Vandaag blijven we in Yogyakarta dus we hoeven niet zo vroeg weg. We doen rustig aan en gaan naar de Batik fabriek Kabul. Hier zien we hoe men batik doeken maakt die er bijna als schilderijen uit zien. We kopen er 2 waar van 1 voor boven de bank en de ander is een wat kleinere met de uitbeelding van de voorstelling die we gisteravond hebben gezien. We krijgen thee aangeboden en blijven even rustig zitten. We leggen uit waarom we hier zijn en de verkoper blijkt over redelijk wat kennis over de historie te hebben. Hij weet te vertellen hoe de politionele acties hier heten en wat er gebeurde in die dagen. Ook weet hij dat de Nederlanders pas in 1949 vertrokken en niet in 1945. De gids heeft weer een hoop geleerd. We nemen nog een kop thee en gaan op weg naar de Kraton Ngayogyakartad. Yogyakarta heeft een status aperte binnen de republiek. De sultan is gelijk ook de gouverneur en rapporteert rechtstreeks aan Jakarta. De karaton die wij
bezoeken is het Paleis van de Sultan. Een groot complex met meerdere gebouwen. In het eerste gebouw speelt de band van de sultan. We blijven even staan luisteren en daarna volgen we de gids van de kraton weer. Ze vertelt het verhaal van de verschillende sultans. Een man mag hier meerdere vrouwen hebben en de voorgangers van de huidige sultan hebben dat ook gehad. Er is er 1 bij die meer dan 70 kinderen bij verschillende vrouwen had. De huidige sultan heeft maar 1 vrouw en 4 dochters. We lopen langs de verschillende gebouwen en de gebruikelijk schilderijen en pronkkamers. Het gebouw is redelijk goed onderhouden en de sultan woont hier nog steeds. Hierna gaan we naar de fabriek van de Wayang Pupputs. We zien hoe deze poppen gemaakt worden. Ik hou er niet zo van maar in de shop hebben ze ook gewone poppen en ik koop er 2 voor thuis. Hierna gaan we naar de het volgende onderdeel van Karaton Ngayogyakarta, het waterpaleis. Dit is niet meer in gebruik. Het bestaat uit 3 baden, 1 voor de sultan, 1 voor de kinderen en 1 voor de vrouwen van de sultan. Tussen het bad van de sultan en het vrouwenbad staat een gebouw waaruit de sultan de vrouwen kon gadeslaan en een keuze kon maken met welke vrouw hij de nacht door wilde brengen. We verlaten het waterpaleis en gaan naar de verborgen moskee. We kopen nog even wat fris en de verkoopster heeft een Civat kat (die van de koffie). Het dier lijkt niet op een echte kat. Na wat
rondgekeken te hebben komen we aan bij de verborgen moskee. Deze heeft een verborgen ingang. Je kunt er omheen lopen maar je zult geen deuren zien. Je moet wat verder lopen en dan kom je bij een gebouw waar je met een trap naar beneden gaat en vervolgens via een tunnel in de moskee komt. De moskee is niet meer in gebruik. Op dat moment zijn ze foto's van een aanstaand bruidspaar aan het maken. Marcel neemt er ook een paar. Hierna gaan we op weg naar de volgende Batik fabriek. We krijgen wederom een rondleiding van een dame. We zien ook hier hoe ze de doeken maken en belanden uiteindelijk in de shop waar ik een rok koop. Ze hebben veel hangen voor zowel dames als heren. Marcel hoeft niets. Hij draagt het toch niet thuis. Op mijn verzoek gaan we naar de Vogeltjesmarkt. Ze verkopen hier niet alleen vogels maar ook vissen, honden, katten, konijnen, slangen, uilen en nog meer. De gids vindt slangen maar niets en loopt gauw door. Om 16 uur zijn we weer terug in het hotel. We blijven daar even om daarna naar de Malioboro te gaan. Volgens de gids is dit de Champs Elysee van Indonesië en dat moeten we bezoeken wat we dan ook doen. We gaan te voet en lopen eerst langs de kramen met sieraden. Ringen met goedkope stenen. De chauffeur heeft zijn vingers er vol mee. Daarna lopen we langs de eetkramen langs de straat en steken de spoorweg over. We zijn er. Het lijkt in de verste verte niet op de Champs Elysee maar eerder op de Albert Cuyp markt in Amsterdam. Allemaal kramen met dezelfde goederen. We lopen wat winkels in maar kunnen niets leuks vinden. Wel zien we een grote mall met een McDonald's en daar eten we dan ook wat. In de mall zitten de wat betere zaken maar ook daar vind ik niets van mijn gading. Ik moet toch wat kopen hier. We besluiten om terug te gaan naar het hotel. Toch weet ik nog wat te kopen. Een mooie grote tas waar ik al mijn inkopen in kan doen en dat voor 2,50 euro. Ik ga met een tevreden gevoel naar het hotel. Morgen gaan we op weg naar Solo. Maar 2 uurtjes rijden dus we hebben om 10 uur afgesproken.

Geschreven door Marcelenramonas.avonturen