Vandaag er vroeg uit want we hebben om 07 uur al afgesproken. Dus de wekker gezet op 05.30 zodat we rustig kunnen douchen, aankleden en ontbijten. Tegen 07 uur gaan we naar de balie en rekenen af en wisselen nog wat groot geld voor
wat kleiner geld. Dan komt de gids Asep al binnen en snel zijn we weer op de weg. Het is een lange rit naar Semarang over een niet altijd even goede weg. We genieten van het uitzicht en dommelen soms even wat weg. We zien de theeplantages onderweg en overal weer kraampjes met vooral eten. Iedereen probeert wat te verkopen. We stoppen een paar keer onderweg om even de benen te strekken en de noodzakelijke nicotine tot mij te nemen. Na een lange rit bereiken we Semarang. De vijfde stad van Indonesië in grootte en een moderne stad. We gaan op zoek naar de gebouwen , aan het voormalige Wilhelminapark, die m'n vader ook heeft gezien en die we terug zien in de fotoboeken.
Al snel vinden we de eerste gebouwen en maken vele foto's van de Tijgerclub, het NSI gebouw (Lawang Sewu tegenwoordig geheten) dit is het voormalige administratiekantoor van de Nederlands Indische Spoorwegmaatschappij en de kerk die volgens de ansichtkaart de Holisari kerk heet (nu een katholieke (muziek)school, naar we nu uitvinden. Het is even zoeken naar deze kerk want de kleine bomen zijn groot geworden en de kerk is daar achter verscholen gegaan. Ook het kanaal er voor zie je niet meer terug door de bebouwing er voor. We maken dezelfde foto als de ansichtkaart maar je ziet niets meer terug. Toch raar om daar te lopen waar m'n vader ook gelopen heeft 70 jaar geleden. We rijden verder en na verloop van
tijd vinden we ook de Protestantsche Kerk, de zogeheten koepelkerk. Nu heet deze Geraja Blenduk. Tegenover deze kerk staat op de hoek het warenhuis Zikel wat nu warenhuis Marba heet. Ook daar maken we dezelfde foto. We stappen weer in de auto op zoek naar het Postkantoor wat nog steeds een postkantoor is ( Kantor Pos nu). Het loopt tegen half 4 inmiddels en krijgen wel een beetje trek. We stelen voor om door te rijden naar "Toko Oen". Dit is een toko die al in 1936 al bestond en waar de Nederlanders ook hun invloed hebben gehad. We nodigen de gids en de chauffeur ook uit om samen met ons wat te drinken en te eten. De gids verteld dat hij daar nooit komt omdat het een dure zaak voor hun is. Toch nodigen wij ze van harte uit en ze gaan mee naar binnen. De heren bestellen beide een Gado Gado met wat drinken, Marcel neemt zowel een Loempia en een kroket en ik zelf neem een sate ayam. Binnen is het wel een beetje vergane glorie en een restauratie zou niet misstaan. Op de counter staan grote potten met allerlei soorten koek maar ook een stukje appeltaart is er te krijgen. Het eten was redelijk maar het is meer de oude sfeer die het moet doen. Marcel rekent af, de kosten zijn 150.000 roepie wat omgerekend ongeveer 10 euro is. Daar hebben we met 4 personen voor gegeten en gedronken. We gaan op zoek naar een pin automaat. De gids heeft uitgerekend wat nog ongeveer kwijt zullen zijn en dat moeten we voor die tijd wel
uit die automaat zien te krijgen. Nadat dat gelukt is zijn we dikke miljonairs en in de ogen van de gids rijke mensen die op Java bij de Topklasse horen. Marcel heeft hem al eerder uitgelegd dat dat in Nederland niet zo is. Het laatste gebouw wat we zoeken is het BPM gebouw. Ineens rijden we er langs en stappen uit om ook daar weer de bekende foto's van te maken. Het is tegenwoordig het kantoor van Pertamina. Pertamina is een Indonesisch overheidsbedrijf dat 's lands olie- en gasreserven uitbaat. Het werd gesticht op 10 december 1957 en is het resultaat van een fusie van Pertamin en Permina. Daarna is het mooi geweest en gaan we naar het hotel. Morgen spreken we later af want we blijven morgen de hele dag in Semarang. Dan gaan we nog op zoek naar een aantal gebouwen en het ereveld Candi. Hoewel we al wat gegeten hebben gaan we na aankomst in het hotel toch naar de McDonalds. Het is een paar minuten lopen en ik doe Marcel er een groot plezier meer. Hij heeft dan weer een foto voor het grote McDonalds boek. Het is vandaag een rare dag geweest. Te lopen op dezelfde plaats als m'n vader en hetzelfde te zien als hij heeft gezien.
Het is jammer dat we dat niet meer kunnen vertellen en de foto's kunnen laten zien. We missen hem.

Geschreven door Marcelenramonas.avonturen