Gisteravond om een uur of acht, vroeg Vallerie of ik mee wilde eten samen met de buurman Jean Philippe. Ze had tortilla gemaakt met aardappels uit eigen tuin en eieren van haar eigen kippen. We hebben de hele avond gekletst, avec les mains et les pieds. Om een uur of 11 gaf ik aan dat ik ging slapen. Valerie zei dat de haan wel eens rond 6 uur kon gaan kraaien. Nou, volgens mij loopt die haan niet meer gelijk, want om 4:30 kakelde hij al zijn kippen bij elkaar. Wel werd ik verrast met een lekker ontbijtje buiten.

Om 8:30 heb ik afscheid genomen van Vallerie en ben ik op de fiets gestapt naar Royan. De veerboot vaart elke 45 minuten Le girande over naar Le Verdon.

Eenmaal aan de overkant is het landschap totaal anders, ook de ruikt het anders dan op de campagne. De wegen zijn vlak en lang en het waait er, niet hard maar wel goed merkbaar.

Er wordt me wel eens gevraag hoe ik het volhoud om elke dag van die lange afstanden te rijden. Ten eerste, doe dit alleen als je het echt wilt, doe het niet omdat het je wel leuk lijk om te doen, daar red je het niet mee. Als tweede.. Als je op wegen fietst, van die wegen dat als je vooruit kijk het net lijkt of de toppen van de bomen naar elkaar toe groeien, alsof ze een tunnel voor je maken. En je ziet alleen maar de weerkaatsing van het zonlicht op de voorruiten van de tegemoetkomende auto’s schitteren. Dan is het tijd om alleen maar naar de witte strepen voor je op de weg te kijken en niet meer dan twee of drie strepen verder. Want het vergezicht wat je ziet zal de komende tientallen kilometers niet veranderen en hier kun moedeloos van worden. En ga nadenken, je hebt genoeg stof en tijd om na te denken – ik in ieder geval wel – denk niet meer aan die weg voor je, je benen voel je op een gegeven moment ook niet meer, die trappen en trappen maar door. En voor je er erg in hebt ben je alweer 20 kilometers verder.

Ik heb toch weer een hotelletje gevonden met een zwembad, lekker decadent. Heerlijk met al die kinderen in de leeftijd dat ze alleen nog maar schreeuwend met elkaar communiceren en dan een heel zwembad vol ermee!! Toch is na zo’n dag fietsen een duik zo lekker. Ik wil ook wel een vakantie gevoel hebben en niet alleen maar bikkelen.

Morgen ben ik van plan om weer 100+ kilometers te rijden.

Geschreven door Maartenablij