yogyakarta dus we worden
pas om 09.00 verwacht. Lekker uitslapen.

Geschreven door Marcelenramonas.avonturen