Einde tocht,

Dit was het dan, het einde van mijn fietstocht. Het voelt dubbel, ik verlang weer naar mijn vriendin, mijn kinderen, kleinkind en mijn huisje. Maar ik vind het ook jammer dat het voorbij is. Het niet weten wat de dag je gaat brengen of wat er na elke bocht komt. Wat een reis en wat een avontuur is het geweest. Vier landen en drieëntwintig provincies heb ik doorkruist. Koel, koud, warm, heet, wind en regen, ik heb die dagen allemaal meegemaakt. Steden, dorpen, bossen, korenvelden, maïsvelden, bergen en dalen, ik heb er allemaal doorheen gefietst. Er is geen moment geweest dat ik dacht, “waar ben ik mee bezig”. Elke dag, elk uur en van elke pedaalomwenteling heb ik intens genoten. Hoe zwaar het soms ook was. Dit machtig mooie avontuur had ik nooit willen missen. Vanaf de voorbereiding tot en met nu, alles is voorspoedig verlopen. De fiets en mijn lichaam hebben gedaan wat ze moesten doen en zelfs meer dan dat. Buiten wat vermoeide beenspieren, ben ik nog sterker en fitter dan voor de tocht. De fiets, mijn trouwe werkpaard heeft me overal heengebracht. Na 2500 kilometer rijdt hij nog als een zonnetje. Zelfs de banden, ik heb er niet een keer lucht bij hoeven te pompen.
Ik wil iedereen die mij hebben gevolgd en op mijn verhaaltjes hebben gereageerd heel veel bedanken. Met liefde heb ik ze geschreven. Zonder jullie zou het een saaie boel zijn geweest. Ook jullie mijn lezers, hebben er voor gezorgd dat ik iedere dag weer met een lach op mijn gezicht door kon trappen.

De tocht zou ik in de toekomst wel een heen en terug willen doen, wie weet gebeurt dat nog wel een keer.

Heel veel hartelijke groeten,

Maarten.

Geschreven door Maartenablij